17:05
(Лукашук: ) “Я цяпер знаходжуся ў аўтобусе, дзе стаіць труна Васіля Быкава. За аўтобусам па праспэкце Скарыны ідзе безьліч людзей зь вянкамі і кветкамі. Некалькі разоў міліцыя спрабавала спыніць аўтобус, але наперадзе ідуць, узяўшыся за рукі ланцугом, некалькі дзясяткаў хлопцаў. Побач са мной Рыгор Барадулін і ўдава Ірына Міхайлаўна, перадаю ёй трубку”.
(Навумчык ) “Ірына Міхайлаўна, прыміце яшчэ раз нашыя спачуваньні, трымайцеся”.
(Ірына Быкава: ) “Сяргей, перада мной труна, галава Васіля, і я цяпер тры разы стукну трубкай аб труну. Гэта будзе Вам апошняе прывітаньне ад Васіля... Вось так яно атрымалася – вельмі шмат людзей, сьцягоў. Я бачу цяпер, што жыве, што будзе жыць Беларусь...”
(Навумчык: ) “Выглядае, Ірына Міхайлаўна, што найлепшае, што маглі зрабіць улады – гэта сысьці з вачэй блізкіх Васіля Ўладзімеравіча”.
(Ірына Быкава: ) “Так..."
