Ён – прафэсійны дыплямат, апошнім часам займаў пасаду амбасадара па спэцыяльных даручэньнях у Міністэрстве замежных спраў Нямеччыны. У кола яго абавязкаў уваходзілі пытаньні антысэмітызму і Галакосту.
На думку міжнароднага аглядальніка Рамана Якаўлеўскага, палітыка новага кіраўніка Офісу ня будзе суправаджацца тымі скандаламі, якія былі пры ягоным папярэдніку таксама нямецкі мдыплямаце Ганс-Ёхане Шміту:
"Аднак чакаць кардынальных зьменаў не выпадае. Справа ў тым, што ў сваёй працы офіс АБСЭ зыходзіць з таго мандату, які ён атрымаў у Вене. А тут зьмяненьняў апошнім часам няма".
Бэнэдыкт Галер – ужо чацьвёрты дыплямат зь Нямеччыны, які кіруе менскім офісам. Раней гэтыя функцыі выконвалі Ганс-Георг Вік, Эбэргард Гайкен і Ганс-Ёхан Шміт. Ачольваў офіс і швэцкі дыплямат Оке Пэтэрсан.
Беларусь — сябра АБСЭ ад 1992 году. Пасьля таго як у 1996 годзе эўрапейскія структуры не прызналі вынікі рэфэрэндуму, пачаліся складанасьці ў адносінах паміж арганізацыяй і беларускімі ўладамі. У 1997 годзе Беларусь страціла права на прадстаўніцтва ў Парлямэнцкай асамблеі АБСЭ, а ў 1998-м там стварылі працоўную групу дзеля маніторынгу сытуацыі ў Беларусі.
Ад лютага 1998 году ў Менску пачынае працаваць Кансультатыўна-назіральная група АБСЭ на чале зь нямецкім дыпляматам Гансам-Георгам Вікам. Ён імкнуўся праз дыялёг з апазыцыяй дапамагчы беларускім уладам разьвіваць дэмакратычныя інстытуты і выконваць уласныя абавязаньні ў рамках АБСЭ.
Гэты дыялёг пачаў раздражняць улады, і пасьля выбараў 2001 году Віка абвінавацілі ў “ярка выяўленых палітычных сымпатыях”. Напрыканцы году Вена адклікала дыплямата.
Праз год АБСЭ скасавала Кансультатыўна-назіральную групу і ад 2003 году адкрыла офіс АБСЭ ў Менску. Супрацоўнікі офісу паводле пратаколу абавязаныя былі дапамагаць ураду Беларусі ў эканамічнай дзейнасьці і абароне навакольнага асяродзьдзя, а таксама ажыцьцяўляць маніторынг.
Дзейнасьць офісу АБСЭ павінна ажыцьцяўляцца ў форме праектаў і праграмаў, якія павінны мець дачыненьне да выкананьня мандату.
На думку міжнароднага аглядальніка Рамана Якаўлеўскага, палітыка новага кіраўніка Офісу ня будзе суправаджацца тымі скандаламі, якія былі пры ягоным папярэдніку таксама нямецкі мдыплямаце Ганс-Ёхане Шміту:
"Аднак чакаць кардынальных зьменаў не выпадае. Справа ў тым, што ў сваёй працы офіс АБСЭ зыходзіць з таго мандату, які ён атрымаў у Вене. А тут зьмяненьняў апошнім часам няма".
Бэнэдыкт Галер – ужо чацьвёрты дыплямат зь Нямеччыны, які кіруе менскім офісам. Раней гэтыя функцыі выконвалі Ганс-Георг Вік, Эбэргард Гайкен і Ганс-Ёхан Шміт. Ачольваў офіс і швэцкі дыплямат Оке Пэтэрсан.
Беларусь — сябра АБСЭ ад 1992 году. Пасьля таго як у 1996 годзе эўрапейскія структуры не прызналі вынікі рэфэрэндуму, пачаліся складанасьці ў адносінах паміж арганізацыяй і беларускімі ўладамі. У 1997 годзе Беларусь страціла права на прадстаўніцтва ў Парлямэнцкай асамблеі АБСЭ, а ў 1998-м там стварылі працоўную групу дзеля маніторынгу сытуацыі ў Беларусі.
Ад лютага 1998 году ў Менску пачынае працаваць Кансультатыўна-назіральная група АБСЭ на чале зь нямецкім дыпляматам Гансам-Георгам Вікам. Ён імкнуўся праз дыялёг з апазыцыяй дапамагчы беларускім уладам разьвіваць дэмакратычныя інстытуты і выконваць уласныя абавязаньні ў рамках АБСЭ.
Гэты дыялёг пачаў раздражняць улады, і пасьля выбараў 2001 году Віка абвінавацілі ў “ярка выяўленых палітычных сымпатыях”. Напрыканцы году Вена адклікала дыплямата.
Праз год АБСЭ скасавала Кансультатыўна-назіральную групу і ад 2003 году адкрыла офіс АБСЭ ў Менску. Супрацоўнікі офісу паводле пратаколу абавязаныя былі дапамагаць ураду Беларусі ў эканамічнай дзейнасьці і абароне навакольнага асяродзьдзя, а таксама ажыцьцяўляць маніторынг.
Дзейнасьць офісу АБСЭ павінна ажыцьцяўляцца ў форме праектаў і праграмаў, якія павінны мець дачыненьне да выкананьня мандату.
