Згода -- даволі рэдкі выпадак у беларускай мове, калі агульнапрынятае
звычайнае слова набыло даволі спецыфічную вузкую афарбоўку. Для многіх
палітычна актыўных людзей цяпер і , відаць, надоўга, слова "Згода" асацыюецца
са Станіславам Шушкевічам. Фактычна "згода", уведзеная ў палітычны лексікон
гэтым дзеячом, стала атаясамлівацца з ягоным прозьвішчам і палітычнымі
крокамі..
Згоду ўвогуле шырока выкарыстоўваюць самыя розныя палітыкі. У 1991 годзе,
калі была створаная партыя Народнай згоды, адным зь яе арганізатараў,
паміж іншым, быў і Аляксандр Лукашэнка. Цяпер мала хто памятае той
факт, як зрэшты, і самую партыю, якая зьлілася з сацыял-дэмакратамі
З аднаго боку, народ марыў аб згодзе. "Жыць у згодзе". "Згода будуе,
нязгода руйнуе". Так і чуецца -- абы не было вайны. Але з другога боку,
у народнай творчасьці адлюстваны і іншы варыянт -- "Згодныя, як два каты
ў вадным мяшку".
Трэба сказаць, што беларуска- савецкія тлумачальныя слоўнікі надавалі
"згодзе" пераважна негатыўны сэнс. "Згоднік" -- той, хто праводзіць згодніцкую
палітыку з клясавым ворагам. Прыклад -- "Згоднікі-лібералы". Ды ўсе астатнія
вытворныя "Згоднік, згодніцкі, згодніцтва" успрымаюцца выключна з адмоўным
адценьнем. Не прыыжылася "Згода" у беларускім грамадзстве.
Віталь Цынанкоў.
Самае папулярнае
1