Новы адборачны цыкль чэмпіянату Эўропы па футболу прынес беларускім заўзятарам новыя трывогі. Галоўны трэнэр нацыянальнай зборнай спадар Малафееў раптам вырашыў падаць у адстаўку. Якія адносіны мае ягоная заява да праграмы “Мэлёдыя дня”? Пра гэта ніжэй.
Як высьветлілася, ці не галоўная прычына, якая змусіла спадара галоўнага трэнэра падаць у адстаўку, — гэта нападкі на яго прэсы. Шаноўны Эдуард Васільевіч! Ня прэса тут вінаватая, а, прабачце, вы самі.
Ва ўсім сьвеце людзі, якія апынуліся ў цэнтры грамадзкае ўвагі, на прэсу, прынамсі, не зважаюць, бо разумеюць: быць галоўным іх ніхто не змушаў. А калі ты ўжо апынуўся пад пільным вокам прэсы, будзь гатовы чуць ва ўласны адрас самае рознае, у тым ліку і тое, што цябе раздражняе.
Хоць, здавалася б, прычынаў крыўдаваць на прэсу ў спадара Малафеева ня было: пяць запар бяспройгрышных матчаў нацыянальнай зборнай — добры паказчык. Дый беларуская музыка сваёй увагай футбол не абыходзіць. Прыгадаю хоць бы вельмі папулярную ў 80-я гады песьню “Наперад, “Дынама”!” групы “Сузор’е”.
Сёньня такой песьняй, якая здольная аб’яднаць заўзятараў, зьяўляецца “Оле-оле!”, выдадзеная на альбоме “Я нарадзіўся тут”. Шчырая такая песьня, як і шчыры футбол Эдуарда Малафеева, праўда, вырашаная ў даволі моднай лаціна-амэрыканскай стылістыцы.
Што й казаць: прайграць зборнай Галяндыі — гэта, зрэшты, невялікі сорам. Сорам уцякаць, ня выканаўшы ўсяго, на што ты здольны. Тут ужо, прабачце, і найлепшыя песьні не дапамогуць. А для тых, хто застаецца разам з нашым футболам, няхай гучыць мэлёдыя гэтага дня — песьня “Оле-оле!”, якая, магчыма, здольная згуртаваць вакол сябе ня менш людзей, чым уся зборная Беларусі, хто б ёй, зрэшты, не кіраваў.
Зьміцер Падбярэскі