Гэта, ведаеце, як каму карціць. Хто танцуе раз на месяц, хто ня можа вытрымаць тыдня без дыскатэкі, хто любіць скокі ад печы, а хто — на стале. Аднак сёньня мы будзем сьведкамі зусім іншых танцаў.
Мабыць, сталыя слухачы праграмы заўважылі, што ад самага яе пачатку яшчэ ніводнага разу не гучалі запісы групы “Ўліс” апошніх гадоў. Прычына ня ў тым, як нехта мог падумаць, што я нібыта настроены супраць таго, што робяць музыканты калектыву. Не! Проста надзвычай жорсткая, моцная па гучаньні музыка, дзе на першым пляне стаіць нават не мэлёдыя, а рытм і партыя гітары, на маю думку, ва ўмовах ня надта добрага з гледзішча якасьці вяшчаньня на кароткіх хвалях губляе ўсё ж зашмат, каб больш-менш нармальна ўспрымацца слухачамі.
Сёньняшні “Ўліс” — гэта сапраўдны татальны рок з адкрыта мужчынскімі тэкстамі, гэта музыка, якую атаясаміць, напрыклад, з тэлеэкранам, я б асабіста ня ўзяўся. Слава Корань — творца сам у сабе, ня слухае нікога. І слушна робіць! Вось чаму паэтычны сьвет музыкі “Ўліса” арыгінальны, нязвыклы і здольны многіх раздражняць. Вось чаму сьвет музыкі “Ўліса” — па-сапраўднаму паэтычны, бо патрабуе ад слухача працы мазгоў і не вымагае вялікай аўдыторыі. “Танцы на даху” — адна з найбольш вядомых песень “Уліса” апошняга часу.
Зьміцер Падбярэскі