Сёньня ў Лідзе распачаліся агульнарэспубліканскія Дажынкі. Цэнтар гораду ператварыўся ў адзін вялікі базар зь песьнямі, танцамі, шынкамі і артыстамі. У горадзе уведзены надзвычайныя меры бясьпекі. Заўтра тут чакаюць Аляксандра Лукашэнку.
Каб трапіць на сьвята, трэба прайсьці турнікеты зь міліцыяй. У мяне запатрабавалі дастаць усё з заплечніка, міліцыянт загадаў выкінуць батарэйкі, маўляў, няможна. Праўда, празь 50 мэтраў я набыў новыя ў краме.
Многіх лідчукоў абурае тое, што іх абшукваюць.
Спадар: «Што я злачынца, ці што, каб так мяне абшуквалі і яшчэ цыгарэты з кішэні даставалі ў сваім горадзе?».
Другі спадар: «Вось гэтыя вобшукі, мэталашукальнікі… і яшчэ жанчынаў абшукваюць!»
Спадар распавядае, што наагул сьвята псуецца тым, што з раніцы перакрылі дарогі, і людзі не маглі нармальна дабрацца да працы. Зь яго слоў, зь лякарні павыпісвалі хворых, учора наехала столькі міліцыі, што ў горадзе, акрамя іх, нікога не было відаць, і гэта псуе атмасфэру.
Спадар: «Паглядзіце — у людзей ні ўсьмешак няма, ходзяць, як сонныя мухі. Такое ўражаньне, што мы рыхтаваліся не да сьвята, а да нейкіх баявых дзеяньняў».
Дарэчы, у лідзкіх крамах сёньня не прадаюць сьпіртнога, але ў шынках прадаецца і піва, і гарэлка. Кажа загадчыца шынка:
Спадарыня: «У палатках дазваляюць прадаваць і піва, і гарэлку, адзінае -няма таннага віна. Праўда, піва забаронена прадаваць у бутэльках, а гарэлку пераліваюць у плястыкавыя шклянкі».
Большасьць людзей, усё ж, у лепшым настроі.
Спадарыня: «Прыгожа, весела! Што яшчэ казаць? Мы задаволеныя!»
Другая спадарыня: «Цэнтар зрабілі прыгожа, а там дзе мы жывём…»
А некаторыя жанчыны вельмі чакаюць прыезду Аляксандра Лукашэнкі.
Карэспандэнт: «А чаго вы ад яго чакаеце?»
Спадарыня: «Проста, каб убачыць. Мы ж ніколі ня бачылі яго».
Іншая спадарыня: «Толькі ён ня ведае, што тут робіцца».
Карэспандэнт: «А што тут робіцца?»
Спадарыня: «Палеткі ня ўсе ўбраныя, як патрэбна. І наагул, дзе хто працуе — адтуль і цягне. І зь мясакамбінату, і з малочнага і з будоўлі гэтай некаторыя і цэглу возяць, і іншыя матэрыялы».
Яшчэ адзін спадар кажа, што таксама хацеў бы сустрэцца з Аляксандрам Лукашэнкам.
Спадар: «І спытаў бы яго: як мне жыць на 550 тысяч? І жонка мая 25 гадоў выхавацелькай у садку — і таксама 500 тысяч атрымлівае. Як нам на гэтыя грошы сёньня пражыць?».
Яшчэ кідаецца ў вочы, што паўсюль бегаюць дзеці школьнага ўзросту. Аказваецца, у лідзкіх школьнікаў сёньня адмянілі заняткі, яны гэтаму вельмі радыя.
Каб трапіць на сьвята, трэба прайсьці турнікеты зь міліцыяй. У мяне запатрабавалі дастаць усё з заплечніка, міліцыянт загадаў выкінуць батарэйкі, маўляў, няможна. Праўда, празь 50 мэтраў я набыў новыя ў краме.
Многіх лідчукоў абурае тое, што іх абшукваюць.
Што я злачынца, ці што, каб так мяне абшуквалі і яшчэ цыгарэты з кішэні даставалі ў сваім горадзе?
Другі спадар: «Вось гэтыя вобшукі, мэталашукальнікі… і яшчэ жанчынаў абшукваюць!»
Спадар распавядае, што наагул сьвята псуецца тым, што з раніцы перакрылі дарогі, і людзі не маглі нармальна дабрацца да працы. Зь яго слоў, зь лякарні павыпісвалі хворых, учора наехала столькі міліцыі, што ў горадзе, акрамя іх, нікога не было відаць, і гэта псуе атмасфэру.
Спадар: «Паглядзіце — у людзей ні ўсьмешак няма, ходзяць, як сонныя мухі. Такое ўражаньне, што мы рыхтаваліся не да сьвята, а да нейкіх баявых дзеяньняў».
Дарэчы, у лідзкіх крамах сёньня не прадаюць сьпіртнога, але ў шынках прадаецца і піва, і гарэлка. Кажа загадчыца шынка:
Спадарыня: «У палатках дазваляюць прадаваць і піва, і гарэлку, адзінае -няма таннага віна. Праўда, піва забаронена прадаваць у бутэльках, а гарэлку пераліваюць у плястыкавыя шклянкі».
Большасьць людзей, усё ж, у лепшым настроі.
Спадарыня: «Прыгожа, весела! Што яшчэ казаць? Мы задаволеныя!»
Другая спадарыня: «Цэнтар зрабілі прыгожа, а там дзе мы жывём…»
А некаторыя жанчыны вельмі чакаюць прыезду Аляксандра Лукашэнкі.
Карэспандэнт: «А чаго вы ад яго чакаеце?»
Спадарыня: «Проста, каб убачыць. Мы ж ніколі ня бачылі яго».
Іншая спадарыня: «Толькі ён ня ведае, што тут робіцца».
Карэспандэнт: «А што тут робіцца?»
Спадарыня: «Палеткі ня ўсе ўбраныя, як патрэбна. І наагул, дзе хто працуе — адтуль і цягне. І зь мясакамбінату, і з малочнага і з будоўлі гэтай некаторыя і цэглу возяць, і іншыя матэрыялы».
Яшчэ адзін спадар кажа, што таксама хацеў бы сустрэцца з Аляксандрам Лукашэнкам.
Спадар: «І спытаў бы яго: як мне жыць на 550 тысяч? І жонка мая 25 гадоў выхавацелькай у садку — і таксама 500 тысяч атрымлівае. Як нам на гэтыя грошы сёньня пражыць?».
Яшчэ кідаецца ў вочы, што паўсюль бегаюць дзеці школьнага ўзросту. Аказваецца, у лідзкіх школьнікаў сёньня адмянілі заняткі, яны гэтаму вельмі радыя.
