Сёньня

Колькасьць беспрацоўных, афіцыйна зарэгістраваных у дзяржаўнай службе занятасьці насельніцтва, зараз складае каля 2% ад працаздольнага насельніцтва — г.зн., прыблізна 100 000 чалавек.

У аддзеле працаўладкаваньня гэтага ведамства лічаць, што гэта зусім няшмат, і лічба такая адлюстроўвае рэальны стан эканамічнага разьвіцьця краіны.

(Сакалова: ) "Беспрацоўе павінна быць, бо мы кажам пра рынкавыя дачыненьні. Наяўнасьць свабоднай сілы на рынку працы — гэта першачарговы атрыбут рынкавых дачыненьняў.

Будзе разьвівацца эканоміка, будуць структурныя зрухі, зьявіцца неабходнасьць у дадатковых руках. Так што беспрацоўе — гэта нармальна. Ды й дзяржава робіць усё, каб трымаць яе ў разумных межах", — лічыць экспэрт службы занятасьці насельніцтва Алена Сакалова.

Яна дадала, што масавых ды прымусовых звальненьняў у Беларусі не было і наўрад ці будуць. Але факты сьведчаць пра іншае. Тыдзень таму ў Горадні раптам апынуліся на вуліцы 370 працаўнікоў беларуска-галяндзкага СП "Альформа".

У Гомелі ў выніку скарачэньняў структуры чыгункі бяз працы застануцца ледзь не 1 500 чалавек. Аптымізму дзяржаўнага чыноўніка не падзяляюць найперш незалежныя прафсаюзы.

Разам з шэрагам аналітыкаў кіраўнікі галіновых прафсаюзаў неаднойчы сьцьвярджалі, што 100 000 афіцыйна зарэгістраваных беспрацоўных — лічба значна заніжаная.

Дзясяткі тысячаў працоўных дзяржаўнага сэктару некалькі гадоў запар знаходзяцца ў стане так званага "пасыўнага беспрацоўя", калі на працу ходзяць дзеля таго, каб толькі адзначыцца ў працоўным лісьце. Цяперашнія хваляваньні рабочых на МТЗ — вынік якраз такога існаваньня ў эканамічнай коме.

Таксама ёсьць меркаваньне, што згортваньне эканамічнай актыўнасьці ды пераарыентацыя кантактаў выключна на Расею адмоўна адаб'юцца на агульнай занятасьці насельніцтва. Расейскія заводы самі загружаныя ня цалкам, і ня ў іхных інтарэсах разьмяшчаць заказы ў Беларусі.

Эканамічна больш моцная Расея — зусім ня роўны канкурэнт Беларусі, і ўсялякае супрацоўніцтва можа быць толькі на карысьць Расеі. Няма падставаў чакаць нейкага прарыву на міжнародны рынак, таму пытаньне арганізацыі новых вытворчасьцяў нават не паўстае.

Колькасьць альтэрнатыўных дзяржаўнай вытворчасьцяў, у прыватнасьці, з прыцягненьнем замежнага капіталу значна скарацілася. Таму звальненьні апошняга часу, найбольшыя зь якіх былі ў Горадні і ў Гомелі, на думку незалежных эканамістаў, толькі пацьвярджаюць, што цяперашнія ўлады за сем гадоў так і не акрэсьліліся з эканамічнай палітыкай.

Ігар Карней, Менск