(Падбярэскі: ) “Разуменьне канцэптуальнага альбома, а ў наш час — канцэптуальнага музычнага праекту — з гадамі мянялася. Першым у гісторыі сапраўдным канцэптуальным альбомам можна назваць праграму групы “Бітлз”, якая называлася “Аркестар клюбу самотных сэрцаў сэржанта Пэпэра”. Пасьля яе альбомы, аб’яднаныя пэўным сюжэтам, нейкай скразной ідэяй, выпускалі многія калектывы: “Мудзі блюз”, “Пінк Флойд”, “Кінг крымсан” і гэтак далей. У гісторыі беларускай папулярнай музыкі першай такой праграмай я асьмеліўся б назваць зборнік абрадавых песень у выкананьні ансамбля “Песьняры”. У наш час зьявілася дастаткова шмат падобных праграм, адна з апошніх — “Крамбамбуля”. Сёньня мы сустракаемся з двума ўдзельнікамі гэтага праекту — канцэптуаламі гітарыстам Сяргеем Канановічам і паэтам, кампазытарам, вакалістам, чалавекам з мноствам увасабленьняў, твараў ды псэўданімаў Лявонам Вольскім. Шчыра вітаю вас, спадары музыканты, у студыі Радыё Свабода.
Першае пытаньне банальнае: якім жа чынам вы прыйшлі да ідэі стварэньня гэтай праграмы?”
(Вольскі: ) “Яно неяк гэтак само атрымалася. Мы доўга чакалі, пакуль у нас у Беларусі зьявіцца нейкі застольны альбом, пад які можна будзе папіць піва альбо чырвонага францускага віна, напрыклад, але нешта час ішоў, а ў шапіках прадаваліся толькі для братвы, “Братва-2” і г.д. Ну, і давялося нам самім браць у рукі гэтую небясьпечную тэму, займацца стварэньнем застольнага праекту.
(Падбярэскі: ) “Мне, спадару Лявоне, спадабаўся ваш выраз: “Небясьпечная тэма”. Я так разумею, што ад пачатку мэты перад сабой вы ставілі сур’ёзныя. Аднак наколькі ўдала сур’ёзнасьць гэтая можа спалучацца з прыёмамі ці не адкрытага часам сьцёбу, які, згадзіцеся, гэты альбом перапаўняе аж па рыльца?”
(Вольскі: ) “Справа ў тым, што гэта, так бы мовіць, альбом добрага настрою. У розных людзей рэакцыя розная на гэты альбом”.
(Падбярэскі: ) “На алькаголь — таксама...”
(Вольскі: ) “Як і на алкаголь, безумоўна!”
(Канановіч: ) “Гэты альбом трэба слухаць тым, хто выпівае з добрым прызвычаеньнем”.
(Вольскі: ) “Аматарам напояў пладова-моцных “Крыжачок” альбо “Казанова” гэта супрацьпаказана, бо яны не зразумеюць, што гэта за абсэнт, крамбамбуля альбо к’янты”.
(Канановіч: ) “Гэта ім будзе толькі рот паскудзіць...”
(Вольскі: ) “Там насамрэч больш такога сцёбнага эстэтызму”.
(Падбярэскі: ) “У сувязі з гэтым менавіта сьцёбнае пытаньне. Чаму сымбалем беларускага напою сярод іншых зрабілася амаль не вядомая сёньня крамбамбуля, а не, скажам, старадарожскі выраб?”
(Вольскі: ) “Беларусь мы ўспрымаем як шляхетную ўсё ж такі краіну. Усе гэтыя канцэптуальныя альбомы, пачынаючы з “Народнага”, — гэта нашыя мары, нашыя фантазіі, увасабленьні там... усяго. Ну, і тут таксама ў нас Беларусь такая шляхетная, з Радзівілам, пане Коханку”.
(Канановіч: ) “І хацелася зрабіць нейкі напой такі беларускі, каб згадаць яго, як у кожнай краіне. Зараз яго ў рэстарацыях нейкіх пачалі прадаваць. Я так мяркую, што і наш ёсьць нейкі... ”
(Вольскі: ) “Унёсак наш безумоўна прысутнічае. Напрыклад, у “Печках-лавачках”, ёсьць такая рэстарацыя, прычым расейская, у стравасьпісе стаіць крамбамбуля, можна замовіць. І замаўляюць, рэклямуюць самі афіцыянты. Пры стварэньні гэтага альбома было прасьцей працаваць чамусьці з расейцамі, нашыя ўсе адмаўляліся супрацоўнічаць, баяцца проста нашыя фірмы, якія займаюцца імпартам віна, напрыклад, ніхто не згадзіўся на супрацоўніцтва з намі”.
(Падбярэскі: ) “Думаю, калі б асновай альбома быў прыём стылізацыі, ён бы ўвесь успрымаўся б як работа больш грунтоўная і, дарэчы, не абавязкова сур'ёзная. Тут жа назіраюцца ваганьні ад стылізацыі да адкрытай іроніі, ад песень сапраўды сур”ёзных (“Абсэнт”) да нечага такога, што, прабачце, нагадвае расейскі папсовы сьцёб. Вы з гэтым згодныя ці не?”
(Вольскі: ) “Наконт расейскага таннага папсовага то не, безумоўна, гэта беларускі танны непапсовы сьцёб. Мне здаецца, там усё дастаткова тонка зроблена. Сьцёб, безумоўна, прысутнічае, альбо іроніяй гэта назавем, бо, на наш погляд, гэта ўласьціва проста працэсу ўжываньня алкаголю. Лепей да гэтага ставіцца з іроніяй, гумарам, бо калі ставіцца сур'ёзна, дык тут недалёка ўжо і да алькагалізму”.
(Падбярэскі: ) “Ці ня лічыце вы, што гэты вось сьцёб дазваляе вам зручна хавацца за пітной тэматыкай ад праблем жыцьця, бо, як мне здаецца, вярнуцца да песень кшталту “Мая мэнтальнасьць” ці “Хлопчык, скажы дабранач сваёй Алісе” вам будзе потым даволі няпроста?”
(Вольскі: ) “Гэта ж усё робіцца паралельна. Альбом — гэта толькі частка таго, што мы робім, гэта таму і называецца “праект”. Патрэбныя такія рэчы, каб адысьці ўсё ж такі ад сур'ёзнасьці гэтага жыцьця, ад таго, што нас атачае, таму, безумоўна, мы не хаваемся, мы і сабе, і іншым робім крышачку лягчэйшым існаваньне тут, у нашай краіне”.
(Падбярэскі: ) “Карацей, падзагаловак альбома – “Паўлітра добрага настрою” – ён і вызначаў, уласна кажучы, адрасаваньне”.
(Канановіч: ) “Каб ня цяжка ўспрымалася гэта ўсё”.
(Падбярэскі: ) “Зараз, наколькі вядома, вашая сьпітая — у сэнсе згуртаванасьці — каманда працуе над працягам, “Крамбамбуляй-2”. Ці не адцягвае гэта вас, спадарства, ад асноўнага праекту “Н.Р.М.”, з аднаго боку, і групы, якая выступае ў белых мастках?”
(Канановіч: ) “Ніякіх няма цяжкасьцей гэта рабіць. Яно цікава гэтак папрацаваць, але так уцягвае гэта ўсё! Але зараз мы паралельна працуем над новымі праграмамі, будзем запісваць рокавыя альбомы нашых гуртоў”.
(Вольскі: ) “Гэта абсалютна іншая задача, чымся калі ты робіш звычайную рокавую праграму, альбом. Тут і адмысловае гучаньне, і трэба, каб яно не было стылізаванае, яно, як мне падаецца, атрымліваецца, і, канечне, ёсьць пэўная залежнасьць такая... застольная. Таму што немагчыма ўжо ад гэтага нікуды падзецца, песьні проста пішуцца ўжо тузінамі, валяцца: а вось гэта мы яшчэ не спрабавалі, а вось гэта!”
(Падбярэскі: ) “Я адчуваю выразныя сымптомы хранічнасьці. “Крамбамбуля-2”, “Крамбамбуля-3”. Калі ўлічыць колькасьць краінаў на зямной кулі і колькасьць вядомых напояў, то, відаць, вы такі і ня спыніцеся, і да заключнага альбома, прысьвечанага закускам, вы, па-мойму, ня дойдзеце”.
(Канановіч: ) “Мы можам яшчэ зрабіць нейкі фантастычны такі, марсіянскія нейкія напоі, на Юпітэры што ўжываюць...”
(Вольскі: ) “Насамрэч, фармат зьмяняецца зьлёгку, таму што мы ўсё ж такі асобы творчыя, без залішняй сьціпласьці я скажу. І цяпер ужо ня толькі песьні, прысьвечаныя канкрэтнаму напою, а ўжо ідуць такія тыпу дваровых...”
(Канановіч: ) “Ну, гэта партвейн, напрыклад. “Солнцедар” яшчэ ня згадвалі”.
(Вольскі: ) “Солнцедар” ніхто ўжо і ня памятае!”
(Падбярэскі: ) “Ну да! Я, аднак, хацеў бы пра больш сур'ёзную рэч сказаць. Як гэты праект распрадаецца?”
(Вольскі: ) “Вы ж ведаеце, што зараз мёртвы сэзон, лета, усе грошы назапашваюць на адпачынак, але па беларускіх стандартах ён прадаецца, безумоўна, вельмі добра. У нас яшчэ быў такі экспэрымэнт, наколькі нам дазвалялі фінансавыя мажлівасьці, мы рэклямавалі альбом, даволі сур'ёзна для, зноў жа, беларускага праекту, і ёсьць у гэтым сэнс, таму што вельмі добра ідзе ў параўнаньні, напрыклад, з такім агульнабеларускім прадуктам”.
(Падбярэскі: ) “А ў параўнаньні з групай “Краски”?
(Канановіч: ) “Мы пастанавілі адразу, што гэта будзе такі танны дыск. Калі казаць пра групу “Краски”, яны ўсе каштуюць як пірацкія так вось недзе. У нас каштуюць нармальна. Калі б у нас наагул каштавала б нават у два разы таньней, я ведаю, што недзе раз у пяць болей было б прададзена”.
(Вольскі: ) “Для падлетка, для таго, хто вучыцца ў ВНУ, гэта, безумоўна, дорага. Ім трэба выбіраць паміж тым, ці то папіць піва...”
(Канановіч: ) “Ці то два альбома “Красок” купіць...”
(Падбярэскі: ) “Ці ня есьці некалькі дзён пасьля таго, як набудзеш “Крамбамбулю”...
(Вольскі: ) “Дарагавата, але вельмі шмат укладзена фінансавых сродкаў у гэты прадукт. І наагул, няправільна тое, што беларускія дыскі прадаюцца па коштах пірацкіх гэтых. І я папросту мушу заклікаць беларускіх музыкаў, каб яны таксама не...”
(Падбярэскі: ) “Дэмпінгам не займаліся...”
(Вольскі: ) “Не апускаліся да коштаў звыклай расейскай пірацкай прадукцыі”.
(Падбярэскі: ) “Крамбамбулі” гэта пакуль не пагражае, пірацтва?”
(Вольскі: ) “Крамбамбулі” гэта не пагражае, таму што піратам невыгодна рабіць гэтую кніжачку”.
(Канановіч: ) “Гэта абаронена моцнымі мускуламі сяброў”.
(Вольскі: ) “І яшчэ мы папросту зараз будзем рабіць у падтрымку гэтага вялікі касэтавы наклад, ён будзе зусім танны, гэта як бы дзеля таго робіцца, каб людзі маглі спраўдзіць, што гэта такое, спачатку купіць танную касэту, праслухаць, а потым купіць кампакт. І тады ўжо зусім ня будзе сэнсу ў пірацтве. Я ведаю, што “НРМ” дзіка піраціцца, што вось з гэтым рабіць? Гэта ўжо іншая праблема”.
(Падбярэскі: ) “І на заканчэньне: якія тэмы будуць прысутнічаць у “Крамбамбулі-2”?
(Вольскі: ) “Пакуль што ёсьць цалкам зробленыя толькі дзьве песьні канчаткова. Гэта “Безалкагольнае піва”, як ня дзіўна, другая тэма... Песьня называецца “Старыя хіпаны”, назвы напою няма, але яно хутчэй за ўсё, калі гэта старыя хіпаны, гэта хутчэй за ўсё нейкая чарвіўка значыць...”
(Падбярэскі: ) “Калі можна чакаць гатовага прадукту?”
(Вольскі: ) “Досыць доўга яшчэ да ўвасабленьня гэтага ўсяго! Трэба стварыць цалкам увесь матэрыял, потым трэба разьбірацца са сваімі праектамі. Зараз фэстывальны сэзон, “Басовішча”, потым гурт у белых масках, вышэй згаданы, едзе на адзін фэстываль у Чэхію. Так што трэба да гэтага рыхтавацца і пакуль што замарозіць да зімы хутчэй за ўсё”.
(Падбярэскі: ) “У лядоўню пакласьці. Я нагадваю, што сёньня ў праграме “Па-за тактам” удзельнічалі канцэптуалісты і крамбамбулісты Сяргей Канановіч і Лявон Вольскі. І зь цягам часу, мы спадзяемся, дастанем зь лядоўні новую крамбамбульку і, магчыма, пагаворым яшчэ раз. Вялікі дзякуй за ўдзел у праграме!”
