Нямчынава: «Мы праводзілі 19 чысла ў Беларусі ў Менску перад будынкам КДБ акцыю. Мы правялі. Усё было нармальна, нам удалося сысьці. Але мы думаем, што нас адпусьцілі сьвядома, каб затрымаць пасьля, каб прэса ня бачыла. Мы ўзялі квіток да Гомелю, каб дабрацца да Бранску.
На аўтавакзале недзе без пяці сем да нас падышлі невядомыя людзі, шэсьць чалавек, узялі нас пад рукі і пасадзілі ў машыну. Яны прадставіліся як работнікі Міністэрства ўнутраных справаў Беларусі. Дзяўчат пасадзілі ў серабрыстую газэль, а мяне ў чорны мэрсэдэс. Мяне каталі хвілінаў 15-20. Пасьля перасадзілі ў іншую машыну, «альфа-рамеа» шэрага колеру. Пасьля нас аб’ядналі і недзе да паловы на сёмую проста каталі пра Менску. Мы прасілі адвезьці нас у РУВД, але яны сказалі, што вы будзеце сядзець тут столькі, колькі мы скажам.
Адносіліся добра, купілі нам вады нават. А палове на сёмую вывезьлі за горад, нацягнулі шапкі на вочы і перадалі нас невядомым людзям. Нам заламалі ззаду рукі, прыціснулі галовы ўніз. А рукі зьвязалі такой плястыкавай штукай, якой трубы зьвязваюць. У мяне вось ад яе сьляды.
Яны нас павезьлі ў невядомым накірунку. Многа было паваротаў, прыпынкаў. як толькі ты падымаў галаву, адразу білі па галаве. Яны прадставіліся прадстаўнікамі РНЕ, сказалі, што яны нічога не баяцца. У іх ёсьць завязкі з міліцыянтамі, ва ўрадзе Беларусі. Яны ўвесь час нас абзывалі, казалі, што мы прыехалі сюды парушаць нашае славянскае адзінства.
Недзе 3-4 гадзіны мы езьдзілі, пасьля яны вывелі нас у лес. Сказалі — шапкі здымайце. Мы ўбачылі 6-7 мужчынаў рознага ўзросту, у шапках з прарэзамі для вачэй і рота. Яны нас прымусілі распрануцца да поясу і ўзяць плякаты ў рукі. У мяне было здаецца «За славянскае адзінства», а ў дзяўчат на плякатах былі свастыкі — чорная і ружовая.
Пасьля яны сказалі, а цяпер здымайце ўсё ніжэй пояса. Мы вельмі напалохаліся, бо падумалі, што цяпер будзе самае страшнае. Але яны нас вырашылі пабіць. Пабілі, пасьля мы апрануліся, а яны пасьля кажуць: «А цяпер нахіляйце галовы». Мы нахілілі, дзяўчатам абрэзалі валасы, а пасьля яшчэ аблілі галовы зялёнкай. Пасьля ізноў кажуць: «Ну што вы, сукі, прыедзеце яшчэ ў Беларусь?».
Пасьля яны ізноў прымусілі нас распрануцца, аблілі алеям і абсыпалі пер’ем. І ўсё гэта запісвалася на камэру.
У нас забралі ўсе асабістыя рэчы.
Пасьля яны 30 хвілінаў нас павазілі і выкінулі з машыны. Там была рэчка. Мы вельмі напалохаліся, бо баяліся, што нас утопяць. Але яны сказалі, што вось пойдзеце і прыйдзеце ва ўкраінскае сяло, і каб болей мы вас у Беларусі ня бачылі.
Пытаньне: Як вы думаеце, гэта было сапраўды РНЕ?
Нямчынава: «Я ня ведаю, не магу нічога сказаць. Тыя людзі, што нас па Менску вазілі, мы бачылі іх твары, яны сябе па імёнах называлі — Андрэй, Дзіма. А тыя другія былі вельмі добра падрыхтаваныя, твараў не паказвалі, але сказаць, хто гэта, я не магу».
На аўтавакзале недзе без пяці сем да нас падышлі невядомыя людзі, шэсьць чалавек, узялі нас пад рукі і пасадзілі ў машыну. Яны прадставіліся як работнікі Міністэрства ўнутраных справаў Беларусі. Дзяўчат пасадзілі ў серабрыстую газэль, а мяне ў чорны мэрсэдэс. Мяне каталі хвілінаў 15-20. Пасьля перасадзілі ў іншую машыну, «альфа-рамеа» шэрага колеру. Пасьля нас аб’ядналі і недзе да паловы на сёмую проста каталі пра Менску. Мы прасілі адвезьці нас у РУВД, але яны сказалі, што вы будзеце сядзець тут столькі, колькі мы скажам.
Адносіліся добра, купілі нам вады нават. А палове на сёмую вывезьлі за горад, нацягнулі шапкі на вочы і перадалі нас невядомым людзям. Нам заламалі ззаду рукі, прыціснулі галовы ўніз. А рукі зьвязалі такой плястыкавай штукай, якой трубы зьвязваюць. У мяне вось ад яе сьляды.
Яны нас павезьлі ў невядомым накірунку. Многа было паваротаў, прыпынкаў. як толькі ты падымаў галаву, адразу білі па галаве. Яны прадставіліся прадстаўнікамі РНЕ, сказалі, што яны нічога не баяцца. У іх ёсьць завязкі з міліцыянтамі, ва ўрадзе Беларусі. Яны ўвесь час нас абзывалі, казалі, што мы прыехалі сюды парушаць нашае славянскае адзінства.
Дзяўчатам абрэзалі валасы, а пасьля яшчэ аблілі галовы зялёнкай. Пасьля кажуць: «Ну што вы, сукі, прыедзеце яшчэ ў Беларусь?»Аляксандра Нямчынава
Недзе 3-4 гадзіны мы езьдзілі, пасьля яны вывелі нас у лес. Сказалі — шапкі здымайце. Мы ўбачылі 6-7 мужчынаў рознага ўзросту, у шапках з прарэзамі для вачэй і рота. Яны нас прымусілі распрануцца да поясу і ўзяць плякаты ў рукі. У мяне было здаецца «За славянскае адзінства», а ў дзяўчат на плякатах былі свастыкі — чорная і ружовая.
Пасьля яны сказалі, а цяпер здымайце ўсё ніжэй пояса. Мы вельмі напалохаліся, бо падумалі, што цяпер будзе самае страшнае. Але яны нас вырашылі пабіць. Пабілі, пасьля мы апрануліся, а яны пасьля кажуць: «А цяпер нахіляйце галовы». Мы нахілілі, дзяўчатам абрэзалі валасы, а пасьля яшчэ аблілі галовы зялёнкай. Пасьля ізноў кажуць: «Ну што вы, сукі, прыедзеце яшчэ ў Беларусь?».
Пасьля яны ізноў прымусілі нас распрануцца, аблілі алеям і абсыпалі пер’ем. І ўсё гэта запісвалася на камэру.
У нас забралі ўсе асабістыя рэчы.
Пасьля яны 30 хвілінаў нас павазілі і выкінулі з машыны. Там была рэчка. Мы вельмі напалохаліся, бо баяліся, што нас утопяць. Але яны сказалі, што вось пойдзеце і прыйдзеце ва ўкраінскае сяло, і каб болей мы вас у Беларусі ня бачылі.
Пытаньне: Як вы думаеце, гэта было сапраўды РНЕ?
Нямчынава: «Я ня ведаю, не магу нічога сказаць. Тыя людзі, што нас па Менску вазілі, мы бачылі іх твары, яны сябе па імёнах называлі — Андрэй, Дзіма. А тыя другія былі вельмі добра падрыхтаваныя, твараў не паказвалі, але сказаць, хто гэта, я не магу».
