Каля амэрыканскай амбасады шмат кветак. На стале каля ўваходу — кніга для спачуваньняў, у ёй поўна запісаў. Практычна бесьперапынна падыходзяць розныя людзі. Вось жанчына запальвае сьвечку.
(Жанчына: ) "У мяне проста сьлёзы. Наш народ вельмі спачувае. Мяне ніхто сюды не дасылаў... Проста... Мы вельмі спачуваем..."
Вось паклаў свае кветкі прэтэндэнт на прэзыдэнта Аляксандар Ярашук.
(Ярашук: ) "Гэта жудасны выклік. Зараз ужо гісторыя будзе падзяляцца на два этапы. Адзін — да 11 верасьня, другі — пасьля".
Сёньня да амэрыканскай амбасады прыйшлі выказаць сваё спачуваньне практычна ўсе прадстаўнікі апазыцыйных палітычных партыяў, грамадзкіх арганізацыяў. Былы кандыдат на прэзыдэнта Ўладзімер Ганчарык не хаваў сваіх пачуцьцяў.
(Ганчарык: ) "Тое, што сёньня можа быць такое, паказвае, што ёсьць агульны вораг. І ня столькі трэба высьвятляць адносіны з другімі краінамі, абвінавачваць іх у чымсьці, як гэта ў нас робіцца, а шукаць паратунку ад гэтай навалы, ад гэтага тэрарызму. Спадзяюся, што ўсе сумленныя людзі ў Беларусі павінны зразумець, што ёсьць тыя агульныя пытаньні, якія павінны вырашацца разам усёй грамадзскай усясьветнай супольнасьцю".
А тым часам да амбасады адна за другой пад'яжджаюць машыны з дыпляматычнымі нумарамі. Я зьвяртаюся да літоўскага амбасадара Ёнаса Паслаўскаса. Калі адбылася трагедыя ў Амэрыцы, прэзыдэнт Літвы Вальдас Адамкус быў у Вашынгтоне.
(Паслаўскас: ) "У той дзень прэзыдэнт быў у цэнтры Вашынгтону, ён сустракўся з габрэйскімі суполкамі. Дарэчы, абмяркоўвалі яны пытаньні міжнароднага тэрарызму. Гэта трагедыя ня толькі Амэрыкі, гэта трагедыя ўсяго цывілізаванага сьвету".
Аб 11-й гадзіне ў амэрыканскай амбасадзе чакалі прыезду Аляксандра Лукашэнкі. Але замест яго спачуваньне амэрыканскай дзяржаве выказаў міністар замежных справаў Міхаіл Хвастоў.
Дарэчы, сёньня Лукашэнку хацелі ўбачыць ды паглядзець яму ў вочы Людміла Карпенка, Сьвятлана Завадзкая й Тацяна Клімава, якія таксама прыйшлі да амэрыканскай амбасады. Гаворыць Сьвятлана Завадзкая:
(Завадзкая: ) "Мой боль — падавалася, што ён такі моцны, такі жахлівы, а аказалася, што можа быць значна горш".
Дадае Людміла Карпенка:
(Карпенка: ) "Жанчыны, якія пацярпелі ў нашай краіне, больш за іншых разумеюць боль амэрыканскага народу, тых людзей, што згубілі сваіх блізкіх".
Каля трыццаці маладых людзей зь незарэгістраванага аб'яднаньня "Зубр" стаялі побач з амэрыканскай амбасадай, трымаючы ў руках запаленыя сьвечкі. Гаворыць Цімафей Дранчук:
(Дранчук: ) "Гэта гадзіна смутку з нашага боку. Гэта вельмі вялікая трагедыя, як для ўсіх амэрыканцаў, так і для беларускага народу, і ўвогуле для ўсяго сьвету".
І яшчэ адна дэталь. Блізу таго месца, дзе стаяў адзін зь сяброў "Зубра", на зямлі ляжала кніга Ўладзімера Набокава "Вынішчэньне тыранаў".
