Нягледзячы на летнюю гарачыню ля спэцпрыёмніка на вуліцы Акрэсьціна сабраліся каля двух дзясяткаў маладафронтаўцаў на знак салідарнасьці са Зьмітром Дашкевічам. Яны сустрэлі свайго сябра радаснымі воклічамі.
Зьміцер Дашкевіч — студэнт Віленскага пэдагагічнага ўнівэрсытэту. У свае 20 гадоў ён ужо не ўпершыню трапляе за краты спэцпрыёмніка за ўдзел у вулічных акцыях. Гэтым разам ён сядзеў у адной камэры з пятнаццацю арыштаванымі.
(Дашкевіч: ) “На шпацыр не вадзілі. У камэры было пятнаццаць чалавек. У іншыя камэры напіхвалі, а нам болей не кідалі... “Туняядцы”, вядома ж. Было класна сядзець! Сеў — выйшаў — сустрэлі… Ну, было цяжкавата, канечне. Але, што рабіць? За Радзіму 10 сутак — гэта нармальна. Атрымаў дзьве перадачы. А, так... Ну, катлетка, баланда. Есьці можна. Усе ядуць і я таксама”.
(Карэспандэнт: ) “Ці зьнікла жаданьне ўдзельнічаць у акцыях?”
(Дашкевіч: ) “Не! Як яно зьнікне!? Калі сустракаюць такія сябры, яно яшчэ больш напаўняецца”.
Зьмітра Дашкевіча сустракаў і лідэр Маладога Фронту Павал Севярынец.
(Севярынец: ) “Умовы на Акрэсьціна — усе ведаюць якія. Але расьце пакаленьне, гатовае трываць зьдзекі, і тую самую баланду, і задуху дзеля таго, каб выйсьці і сказаць усёй краіне: “Жыве Беларусь!” Безумоўна, усе маладафронтаўцы і ў, першую чаргу, тыя, хто адседзеў на Акрэсьціна, толькі ўмацаваліся ў сваім жаданьні змагацца за Беларусь. Малады Фронт будзе змагацца і ў бліжэйшы месяц правядзе яшчэ колькі акцыяў”.
Такім чынам, з-за кратаў спэцпрыёмніка-разьмеркавальніка выйшаў апошні палітвязень. Упершыню за апошнія тры месяцы ў камэрах гэтай сумнавядомай установы няма палітычных вязьняў.
