Тыдзень таму група выкладчыкаў дэпартамэнту паліталёгіі Эўрапейскага гуманітарнага ўнівэрсытэту выступіла з адкрытым лістом, у якім выказвалася занепакоенасьць сытуацыяй з парушэньнем дэкляраваных ЭГУ прынцыпаў павагі акадэмічных свабодаў. 7 чалавек абвясьцілі аб прыпыненьні свайго ўдзелу ў навучальным працэсе да таго часу, пакуль на кіроўныя пасады навукоўцаў будуць не прызначаць, а абіраць. Адміністрацыя ЭГУ, у сваю чаргу, спасылаючыся на Статут, патлумачыла, што мае права прызначаць кіраўнікоў без абмеркаваньня і ўзгадненьня з іншымі выкладчыкамі.
У панядзелак на сайце інтэрнэт-часопіса “Новая Эўропа” апублікаваны артыкул дэкана бакаляўрскай школы ЭГУ прафэсара Рыгора Мінянкова “ЭГУ: нататкі на палях аднаго “канфлікту”. Дырэктар дэпартамэнту палітычных навук Сьвятлана Навумава выступіла з адкрытым лістом да студэнтаў. Яны запэўніваюць, што канфліктная сытуацыя ніяк не адаб’ецца на навучальным працэсе. Адміністрацыя ЭГУ сустрэлася і са студэнтамі-палітолягамі. Пра што ішла гаворка, распавёў студэнт Яўген:
— Па сутнасьці, яны пераказалі тую самую пазыцыю, якую раней агучылі і на Радыё Свабода, якая была на сайце “Нашай нівы”, і што спадар Мінянкоў напісаў на сайце “Новай Эўропы.
— А ніякіх спробаў абмеркаваньня, наладжваньня дыялёгу — як вы адчулі, не было?
— Магчыма, толькі калі самі студэнты за гэта возьмуцца, я так адчуваю.
— А як настроі ў студэнтаў?
— Мы ня хочам уставаць ні на чые бакі, мы шчыра хочам разабрацца. Прынамсі, я так хачу — для самога сябе разабрацца, што там адбываецца. Я хачу вучыцца, было б добра, калі б там была пара-тройка пэўных выкладчыкаў, у якіх я хачу вучыцца. А лічу, што, напрыклад, Казакевіч — цудоўны дасьледчык, у яго бліскучая будучыня ў ЭГУ, калі ён застанецца.
Адзін з сямі падпісантаў адкрытага ліста Андрэй Казакевіч кажа, што ніякіх спробаў з боку кіраўніцтва ЭГУ зьвязацца зь нязгоднымі выкладчыкамі не было:
“Па стане на сёньня мы ніякай зваротнай сувязі ад унівэрсытэту ня маем, ніякага жаданьня ісьці на кампраміс, здаецца, няма. У нас яшчэ засталіся некаторыя мэханізмы: перш за ўсё, зьвярнуцца ў “board” — гэта такая вышэйшая рада, якая кіруе ЭГУ, самы вышэйшы орган, у ім прадстаўленыя толькі замежныя акадэмікі. Ну і яшчэ павінен адбыцца разгляд у Сэнаце, там павінны канчаткова разглядаць наша пытаньне і, напэўна, тады будзе апошняя кропка пастаўлена”.
На думку студэнта-палітоляга Яўгена, вельмі добра, што гэты канфлікт абмяркоўваецца публічна, адкрыта: у СМІ, у жывым журнале — застаецца надзея на канструктыўнае вырашэньне. Але пакуль ніхто ня робіць крокаў насустрач:
“Увогуле, уражаньне камунікацыйнага тупіку зараз адбываецца. Выкладчыкі чакаюць нечага, таму што яны выказаліся ў сваім адкрытым лісьце, зьвярнуліся ў Сэнат. З другога боку, адміністрацыя дэпартамэнту таксама ў чаканьні нечага, наступных крокаў. Ніхто ня здатны на наступны крок, атрымоўваецца. І, як мне падаецца, сытуацыя даволі патавая”.
Сытуацыя ў ЭГУ сапраўды надзвычай актыўна абмяркоўваецца у жывым журнале. Ёсьць канкрэтныя прапановы выйсьця з гэтай “патавай сытуацыі”, як яе акрэсьліў студэнт Яўген. Да прыкладу, такая: “Развал паліталягічнай праграмы нікому не выгодны, найперш, не выгодны ён ЭГУ. Дык чаму ўсім сапраўды ня сесьці за стол перамоваў, спыніць забастоўку і пачаць разам удасканальваць ЭГУ?”
У панядзелак на сайце інтэрнэт-часопіса “Новая Эўропа” апублікаваны артыкул дэкана бакаляўрскай школы ЭГУ прафэсара Рыгора Мінянкова “ЭГУ: нататкі на палях аднаго “канфлікту”. Дырэктар дэпартамэнту палітычных навук Сьвятлана Навумава выступіла з адкрытым лістом да студэнтаў. Яны запэўніваюць, што канфліктная сытуацыя ніяк не адаб’ецца на навучальным працэсе. Адміністрацыя ЭГУ сустрэлася і са студэнтамі-палітолягамі. Пра што ішла гаворка, распавёў студэнт Яўген:
— Па сутнасьці, яны пераказалі тую самую пазыцыю, якую раней агучылі і на Радыё Свабода, якая была на сайце “Нашай нівы”, і што спадар Мінянкоў напісаў на сайце “Новай Эўропы.
— А ніякіх спробаў абмеркаваньня, наладжваньня дыялёгу — як вы адчулі, не было?
— Магчыма, толькі калі самі студэнты за гэта возьмуцца, я так адчуваю.
— А як настроі ў студэнтаў?
— Мы ня хочам уставаць ні на чые бакі, мы шчыра хочам разабрацца. Прынамсі, я так хачу — для самога сябе разабрацца, што там адбываецца. Я хачу вучыцца, было б добра, калі б там была пара-тройка пэўных выкладчыкаў, у якіх я хачу вучыцца. А лічу, што, напрыклад, Казакевіч — цудоўны дасьледчык, у яго бліскучая будучыня ў ЭГУ, калі ён застанецца.
Адзін з сямі падпісантаў адкрытага ліста Андрэй Казакевіч кажа, што ніякіх спробаў з боку кіраўніцтва ЭГУ зьвязацца зь нязгоднымі выкладчыкамі не было:
Па стане на сёньня мы ніякай зваротнай сувязі ад унівэрсытэту ня маем, ніякага жаданьня ісьці на кампраміс, здаецца, няма.
На думку студэнта-палітоляга Яўгена, вельмі добра, што гэты канфлікт абмяркоўваецца публічна, адкрыта: у СМІ, у жывым журнале — застаецца надзея на канструктыўнае вырашэньне. Але пакуль ніхто ня робіць крокаў насустрач:
“Увогуле, уражаньне камунікацыйнага тупіку зараз адбываецца. Выкладчыкі чакаюць нечага, таму што яны выказаліся ў сваім адкрытым лісьце, зьвярнуліся ў Сэнат. З другога боку, адміністрацыя дэпартамэнту таксама ў чаканьні нечага, наступных крокаў. Ніхто ня здатны на наступны крок, атрымоўваецца. І, як мне падаецца, сытуацыя даволі патавая”.
Сытуацыя ў ЭГУ сапраўды надзвычай актыўна абмяркоўваецца у жывым журнале. Ёсьць канкрэтныя прапановы выйсьця з гэтай “патавай сытуацыі”, як яе акрэсьліў студэнт Яўген. Да прыкладу, такая: “Развал паліталягічнай праграмы нікому не выгодны, найперш, не выгодны ён ЭГУ. Дык чаму ўсім сапраўды ня сесьці за стол перамоваў, спыніць забастоўку і пачаць разам удасканальваць ЭГУ?”
