Ёрг Форбрыг, дырэктар Фонду ў падтрымку дэмакратыі ў Беларусі, які зьяўляецца складовай часткай Нямецкага фонду Маршала, лічыць, што цяперашняе абвастрэньне дыпляматычных адносін паміж Менскам і Брусэлем Эўропа павінна максымальна скарыстаць для ажыцьцяўленьня палітычных пераменаў у Беларусі.
Прапануем вам пераклад фрагмэнту артыкулу Ёрга Форбрыга, апублікаванага ў сёньняшнім выданьні The New York Times:
«Шмат хто ў Беларусі і за мяжой ламае сабе галаву і пытаецца, што прымусіла Лукашэнку распачаць гэтую атаку. Некаторыя спасылаюцца на ягоную ірацыянальнасьць, якую ён часта выкарыстоўваў у мінулым, каб заблытаць апанэнтаў і атрымаць перавагу над імі. Іншыя бачаць у гэтым сьвядомы манэўр, каб даць адпор Эўропе цяпер з мэтай дамагчыся саступак пазьней. Яшчэ іншыя бачаць дэманстрацыю адданасьці Ўладзімеру Пуціну. У кожным выпадку Эўропа павінна скарыстацца магчымасьцю, якую даў ёй Лукашэнка, і імкнуцца да пераменаў.
Па-першае, хуткае і аднадушнае рашэньне з боку ЭЗ адклікаць усіх сваіх амбасадараў зь Беларусі стала нечаканасьцю для Лукашэнкі. У мінулым ён пасьпяхова гуляў на супярэчнасьцях паміж эўрапейскімі краінамі і іх эканамічнымі інтарэсамі, каб не дапусьціць дасягненьня кансэнсусу, напрыклад, адносна санкцыяў супраць Беларусі.
Па-другое, Лукашэнка адмовіўся ад аднаго з апошніх рычагоў у сваіх адносінах з ЭЗ. Раней ён мог чакаць нармалізацыі палітычных адносін і, магчыма, нейкай дапамогі з Захаду ў абмен на вызваленьне палітычных вязьняў. Цяпер нейкае збліжэньне павінна быць увязанае з сыходам Лукашэнкі.
Па-трэцяе, Эўропа ўжо доўгі час спрабуе трансфармаваць сваё асуджэньне парушэньняў правоў чалавека пры Лукашэнку ў эфэктыўныя захады супраць яго рэжыму. Эўрапейскія санкцыі на сёньняшні дзень маюць толькі сымбалічнае значэньне. Канфлікт на гэтым тыдні варта скарыстаць для прыняцьця разумных і эфэктыўных эканамічных санкцыяў у дачыненьні да канкрэтных асобаў і кампаній, якія фінансуюць рэжым Лукашэнкі».
Прапануем вам пераклад фрагмэнту артыкулу Ёрга Форбрыга, апублікаванага ў сёньняшнім выданьні The New York Times:
«Шмат хто ў Беларусі і за мяжой ламае сабе галаву і пытаецца, што прымусіла Лукашэнку распачаць гэтую атаку. Некаторыя спасылаюцца на ягоную ірацыянальнасьць, якую ён часта выкарыстоўваў у мінулым, каб заблытаць апанэнтаў і атрымаць перавагу над імі. Іншыя бачаць у гэтым сьвядомы манэўр, каб даць адпор Эўропе цяпер з мэтай дамагчыся саступак пазьней. Яшчэ іншыя бачаць дэманстрацыю адданасьці Ўладзімеру Пуціну. У кожным выпадку Эўропа павінна скарыстацца магчымасьцю, якую даў ёй Лукашэнка, і імкнуцца да пераменаў.
Па-першае, хуткае і аднадушнае рашэньне з боку ЭЗ адклікаць усіх сваіх амбасадараў зь Беларусі стала нечаканасьцю для Лукашэнкі. У мінулым ён пасьпяхова гуляў на супярэчнасьцях паміж эўрапейскімі краінамі і іх эканамічнымі інтарэсамі, каб не дапусьціць дасягненьня кансэнсусу, напрыклад, адносна санкцыяў супраць Беларусі.
Па-другое, Лукашэнка адмовіўся ад аднаго з апошніх рычагоў у сваіх адносінах з ЭЗ. Раней ён мог чакаць нармалізацыі палітычных адносін і, магчыма, нейкай дапамогі з Захаду ў абмен на вызваленьне палітычных вязьняў. Цяпер нейкае збліжэньне павінна быць увязанае з сыходам Лукашэнкі.
Па-трэцяе, Эўропа ўжо доўгі час спрабуе трансфармаваць сваё асуджэньне парушэньняў правоў чалавека пры Лукашэнку ў эфэктыўныя захады супраць яго рэжыму. Эўрапейскія санкцыі на сёньняшні дзень маюць толькі сымбалічнае значэньне. Канфлікт на гэтым тыдні варта скарыстаць для прыняцьця разумных і эфэктыўных эканамічных санкцыяў у дачыненьні да канкрэтных асобаў і кампаній, якія фінансуюць рэжым Лукашэнкі».