Першым у маім маршруце быў той вакзал, на якім, паводле інфармацыі начальніка сталічнае ўправы транспарту, беларусізацыя ўжо завершаная.
(Голас дыктара: ) “…Заканчивается посадка в автобус по маршруту “Октябрьский”. Время отправления — 13 часов. Автобус следует через Бобруйск, Паричи. Пассажиры с билетами на маршрут “Октябрьский” на 13 часов — пройдите на 5-ю платформу левого перрона”.
Радыёабвесткі — не адзіная расейскамоўная інфармацыя на “Ўсходнім”. Над галоўным уваходам у будынак вакзала вісіць ранейшая шыльда — “Восточный”. Праўда, на дзьвярох сьвежай зялёнай фарбаю па-беларуску напісаная інфармацыя часу працы вакзала, а ўнутры памяшканьня — назовы касаў, даведачнае службы і шыльды паказальнікаў выхаду на пэроны. Шыльды назваў маршрутаў у раскладзе руху і на пляцоўках таксама беларускія. А вось на аўтобусах шыльды стракацяць дзьвюхмоўем.
Тое ж стракаценьне на шыльдах аўтобусаў і на “Маскоўскім”, які, калі верыць інфармацыі менгарвыканкамаўскага чыноўніка, цяпер беларусізуецца. На мармуры галоўнага і бакавых уваходаў у вакзал красуюцца манумэнтальныя бронзавыя беларускія назовы, а інфармацыя для пасажыраў унутры будынку як візуальная, так і гукавая — толькі па-расейску.
(Голас дыктара: ) “На третью посадочную площадку будет подан автобус по маршруту “Логойск”. Время отправления: 13 часов 15 минут”.
Пабачыўшы і пачуўшы вынікі праведзеных працаў па беларусізацыі на “Ўсходнім” і “Маскоўскім” вакзалах, пабачаная і пачутая расейкамоўная інфармацыя на “Цэнтральным” ужо не зьдзівіла.
(Голас дыктара: ) “Автобус следует через Мир, Кореличи…”