Паўліна Вітушчанка — нарадзілася ў Вільні ў 1993 годзе ў сям’і талакоўцаў Сяргея Вітушкі і Людзьвікі Кардзіс.
Адзіная ў сьвеце дзяўчына, якая мае ў пашпарце традыцыйнае беларускае дзявочае прозьвішча: бацькава прозьвішча з дадаткам «-анка».
У іх віленскай кватэры доўгія гады зьбіраюцца артэфакты беларускай культуры. «Я проста ў гэтым жыву, з гэтым жыву. Я кепска ўяўляю сьцены дома без карцін Сергіевіча, Цыркунова, Алега Аблажэя....» — кажа сама Паўліна.
Малюе з малых гадоў. Сёлета скончыла школу і паступіла на філязофскае аддзяленьне Віленскага ўнівэрсытэта.
У 2010 годзе ўдзельнічала ў супольнай выставе «Карціна алеем».
У 2011 годзе ў менскім клюбе «Графіці» адбылася яе пэрсанальная выстава «Nebulae».
Аляксей Іваноў: праца «За фасадам» правісела 5 гадзінаў
Аляксей Талстоў: трэба выходзіць з комплексу недавызначанага беларускага
Герасімовіч пра кнігу «Вялікае Княства Літоўскае. Ілюстраваная гісторыя»: Не баяліся патрапіць пад каньюнктуру
Артур Клінаў: сядаю за новы раман «Шклатара»
Белавокая: Пэйзаж павінен затрымцець унутры
Сураў: Душа народа захавалася, бо мы не пасьпявалі за цывілізацыяй
Анемпадыстаў: Нам не хапае здаровай штодзённай любові да свайго
Коўшар: Гідка глядзець на непрыгожае
Вячаслаў Паўлавец стварыў «Акварэалізм»
Ігар Корзун: Магу 20 хвілінаў разглядаць штрых на слупе
Рымашэўскі: Закахаўся ў прымітыў
Алена Адамчык: Беларускі для мяне на першым месцы
Скрыпнічэнка: Ніколі з уладамі ня быў у блізкім кантакце
Цыркуноў: Мастацтва ня мераюць кіляграмамі і кілямэтрамі
Канстанцін Селіханаў пра мэмарыял «Рака памяці»
Мацур: Каліграфія — іншая якасьць жыцьця і чалавека
Трубачова: «У папсовым праекце няма папсовых выканаўцаў»
Лянкевіч: У нас няма гісторыі, ёсьць толькі вайна
Руслан Вашкевіч пра «Радыюс нуля»: нам дазволілі шмат
Ляшкевіч: У бальшавікоў таксама не было доступу да тэлебачаньня
Тодар Копша — першы авангардыст у Беларусі
Сілівончык: У беларускага мастацтва з каханьнем і сэксуальнасьцю ўсё добра
Зоя Луцэвіч: Ня можаш паказаць усё, што хочаш, бо ёсьць цэнзура
Міхаіл Тумеля: Зрабіў бы «залаты» DVD беларускай анімацыі
Міхаіл Гулін: «Раблю ўсё сам, без палітычнага патасу»
Сяргей Шабохін: Спрабуем выпрацаваць грамадзянскую адказнасьць у дзеячаў культуры
Слабодчыкава: «Да жанчыны ставяцца як да цела»
Парфянок: Фатаграфія моцна зьвязаная з працэсам ідэнтыфікацыі нацыі
Адзіная ў сьвеце дзяўчына, якая мае ў пашпарце традыцыйнае беларускае дзявочае прозьвішча: бацькава прозьвішча з дадаткам «-анка».
У іх віленскай кватэры доўгія гады зьбіраюцца артэфакты беларускай культуры. «Я проста ў гэтым жыву, з гэтым жыву. Я кепска ўяўляю сьцены дома без карцін Сергіевіча, Цыркунова, Алега Аблажэя....» — кажа сама Паўліна.
Малюе з малых гадоў. Сёлета скончыла школу і паступіла на філязофскае аддзяленьне Віленскага ўнівэрсытэта.
У 2010 годзе ўдзельнічала ў супольнай выставе «Карціна алеем».
У 2011 годзе ў менскім клюбе «Графіці» адбылася яе пэрсанальная выстава «Nebulae».
Архіў праекту
Аляксей Іваноў: праца «За фасадам» правісела 5 гадзінаў
Аляксей Талстоў: трэба выходзіць з комплексу недавызначанага беларускага
Герасімовіч пра кнігу «Вялікае Княства Літоўскае. Ілюстраваная гісторыя»: Не баяліся патрапіць пад каньюнктуру
Артур Клінаў: сядаю за новы раман «Шклатара»
Белавокая: Пэйзаж павінен затрымцець унутры
Сураў: Душа народа захавалася, бо мы не пасьпявалі за цывілізацыяй
Анемпадыстаў: Нам не хапае здаровай штодзённай любові да свайго
Коўшар: Гідка глядзець на непрыгожае
Вячаслаў Паўлавец стварыў «Акварэалізм»
Ігар Корзун: Магу 20 хвілінаў разглядаць штрых на слупе
Рымашэўскі: Закахаўся ў прымітыў
Алена Адамчык: Беларускі для мяне на першым месцы
Скрыпнічэнка: Ніколі з уладамі ня быў у блізкім кантакце
Цыркуноў: Мастацтва ня мераюць кіляграмамі і кілямэтрамі
Канстанцін Селіханаў пра мэмарыял «Рака памяці»
Мацур: Каліграфія — іншая якасьць жыцьця і чалавека
Трубачова: «У папсовым праекце няма папсовых выканаўцаў»
Лянкевіч: У нас няма гісторыі, ёсьць толькі вайна
Руслан Вашкевіч пра «Радыюс нуля»: нам дазволілі шмат
Ляшкевіч: У бальшавікоў таксама не было доступу да тэлебачаньня
Тодар Копша — першы авангардыст у Беларусі
Сілівончык: У беларускага мастацтва з каханьнем і сэксуальнасьцю ўсё добра
Зоя Луцэвіч: Ня можаш паказаць усё, што хочаш, бо ёсьць цэнзура
Міхаіл Тумеля: Зрабіў бы «залаты» DVD беларускай анімацыі
Міхаіл Гулін: «Раблю ўсё сам, без палітычнага патасу»
Сяргей Шабохін: Спрабуем выпрацаваць грамадзянскую адказнасьць у дзеячаў культуры
Слабодчыкава: «Да жанчыны ставяцца як да цела»
Парфянок: Фатаграфія моцна зьвязаная з працэсам ідэнтыфікацыі нацыі
