У інтэрвію музыка выказаў спадзяваньне, што гурт ня значыцца ў «чорным сьпісе», а гэтая забарона — нейкая недарэчнасьць.
— Наколькі нечаканай была для вас забарона канцэртаў?
— Насамрэч, мы не чакалі, што нешта такое здарыцца. Мы думалі, што гэта нейкі жарт. Нам чалавек сказаў, што нашыя канцэрты ў Берасьці і Горадні пад пытаньнем, але адразу ўсур’ёз не ўспрынялі гэта. Але потым ва ўстанове, дзе мы меліся выступаць у Берасьці, сказалі, што ня маюць нейкіх дадатковых дазволаў…
— То ці лічыце, што вы знаходзіцеся ўжо ў «сьпісе забароненых музыкаў»?
Спадзяюся, што не. Аднак нешта тут ня тое… Усе проста ў шоку, чаму так. У нас ёсьць толькі здагадкі, што гэта аддзел па справах моладзі гарвыканкаму, аддзел ідэалёгіі. У іх, відаць, ёсьць нейкія асабістыя рахункі…
— То бок вы лічыце, што гэта ініцыятыва асобных чыноўнікаў?
— Цяжка сказаць. Ці можа гарвыканкам патэлефанаваць у клюб і забараніць канцэрт? У любым выпадку, тут нейкія сур’ёзныя інстанцыі датычныя. Не без «дапамогі» больш сур’ёзных органаў тут абышлося.
Спадзяёмся, што ўсё гэта сьціхне і мы зможам выступаць. Я не хацеў бы стаць нейкім злосным апазыцыянэрам, якога з нас лепяць. Я далёкі ад палітыкі. У нас у асноўным сацыяльная, побытавая тэматыка.
— Ну і як «Дай Дарогу» зьбіраецца выходзіць з сытуацыі, калі канцэрты забараняюць?
— Ёсьць варыянт зьехаць у тую ж Расею, як зрабіў «Ляпіс Трубяцкой». Граць на нейкіх кватэрніках — гэта ня выйсьце. Аднак і зьяжджаць мы ня хочам, хочам працаваць для сваёй аўдыторыі.
Толькі ня трэба наводзіць страх. Мы спадзяёмся, што мы яшчэ тут будзем сьпяваць. Ня трэба думаць, што ўсё так дрэнна. Я мяркую, што ўсё гэта нейкі малакалібэрны жарт.
— Наколькі нечаканай была для вас забарона канцэртаў?
— Насамрэч, мы не чакалі, што нешта такое здарыцца. Мы думалі, што гэта нейкі жарт. Нам чалавек сказаў, што нашыя канцэрты ў Берасьці і Горадні пад пытаньнем, але адразу ўсур’ёз не ўспрынялі гэта. Але потым ва ўстанове, дзе мы меліся выступаць у Берасьці, сказалі, што ня маюць нейкіх дадатковых дазволаў…
— То ці лічыце, што вы знаходзіцеся ўжо ў «сьпісе забароненых музыкаў»?
Спадзяюся, што не. Аднак нешта тут ня тое… Усе проста ў шоку, чаму так. У нас ёсьць толькі здагадкі, што гэта аддзел па справах моладзі гарвыканкаму, аддзел ідэалёгіі. У іх, відаць, ёсьць нейкія асабістыя рахункі…
— То бок вы лічыце, што гэта ініцыятыва асобных чыноўнікаў?
— Цяжка сказаць. Ці можа гарвыканкам патэлефанаваць у клюб і забараніць канцэрт? У любым выпадку, тут нейкія сур’ёзныя інстанцыі датычныя. Не без «дапамогі» больш сур’ёзных органаў тут абышлося.
Спадзяёмся, што ўсё гэта сьціхне і мы зможам выступаць. Я не хацеў бы стаць нейкім злосным апазыцыянэрам, якога з нас лепяць. Я далёкі ад палітыкі. У нас у асноўным сацыяльная, побытавая тэматыка.
— Ну і як «Дай Дарогу» зьбіраецца выходзіць з сытуацыі, калі канцэрты забараняюць?
— Ёсьць варыянт зьехаць у тую ж Расею, як зрабіў «Ляпіс Трубяцкой». Граць на нейкіх кватэрніках — гэта ня выйсьце. Аднак і зьяжджаць мы ня хочам, хочам працаваць для сваёй аўдыторыі.
Толькі ня трэба наводзіць страх. Мы спадзяёмся, што мы яшчэ тут будзем сьпяваць. Ня трэба думаць, што ўсё так дрэнна. Я мяркую, што ўсё гэта нейкі малакалібэрны жарт.