Цыганкоў: Як увогуле варта ацаніць ідэю таго, што МАЗ мусіць уступіць у нейкую супольнасьць з КАМАЗам? Ці ёсьць пазытыўныя моманты, ці гэта робіцца гэта толькі з-за таго, што МАЗ вымушаюць да гэтага?
Залескі: Грошы скончыліся. Такое жыцьцё, што сапраўды няма куды падзецца. А расейцы даўно хацелі гэты МАЗ прыбраць да сваіх рук. Вось і дамовіліся. Як той казаў, «младую прымусіць, а старую прыдушыць».
Цыганкоў: Беларускія ідэолягі, прадстаўнікі ўлады, калі выступалі супраць прыватызацыі, то часта казалі, што заходнія канцэрны проста хочуць зьнішчыць канкурэнтаў, а ня будуць разьвіваць вытворчасьць. Ці ня можна асьцерагацца таго ж самага з боку КАМАЗа?
Залескі: Мне цяжка меркаваць за кіраўнікоў КАМАЗа. Але адбываецца наступнае — за 25 працэнтаў КАМАЗа яны атрымліваюць 100 працэнтаў МАЗа. Таму гэта вельмі прымальная для іх зьдзелка. Што далей рабіць з гэтай маёмасьцю? Можна працягваць рабіць МАЗы, можна разьмяшчаць нейкія замовы для КАМАЗа.
Забаўна атрымліваецца — рыба паглынае рыбу, роўную сабе па велічыні. Толькі таму, што наша «рыба» мае зараз праблемы.
Гэта будзе чыстае паглынаньне. І забаўна атрымліваецца — рыба паглынае рыбу, роўную сабе па велічыні. Толькі таму, што наша «рыба» мае зараз праблемы.
Цыганкоў: Беларуская эканоміка мае сацыяльную накіраванасьць. Кожны вялікі завод мае вялікую «сацыялку» — дамы адпачынку, дзіцячыя садкі і гэтак далей. Ці будзе новы гаспадар патрабаваць большай эфэктыўнасьці?
Залескі: Мой досьвед паказвае, што гэта адбываецца не пасьля, а да зьліцьця. Робіцца комплексны аўдыт і расчыстка балянсу. Зь яго сьпісваюцца зялёныя насаджэньні і бюсты таварышаў Леніна і Сталіна, якія знаходзяцца ў завадзкім клюбе з 1953 году. Ім гэта не патрэбна, ім патрэбныя асноўныя фонды.
Нельга сказаць, што наш МАЗ беспэрспэктыўны. З пункту гледжаньня вытворчасьці аўтамабіляў гэта жыцьцяздольнае прадпрыемства. Ён ня вельмі жыцьцяздольны з гледзішча продажу аўтамабіляў. Калі ён стане расейскім, то аўтамабілі будуць са сьвістам ісьці ў тую самую Расею. Толькі прыбытак прыносіць расейцам, а ня нам.
