Паводле папярэдніх вынікаў, на першых дэмакратычных выбарах у Тунісе, якія адбыліся 23 кастрычніка, перамагла памяркоўная ісламісцкая партыя «Энагда» (Адраджэньне).
У Тунісе выбіралі 217-мандатную канстытуцыйную асамблею, якая на працягу году мае падрыхтаваць праект новай канстытуцыі краіны, прызначыць часовага прэзыдэнта і часовы ўрад ды падрыхтаваць новыя выбары пад канец 2012 або ў пачатку 2013 году.
Былы прэзыдэнт Пэру Алехандра Таледа, які быў назіральнікам на выбарах у Тунісе, сказаў журналістам, што выбары былі свабоднымі і справядлівымі:
«Працэс ішоў нармальна, зь вялікім энтузіязмам. Людзі ставіліся да выбараў вельмі эмацыйна. Я думаю, што нягледзячы на канкрэтныя вынікі, канчатковы вынік можа паказаць, што на выбарах ужо ёсьць адзін пераможца. Перамагла дэмакратыя».
Яўка на першых дэмакратычных выбарах у Тунісе дасягнула 90 працэнтаў.
«Энагдай» кіруе Рашыд Ганушы, які 22 гады правёў на выгнаньні ў Вялікабрытаніі, хаваючыся ад перасьледу з боку папярэдняга рэжыму. Ганушы сьцьвярджае, што мадэльлю для ягонага памяркоўнага ісламізму зьяўляецца ўрад Турцыі, кіраваны Рэджэпам Таіпам Эрдаганам.
Кіраўніцтва Энагды заявіла, што гатовае ўтварыць кіроўную кааліцыю з «Кангрэсам для рэспублікі» і «Этакатолам» – дзьвюма сэкулярнымі палітычнымі групоўкамі. «Кангрэсам для рэспублікі» кіруе Мансэф Марзукі, лекар і абаронца правоў чалавека, які шмат гадоў правёў на выгнаньні ў Францыі. «Этакатолам» кіруе Мустафа Бэн Джафар, таксама лекар і вэтэран апазыцыі супраць папярэдняга рэжыму прэзыдэнта Зіна Бэн Алі, які быў зрынуты ў студзені сёлета.
Да адстаўкі прэзыдэнта прывяла т.зв. «Язьмінавая рэвалюцыя» - хваля агульнанацыянальнай незадаволенасьці палітыкай прэзыдэнта. Штуршком да масавых выступаў паслужыла публічнае самаспаленьне вулічнага гандляра, чые тавары канфіскавалі ўлады: меркавалася, што такім чынам яны вымагалі хабар. Яшчэ шэраг людзей, якія аказваліся ў падобнай сытуацыі, зьдзейсьнілі акты самаспаленьня, іх пахаваньні ператвараліся ў маніфэстацыі пратэсту, якія і прывялі да адстаўкі прэзыдэнта 14 студзеня 2011.
У Тунісе выбіралі 217-мандатную канстытуцыйную асамблею, якая на працягу году мае падрыхтаваць праект новай канстытуцыі краіны, прызначыць часовага прэзыдэнта і часовы ўрад ды падрыхтаваць новыя выбары пад канец 2012 або ў пачатку 2013 году.
Былы прэзыдэнт Пэру Алехандра Таледа, які быў назіральнікам на выбарах у Тунісе, сказаў журналістам, што выбары былі свабоднымі і справядлівымі:
«Працэс ішоў нармальна, зь вялікім энтузіязмам. Людзі ставіліся да выбараў вельмі эмацыйна. Я думаю, што нягледзячы на канкрэтныя вынікі, канчатковы вынік можа паказаць, што на выбарах ужо ёсьць адзін пераможца. Перамагла дэмакратыя».
Яўка на першых дэмакратычных выбарах у Тунісе дасягнула 90 працэнтаў.
«Энагдай» кіруе Рашыд Ганушы, які 22 гады правёў на выгнаньні ў Вялікабрытаніі, хаваючыся ад перасьледу з боку папярэдняга рэжыму. Ганушы сьцьвярджае, што мадэльлю для ягонага памяркоўнага ісламізму зьяўляецца ўрад Турцыі, кіраваны Рэджэпам Таіпам Эрдаганам.
Кіраўніцтва Энагды заявіла, што гатовае ўтварыць кіроўную кааліцыю з «Кангрэсам для рэспублікі» і «Этакатолам» – дзьвюма сэкулярнымі палітычнымі групоўкамі. «Кангрэсам для рэспублікі» кіруе Мансэф Марзукі, лекар і абаронца правоў чалавека, які шмат гадоў правёў на выгнаньні ў Францыі. «Этакатолам» кіруе Мустафа Бэн Джафар, таксама лекар і вэтэран апазыцыі супраць папярэдняга рэжыму прэзыдэнта Зіна Бэн Алі, які быў зрынуты ў студзені сёлета.
Да адстаўкі прэзыдэнта прывяла т.зв. «Язьмінавая рэвалюцыя» - хваля агульнанацыянальнай незадаволенасьці палітыкай прэзыдэнта. Штуршком да масавых выступаў паслужыла публічнае самаспаленьне вулічнага гандляра, чые тавары канфіскавалі ўлады: меркавалася, што такім чынам яны вымагалі хабар. Яшчэ шэраг людзей, якія аказваліся ў падобнай сытуацыі, зьдзейсьнілі акты самаспаленьня, іх пахаваньні ператвараліся ў маніфэстацыі пратэсту, якія і прывялі да адстаўкі прэзыдэнта 14 студзеня 2011.
