Лінкі ўнівэрсальнага доступу

КОЛЬКІ ШПІЁНАЎ ЗЛАВІЛІ Ў БЕЛАРУСІ ЗА АПОШНІЯ ГАДЫ?


Юры Сьвірко, Менск

Афіцэрам беларускага Міністэрства абароны, зь якім, паводле КГБ, ажыцьцяўлялі шпіёнскую дзейнасьць польскія спэцслужбы, быў журналіст вайсковай газэты “Во славу Родины” Аляксей Безьвясельны. Польскі амбасадар у Менску Тадэвуш Паўляк пацьвердзіў гэтае прозьвішча й дадаў, што спадар Безьвясельны часта наведваў польскую амбасаду і нават атрымаў ад яе ўзнагароду за адну са сваіх публікацыяў пра Польшчу.

“Ці не шкадуеце Вы цяпер, што ўзнагародзілі Аляксея Безьвясельнага?” – спытаўся я ў амбасадара Паўляка.

(Паўляк: ) “Ведаеце, можна шкадаваць толькі, што ёсьць такія людзі, якія могуць такую рэч зрабіць з чалавекам, які ўсё ж такі, мне здаецца, добрасумленна дагэтуль працаваў з намі”.

У чацьвер, калі зьявілася першая інфармацыя пра кантакты беларускага афіцэра з вайсковым аташэ Польшчы Казімежам Віташчыкам, у рэдакцыі “Во славу Родины” паведамілі, што спадар Безьвясельны захварэў. Я пазваніў на ягоны хатні тэлефон, аднак Аляксей Безьвясельны ўсё адмаўляў – ён зрабіў выгляд, што ўпершыню чуе пра затрыманьне польскага вайсковага аташэ.

У пятніцу супрацоўнік вайсковай газэты проста не адказваў па тэлефоне.

Блізкія да спадара Безьвясельнага людзі кажуць, што ён стаўся ахвярай КГБ, бо ня мог адмовіцца ад прапановы згуляць у шпіёна, інакш яму маглі сапсаваць афіцэрскую кар’еру. Паводле польскага амбасадара Тадэвуша Паўляка, акцыя КГБ была праведзена побач з амбасадай, у рэстаране Дома літаратара, падчас абеду вайсковага аташэ з Аляксеем Безьвясельным.

Амбасадар Паўляк не пагаджаецца з трактоўкай КГБ, што яго запрасілі ў гэты камітэт, і ён нібыта пагадзіўся з прадстаўленымі яму дакумэнтамі пра шпіянаж Казімежа Віташчыка.

(Паўляк: ) “Мне падаліся зусім беспадстаўнымі гэтыя довады. Проста яны паведамляюць, нібыта раней паінфармавалі – гэта ня так. Я не хачу ўжываць тут больш моцнае слова тут у гэтым пляне – гэта проста няпраўда. Калі затрымалі спадара Віташчыка, спадар Віташчык папрасіў, каб прыехаў у КГБ я”.

Варта нагадаць, што падобны выпадак у гісторыі КГБ ужо быў. У верасьні 2002 году на пяць гадоў турмы быў асуджаны дзяржаўны інспэктар камітэту каштоўных папераў пры Саўміне Беларусі Яўген Кукушкін за тое, што ў пачатку таго ж году нібыта прадаў расейскім бізнэсоўцам інфармацыю, якая ўяўляла сабой дзяржаўную таямніцу.

Аднак насамрэч супрацоўнікі беларускіх спэцслужбаў, якія прадставіліся яму расейскімі бізнэсоўцамі, прапанавалі купіць у яго інфармацыю пра дзейнасьць абароннага прадпрыемства “Пеленг”. Фактычна беларускія сакрэты дасталіся беларускаму КГБ, аднак чыноўніка арыштавалі ды асудзілі.

А ў красавіку 2001 году, напярэдадні прэзыдэнцкай выбарчай кампаніі, у Менску быў арыштаваны італійскі грамадзянін Анджэла Антоніа П’ю, які ў момант затрыманьня, паводле КГБ, атрымліваў дакумэнты, што зьмяшчалі зьвесткі вайсковага характару. Суд даў яму за шпіянаж чатыры з паловай гады, але італіец прызнаў сваю віну й папрасіў Аляксандра Лукашэнку яго памілаваць, што й было зроблена пасьля выбараў, у 2002 годзе.

Таксама перад прэзыдэнцкімі выбарамі, у ліпені 2001 году, нямецкі грамадзянін польскага паходжаньня Крыстафэр Лец атрымаў за шпіянаж 7 гадоў турмы. Спадар Лец быў выкладчыкам нямецка-амэрыканскага цэнтру стратэгічных дасьледаваньняў імя Маршала. У яго знайшлі партатыўны кампутар з шыфрамі ды інкрымінавалі яму стварэньне на беларускай тэрыторыі сеткі з завэрбаваных мясцовых грамадзянаў. У 2002 годзе Крыстафэр Лец быў вызвалены і дэпартаваны зь Беларусі.

Перад самымі выбарамі, прыканцы жніўня 2001 году, дэпартавалі амэрыканскага грамадзяніна Робэрта Філдынга, якога абвінавацілі ў каардынацыі кампаніі “Выбірай!”.

А з дыпляматаў яшчэ ў 1997 годзе пацярпеў першы сакратар амбасады ЗША ў Менску Серж Аляксандраў, якога вымусілі пакінуць Беларусь пасьля абвінавачаньняў ў шпіянажы й падтрымцы апазыцыі.

Гл. таксама
• КГБ БЕЛАРУСІ СЬЦЬВЯРДЖАЕ, ШТО ЗЛАВІЎ ПОЛЬСКАГА ШПЁНА
• ПОЛЬСКІ БОК НАКІРАВАЎ ПРАТЭСТ ДА БЕЛАРУСКІХ УЛАДАЎ
Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG