Ужо не аднойчы адмыслоўцы “Аблгандальсаюзу” прапаноўвалі Санкт-Пецярбургу вырабы беларускіх прадпрыемстваў: швэйныя – зь менскіх фабрык “Элема”, “Славянка”, мазырскай – “Надэкс”, трыкатажныя – з Гомелю і Віцебску. Прапаноўваўся таксама і абутак беларускіх вытворцаў. Аднак у Санкт-Пецярбурзе да прапановаў ставяцца без зацікаўленьня. Распавядае выканаўца абавязкаў генэральнага дырэктара гомельскага “Аблгандальсаюзу” Тамара Гарахоўская:
(Гарахоўская: ) “Масква яшчэ сяк-так прымае, а Санкт-Пецярбург адрэзаў проста. Маўляў, пра беларусаў мы ведаем, але ж вамі трэба займацца. Патрэбны стаянка для вашых грузавых аўтамашын, пляцоўка – для гандлёвых палатак, гатэль ці інтэрнат – для пражываньня. Займацца вамі няма магчымасьці. І ўсё! Я некалькі разоў спрабавала прабіцца, але бязвынікова”.
Беларускія гандляры вымушаны ў Расеі разгортваць пераважна вулічны гандаль з палатак. Уласнымі гандлёвымі дамамі ў Расеі Беларусь за гады так званага будаўніцтва саюзнай дзяржавы ня абзавялася. Іх адзінкі. Арандаваць расейскія памяшканьні дорага. Гаворыць Тамара Грахоўская.
(Гарахоўская: ) “Арэнда каштуе надзвычай дорага, бо расейцы здаюць нам памяшканьні ня паводле муніцыпальных коштаў, а па камэрцыйных. У іх усюды прыватная уласнасьць. У нас розныя формы уласнасьці. Мы за усё павінны трымаць справаздачу. А там – прыватнікі. Трэба дамаўляцца. Сёньня адзін кошт, заўтра – іншы. Нават дакумэнтаў ня выдаюць. Цэны на арэнду такія, што мы ня вытрымаем”.
Паводле кіраўніцы “Аблгандальсаюзу”, распрапагандаваныя сумесныя беларуска-расейскія гандлёвыя дамы рэальна не працуюць:
(Гарахоўская: ) “ Гандлёвыя дамы – гэта абсалютны міт!”
Беларускі бок толькі ўносіў складкі, а выгады цяпер ня мае, нягледзячы на наяўнасьць у Расеі гандлёвых прадстаўніцтваў і консульстваў.
