На гэтыя пытаньні адказвае палітоляг Уладзімер Мацкевіч.
— Большасьць апазыцыйных арганізацыяў ня ўдзельнічае ў ініцыятыве Дзьмітрыя Вуса. Чаму так адбываецца? Як можна ацаніць своечасовасьць і пэрспэктыўнасьць ініцыятывы былога кандыдата ў прэзыдэнты?
— На сёньняшні момант, калі да пачатку парлямэнцкай кампаніі засталося каля месяца, можна сказаць, што ініцыятывы па зьмене выбарчага заканадаўства, тым больш самога выбарчага працэсу, значна спазьніліся. Думаю, гэта не апошні чыньнік у тым, што іншыя палітычныя суб’екты не бяруць удзелу ў гэтай ініцыятыве. Хоць самі па сабе гэта правільныя дзеяньні, слушны кірунак.
— Але на гэта можна сказаць, што ініцыятыва Вуса «вечная», не прывязаная да гэтых выбараў, яна можа быць прымененая для наступных прэзыдэнцкіх выбараў.
— Так, у гэтым ёсьць рацыя. Але ж пад цяжарам канкрэтнай палітычнай сытуацыі цяпер гэтая ініцыятыва забудзецца і ня будзе мець такога публічнага эфэкту, які павінна была б мець акцыя з такой мэтай.
Можна абмяркоўваць ролю і месца «дылетантаў» у палітыцы. Вус, які першы раз зьявіўся ў вялікай палітыцы як кандыдат у прэзыдэнты, можа лічыцца ў гістарычным вымярэньні новай фігурай у палітыцы. Ён яшчэ не пасьпеў абрасьці ані сталымі структурамі, ані інтэлектуальнай і аналітычнай падтрымкай. І таму ён разглядаецца іншымі як выскачка і новы канкурэнт. Зь іншага боку, ягоныя дзеяньні могуць выглядаць трохі наіўнымі і не зусім адэкватнымі палітычнаму працэсу. У гэтым сэнсе шмат што з таго, што робіць Вус, фармальна правільна, але выглядае наіўным і ідэалістычным.
— А як вы ацэніце крытычныя заявы Вуса на адрас апазыцыі, якую ён называе «кішэннай»?
— На сёньня стала агульным месцам крытыкаваць апазыцыю за бязьдзейнасьць і ўладкаванасьць у гэты рэжым у якасьці дэкаратыўнай апазыцыі. У гэтым сэнсе Вус зусім не арыгінальны. Але ж... не далучаць сябе да апазыцыі?
Ніякай трэцяй сілы сёньня ў Беларусі няма. Ёсьць рэжым і апазыцыя. У гэтай апазыцыі ёсьць розныя падыходы, стаўленьні і гэтак далей. Пазыцыя Вуса — гэта адна з апазыцыйных пазыцыяў. Таму крытыкаваць апазыцыю можна і трэба, але варта разумець, што гэтая крытыка тычыцца і сябе самога.
— Большасьць апазыцыйных арганізацыяў ня ўдзельнічае ў ініцыятыве Дзьмітрыя Вуса. Чаму так адбываецца? Як можна ацаніць своечасовасьць і пэрспэктыўнасьць ініцыятывы былога кандыдата ў прэзыдэнты?
— На сёньняшні момант, калі да пачатку парлямэнцкай кампаніі засталося каля месяца, можна сказаць, што ініцыятывы па зьмене выбарчага заканадаўства, тым больш самога выбарчага працэсу, значна спазьніліся. Думаю, гэта не апошні чыньнік у тым, што іншыя палітычныя суб’екты не бяруць удзелу ў гэтай ініцыятыве. Хоць самі па сабе гэта правільныя дзеяньні, слушны кірунак.
— Але на гэта можна сказаць, што ініцыятыва Вуса «вечная», не прывязаная да гэтых выбараў, яна можа быць прымененая для наступных прэзыдэнцкіх выбараў.
— Так, у гэтым ёсьць рацыя. Але ж пад цяжарам канкрэтнай палітычнай сытуацыі цяпер гэтая ініцыятыва забудзецца і ня будзе мець такога публічнага эфэкту, які павінна была б мець акцыя з такой мэтай.
Можна абмяркоўваць ролю і месца «дылетантаў» у палітыцы. Вус, які першы раз зьявіўся ў вялікай палітыцы як кандыдат у прэзыдэнты, можа лічыцца ў гістарычным вымярэньні новай фігурай у палітыцы. Ён яшчэ не пасьпеў абрасьці ані сталымі структурамі, ані інтэлектуальнай і аналітычнай падтрымкай. І таму ён разглядаецца іншымі як выскачка і новы канкурэнт. Зь іншага боку, ягоныя дзеяньні могуць выглядаць трохі наіўнымі і не зусім адэкватнымі палітычнаму працэсу. У гэтым сэнсе шмат што з таго, што робіць Вус, фармальна правільна, але выглядае наіўным і ідэалістычным.
— А як вы ацэніце крытычныя заявы Вуса на адрас апазыцыі, якую ён называе «кішэннай»?
— На сёньня стала агульным месцам крытыкаваць апазыцыю за бязьдзейнасьць і ўладкаванасьць у гэты рэжым у якасьці дэкаратыўнай апазыцыі. У гэтым сэнсе Вус зусім не арыгінальны. Але ж... не далучаць сябе да апазыцыі?
Ніякай трэцяй сілы сёньня ў Беларусі няма. Ёсьць рэжым і апазыцыя. У гэтай апазыцыі ёсьць розныя падыходы, стаўленьні і гэтак далей. Пазыцыя Вуса — гэта адна з апазыцыйных пазыцыяў. Таму крытыкаваць апазыцыю можна і трэба, але варта разумець, што гэтая крытыка тычыцца і сябе самога.
