Сёньня ў Менску на Паўночных могілках была пахаваная беларуская
дзяячка Вера Цярлюкевіч.
Вера Цярлюкевіч памерла на рак у шпіталі 31 сьнежня. На разьвітаньне
зь ёй прыйшлі прадстаўнікі ўсіх апазыцыйных партыяў, дзеячы мастацтва,
рабочыя.
Вера Цярлюкевіч нарадзілася ў 1941 годзе на Гомельшчыне. Цяпер яе родная
вёска ў выніку Чарнобыльскай катастрофы зруйнаваная. Спадарыня Цярлюкевіч
стала вядомай на пачатку 90-х гадоў. Яна ўдзельнічала ў арганізацыі страйкаў
на трактарным заводзе, дзе працавала ў ліцейным цэху. Выходзіла на менскія
вуліцы разам з рабочымі. У многіх газэтах можна было ўбачыць здымкі з выявай
Веры Цярлюкевіч падчас разгону мітынгаў ці дэманстрацый.
Сёньня на жалобным мітынгу было шмат бел-чырвона-белых сьцягоў і шмат
прамоўцаў. Сярод іх Юры Хадыка, Юрась Беленькі, Валянцін Голубеў, Вінцук
Вячорка, Валер Буйвал, Міхаіл Чыгір, Вячаслаў Сіўчык, рабочыя трактарнага
завода і іншыя.
Гаворыць прафесар Юры Хадыка:
(Хадыка: ) “Спадарыня Вера была сьмелым, чыстым і свабодным чалавекам.
І гэтае пачуцьцё духоўнай свабоды давала ёй сумленна пражытае жыцьцё, яе
любоў да Бацькаўшчыны, вера ў яе сьветлую будучыню. Бясконца цяжка разьвітвацца
з такім акрыленым, высакародным чалавекам, якім была Вера Максімаўна”.
Валянцін Голубеў:
(Голубеў: ) “Я спадарыню Веру першы раз убачыў, калі пачаліся вось тыя
страйкі, пра якія гаварылі. Гэта першая, магчыма, жанчына-рабочая, не палітык,
з простых, якая пайшла на трыбуну, не пабаялася тады сказаць сваё “не”.
За жыцьцё простых людзей, за сваю краіну. Вера, ты застаесься ў нашых душах,
і я знаю, што ты хочаш, каб мы сказалі: Жыве Беларусь!”
Падчас пахаваньня Веры Цярлюкевіч на могілках хавалі нейкага вайскоўца.
Праз невялічкую мяжу стаялі два натоўпы – адзін з бел-чырвона-белымі сьцягамі,
другі – з чырвона-зялёным. Калі ў адным засьпявалі “Магутны Божа”, у другім
– ваенны аркестар грымнуў дзяржаўны гімн. Сьвятары перахрысьціліся, прамовіўшы:
“Перад Богам усе роўныя”.
Любоў Лунёва, Менск
Самае папулярнае
1