Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Песьня “Спадчына”. Музыка І.Лучанка, словы Я.Коласа. Ансамбль “Песьняры”. Альбом “Алеся” (па назьве першай песьні), “Мелодия”, 1976



Калі мы вымаўляем слова “клясыка”, дык аўтаматычна маем на ўвазе нешта такое, што застаецца нам у спадчыну. Калі мы згадваем папулярную беларускую песьню, дык слова “спадчына” гаворыць нам перш за ўсё пра канкрэтны твор.

Такім чынам, песьня “Спадчына”. Сапраўды — клясычная пазыцыя беларускае эстрады, твор, які быў напісаны недзе ў першай палове 1970-х і які напэўна ня быў разьлічаны на тое, што прагучыць у выкананьні ансамблю “Песьняры”.

Мне думаецца, што кампазытар Ігар Лучанок, напісаўшы мэлёдыю на верш Якуба Коласа, думаў найперш пра сьпевака-барытона, тыповага выканаўцу песень лірычна-патрыятычнай тэматыкі. Ажно сталася так, што песьня гэтая набыла агульнанацыянальнае значэньне ў выкананьні менавіта вакальна-інструмэнтальнага ансамблю, якіх у той час ня надта афіцыйна прывячалі.

Зь іншага боку, магчыма і самі “Песьняры” ўчапіліся за гэты ў аснове сваёй сапраўды ўдалы твор, каб такім чынам крыху засьцерагчы сябе ад рэальных абвінавачаньняў у нізкапаклонстве перад заходняй ідэялёгіяй.

Як бы там ні было, сёньня мы маем выдатны твор, прычым, як гэта часта бывала ў практыцы “Песьняроў”, самі музыканты напэўна давялі песьню да вядомай нам цяпер узорнай кандыцыі. І можна быць упэўненым, што песьня гэтая будзе гучаць яшчэ многія гады як у гэтай клясычнай вэрсіі, так і, безумоўна, у новых прачытаньнях. Галоўнае тут што? Было б што чытаць!

Зьміцер Падбярэскі
XS
SM
MD
LG