Я мару пра водар вольнага краю,
Бо нездарма пралілася тут кроў.
І будзе, я веру, веліч былая,
На нашай зямлі прыйдзе шчасьце ізноў.
Я ведаю, нельга мне адшукаць
Больш любай, цудоўнай, дзівоснай краіны,
Дзе можна буслоў каля хат напаткаць,
Дзе могілкі продкаў – мае ўспаміны.
Дзе будзе калісьці свабодны народ,
Свабодныя думкі, шчасьлівыя людзі.
Ды стане тут Захад, а не Ўсход,
Я ведаю, некалі гэта тут будзе.
