Мэер: Апошнія некалькі зімаў Эўропа глядзела адзін і той жа фільм: Расея брала адну ці некалькі краінаў у закладнікі ў пытаньні паставак газу і нафты. Гэтыя краіны ня дзейнічаюць з пазыцыі сілы, а тым болей еднасьці, і могуць па адной стаць здабычай Расеі. У такім крытычным пытаньні, як энэргетычная бясьпека ці можа Эўропа аб'яднацца і кансалідаваць сваю палітычную моц?
Джудт: Тут закранутыя тры тэмы. Першая, так бы мовіць, старая тэма Ўсход-Захад. Цень першых 50 гадоў пасьля Другой Усясьветнай вайны дагэтуль вісіць над апошнімі 20 гадамі. Гэта значыць, што пачуцьці ўсходніх краінаў Эўразьвязу – Польшчы, Чэхіі, Вугоршчыны, Румыніі і гэтак далей, ня кажучы ўжо пра суседзяў далей на ўсход, такіх як Украіна, Беларусь ці, напрыклад, Грузія – у адносінах да Расеі вельмі адрозьніваюцца ад стаўленьня Заходняй Эўропы.
Заходнеэўрапейцы, нягледзячы на Халодную вайну – а ў нейкай ступені і дзякуючы ёй – нашмат менш хвалююцца наконт Расеі, нашмат менш бачаць у Расеі пагрозу ці праблему, чым былыя калёніі і суседзі Расеі, і гэта вельмі важна. Вашым польскім ці ўкраінскім слухачам гэта вельмі цяжка зразумець, бо гэта здаецца дзіўным і абсурдным. Але гэта праўда.
І перш за ўсё гэта праўда для Нямеччыны. Большасьць немцаў, асабліва з Заходняй Нямеччыны, глядзяць на Расею, як на натуральнага
Заходнеэўрапейцы нашмат менш хвалююцца наконт Расеі.
Другое назіраньне – тут ёсьць парадокс – што далей будзе горш, а ня лепш. Адмова Эўразьвязу працаваць з Турцыяй над сур'ёзнай стратэгіяй і графікам далучэньня катастрафічна ўплывае на стаўленьне Эўропы да Расеі, бо ўсё большае адчужэньне Турцыі служыць расейскім інтарэсам.
Натуральна, дастаткова паглядзець на мапу, ня кажучы ўжо пра мапу нафтавых рэсурсаў. Адмаўляючыся разглядаць Турцыю як
Далей будзе горш, а ня лепш.
Таму тое, што мы, заходнеэўрапейцы, зрабілі, гэта адначасова сказалі: " Мы хочам, каб Турцыя забясьпечвала нас трубаправодамі і пастаўкамі нафты з Крыму ці аднекуль яшчэ. Але ў той жа час мы ня хочам туркаў у Эўропе, бо яны не сапраўдныя эўрапейцы, іх зашмат, яны занадта бедныя, занадта мусульмане і гэтак далей". Гэта вельмі кепска ўспрымаецца ў Турцыі.
Расейцы ведаюць, што ў доўгатэрміновай пэрспэктыве Турцыя відаць будзе на іх баку.
І яшчэ трэба відаць мець на ўвазе – і гэта мая трэцяя заўвага – што Эўразьвяз цалкам няздольны выпрацаваць уласную замежную палітыку – ці то ў адносінах да Блізкага Ўсходу, ці да Аўганістану, ці да абраньня Абамы, у адносінах да палітыкі Джорджа Буша, у адносінах да Афрыкі, да іміграцыі. Усё гэта значыць, што калі б напрыклад я кіраваў, барані мяне Божа, расейскай замежнай палітыкай, я б глядзеў на Эўропы і бачыў краіны, з якімі можна разьбірацца па адной.
Няма эўрапейскай замежнай палітыкі і адпаведна няма агульнай эўрапейскай пазыцыі. Таму [чэскі прэзыдэнт] Вацлаў Клаўс ня толькі
Эўразьвяз цалкам няздольны выпрацаваць уласную замежную палітыку.
Мэер: Што варта ведаць людзям ва Ўсходняй Эўропе наконт пазыцыі ЗША датычна іх і іх рэгіёну?
Джудт: Гэта ня сфэра вялікага інтарэсу для Злучаных Штатаў, у той час як Расея – вялікая дзяржава, якая можа быць карыснай Злучаным
Слухаць Варшаву мы будзем толькі у мэтах ветлівасьці.
Памятайце, калі амэрыканцы думаюць пра Расею – гэтак жа калі амэрыканцы думаюць пра Блізкі Ўсход – яны думаюць, што гэта "недзе там". Гэта далёка, гэта праблема замежнай палітыкі.
Мары пра Вашынгтон – адна з галоўных памылак Усходняй Эўропы.
Гэта важна для Эўропы зусім па-іншаму. Мары пра Вашынгтон – адна з галоўных памылак Усходняй Эўропы. І ім параяць не рабіць такой памылкі. Вашынгтон не прыбяжыць ім на дапамогу супраць Расеі.
Чытаць інтэрвію цалкам па-ангельску.