Лінкі ўнівэрсальнага доступу

23 СТАРОНКІ СПРАВАЗДАЧЫ ДЗЯРЖДЭПАРТАМЭНТУ ЗША ПРЫСЬВЕЧАНЫЯ БЕЛАРУСІ


Ул. інф.

Дзярждэпартамэнт ЗША апублікаваў гадавую справаздачу пра стан правоў чалавека ў сьвеце за 2001 год. Гэты дакумэнт публікуецца ад 1977 году, падрыхтавала яго Бюро ў справах дэмакратыі, правоў чалавека і працы. Сёлетняя справаздача Дзярждэпу ЗША ахоплівае 195 краінаў сьвету.

Паводле справаздачы, сытуацыя з правамі чалавека ў 2001 годзе заставалася дрэннай і яшчэ пагоршылася. Пра некаторыя факты больш падрабязна я папрашу расказаць майго калегу Кастуся Бандарука:

(Кастусь Бандарук: ) “Большасьць фактаў пра Беларусь, якія згадвае справаздача, добра знаёмыя нашым слухачам – мы пра іх паведамлялі. Важна аднак, што тыя факты могуць быць не вядомыя амэрыканскім палітыкам і грамадзтву.

У дакумэнце кажацца, што беларускія ўлады абмяжоўвалі права грамадзянаў на зьмену кіраўніцтва краіны, і тут маюцца на ўвазе найперш парлямэнцкія і прэзыдэнцкія выбары, якія паводле справаздачы Дзярждэпартамэнту ЗША былі недэмакратычныя і несправядлівыя.

У вялізным пераліку канкрэтных парушэньняў гаворыцца, што ў часе прэзыдэнцкай кампаніі кіраўнічы рэжым зрабіў усё магчымае, каб запэўніць перамогу Лукашэнку. Адпаведныя органы зьдзекаваліся з канкурэнтаў Лукашэнкі, зь незалежных назіральнікаў, блякавалі доступ да сродкаў масавай інфармацыі, запалохвалі незалежных назіральнікаў на выбарах. А праз датэрміновае галасаваньне ўлады папросту забясьпечылі перамогу Лукашэнку”.

(Алена Радкевіч: ) “Наколькі мы ведаем, апошнія гады ў справаздачах Дзярждэпартамэнту ЗША стала прысутнічае тэма зьніклых беларускіх палітыкаў і вядомых людзей. Дзярждэпартамэнт ЗША зазвычай выказвае заклапочанасьць тым, што беларускія ўлады недастаткова актыўна шукаюць гэтых людзей. Ці сёлета гэтая тэма прысутнічае ў справаздачы?”

(Кастусь Бандарук: ) “Пытаньню зьніклых апазыцыянэраў прысьвечана вельмі шмат увагі. Справаздача кажа ня толькі пра тое, што беларускія ўлады нічога не рабілі ў гэтай справе, галоўнае, што яны нічога ўрэшце не зрабілі.

Расьсьледаваньні зацягваліся, сьледзтва блыталася, ігнаравалася нявыгадная для ўладаў інфармацыя пра зьніклых – напрыклад, заявы былых сьледчых успрынятыя былі як паклёп і правакацыя.

Мабыць, галоўнае, што скарыстоўваючы манаполію на сродкі масавай інфармацыі, улады не дазволілі, каб шырокія колы грамадзтва даведаліся пра гэта”.
Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG