Апостальскі візытатар для беларусаў замежжа айцец Аляксандар Надсан у сваім калядным звароце да вернікаў разважае над сутнасьцю ўладаў і іх адказнасьцю перад грамадзтвам.
“Нязьменны вобраз Айца, водбліск Ягонай спрадвечнасьці, прымае выгляд слугі. Прыйшоўшы ад Дзевы Маці і не зазнаўшы зьмены, Ён застаецца тым, кім быў – спрадвечным Богам, - і прымае тое, чым ня быў, стаўшыся чалавекам дзеля любові да людзей”. Гэты гімн, які Царква пяе у Дзень Нараджэньня Хрыстовага добра перадае сэнс гэтага сьвята, менавіта што спрадвечны Бог у сваёй любові да нас, стаецца адным з нас. Ён прыходзіць да нас ня ў сіле, але як маленькае дзіцятка, чакаючы ад нас дапамогі і спагады. Аднак гэта было не звычайнае дзіцятка. Прарок Ісая больш як 700 гадоў да ягонага прыйсьця казаў: “Дзіця нарадзілася нам, сын быў дадзены нам, на ягоных плячох спачыла ўлада” (Іс 9:6).
Дык можа і ня дзіва, што Ягонае прыйсьце ўстрывожыла тых, хто меў уладу. Дзіўная рэч – улада. Як неад’емная частка кожнага грамадзкага ладу, яна ёсьць формаю служэньня бліжняму. Сам Хрыстос сказаў, што Ён прыйшоў “не каб Яму служылі, але каб паслужыць і аддаць жыцьцё за адкупленьне многіх”(Мц 20:28). Тым ня менш нярэдка тыя, хто мае ўладу, паддаюцца спакусе ператварыць яе ў самамэту, як сродак самаўзьвелічэньня коштам іншых. Яна дзейнічае, як наркотык, безь якога яны ня могуць жыць, і яны гатовыя на ўсякае злачынства, каб толькі ўтрымаць яе ў сваіх руках. І тады ўлада ператвараецца ў дыктатуру. Прыкладаў гэтага маем шмат у гісторыі, пачынаючы ад Ірада аж да нашых дзён.
У сувязі з трагічнымі падзеямі апошніх дзён у Беларусі шмат хто зь беларусаў сустракае сьвята Нараджэньня Хрыстовага з трывогаю ў сэрцы. Што чакае нас у будучыні? Няхай жа нованароджаны Хрыстос дасьць супакой усім нам. Хай дасьць зразуменьне кіраўнікам дзяржавы, што ўсякая ўлада ад Бога, і таму накладае на іх абавязак паступаць згодна з Божымі законамі, інакш яны трацяць права кіраваць іншымі. А для ўсіх нас хай будуць суцяшэньнем словы Збаўцы:
“Прыйдзеце да мяне ўсе спрацаваныя і абцяжараныя, і я супакою вас; вазьмеце ярмо Маё на сябе і навучыцеся ад мяне, бо Я лагодны і пакорны сэрцам – і знойдзеце супакой для душаў вашых” (Мц 11: 28-29).
Каляды 2010 г. а. Аляксандар Надсан
“Я ПРЫЙШОЎ, КАБ ПАСЛУЖЫЦЬ”
“Нязьменны вобраз Айца, водбліск Ягонай спрадвечнасьці, прымае выгляд слугі. Прыйшоўшы ад Дзевы Маці і не зазнаўшы зьмены, Ён застаецца тым, кім быў – спрадвечным Богам, - і прымае тое, чым ня быў, стаўшыся чалавекам дзеля любові да людзей”. Гэты гімн, які Царква пяе у Дзень Нараджэньня Хрыстовага добра перадае сэнс гэтага сьвята, менавіта што спрадвечны Бог у сваёй любові да нас, стаецца адным з нас. Ён прыходзіць да нас ня ў сіле, але як маленькае дзіцятка, чакаючы ад нас дапамогі і спагады. Аднак гэта было не звычайнае дзіцятка. Прарок Ісая больш як 700 гадоў да ягонага прыйсьця казаў: “Дзіця нарадзілася нам, сын быў дадзены нам, на ягоных плячох спачыла ўлада” (Іс 9:6).
Дык можа і ня дзіва, што Ягонае прыйсьце ўстрывожыла тых, хто меў уладу. Дзіўная рэч – улада. Як неад’емная частка кожнага грамадзкага ладу, яна ёсьць формаю служэньня бліжняму. Сам Хрыстос сказаў, што Ён прыйшоў “не каб Яму служылі, але каб паслужыць і аддаць жыцьцё за адкупленьне многіх”(Мц 20:28). Тым ня менш нярэдка тыя, хто мае ўладу, паддаюцца спакусе ператварыць яе ў самамэту, як сродак самаўзьвелічэньня коштам іншых. Яна дзейнічае, як наркотык, безь якога яны ня могуць жыць, і яны гатовыя на ўсякае злачынства, каб толькі ўтрымаць яе ў сваіх руках. І тады ўлада ператвараецца ў дыктатуру. Прыкладаў гэтага маем шмат у гісторыі, пачынаючы ад Ірада аж да нашых дзён.
У сувязі з трагічнымі падзеямі апошніх дзён у Беларусі шмат хто зь беларусаў сустракае сьвята Нараджэньня Хрыстовага з трывогаю ў сэрцы. Што чакае нас у будучыні? Няхай жа нованароджаны Хрыстос дасьць супакой усім нам. Хай дасьць зразуменьне кіраўнікам дзяржавы, што ўсякая ўлада ад Бога, і таму накладае на іх абавязак паступаць згодна з Божымі законамі, інакш яны трацяць права кіраваць іншымі. А для ўсіх нас хай будуць суцяшэньнем словы Збаўцы:
“Прыйдзеце да мяне ўсе спрацаваныя і абцяжараныя, і я супакою вас; вазьмеце ярмо Маё на сябе і навучыцеся ад мяне, бо Я лагодны і пакорны сэрцам – і знойдзеце супакой для душаў вашых” (Мц 11: 28-29).
Каляды 2010 г. а. Аляксандар Надсан
