Урад працягваў парушаць права на свабоду веравызнаньня шэрагу рэлігійных групаў, але ў адрозьненьне ад мінулых гадоў, паведамленьняў і публікацыяў аб згаданых парушэньнях было меней — з-за самацэнзуры рэлігійных суполак і асобных вернікаў.
Многія заявілі, што не жадаюць паведамляць аб парушэньнях з-за страху яшчэ большага запалохваньня і помсты, а таксама спадзеючыся, што рэпрэсіі самі скончыцца, калі на іх ня скардзіцца, — гаворыцца ў дакумэнце.
Між тым, як канстатуе дакумэнт, урад часта абмяжоўваў права на мірныя сходы для рэлігійнай дзейнасьці, асабліва ў дачыненьні да суполак пратэстантаў і Беларускай аўтакефальнай праваслаўнай царквы (БАПЦ).
