Зьміцер Хведарук праслужыў два дні пасьля таго, як правёў амаль месяц у мэдычнай роце ў Барысаве. Перад тым ён знаходзіўся ў шпіталі, дзе яму зрабілі апэрацыю на венах, а яшчэ раней ў санчастцы ў Жодзіне, куды гвалтоўна прывезьлі служыць маладафронтаўца.
Гэтым разам хлопца вырашылі абсьледаваць наконт прыдатнасьці да вайсковай службы, тое, чаго не зрабіла мэдычная вайсковая камісія перад тым, як накіраваць хлопца на службу ў войска.
Зьміцер Хведарук апавёў, што ў яго зноў пачаліся праблемы з-за таго, што ён размаўляе па-беларуску.
Ён спытаў мяне дзе я жыву. Я адказаў, што ў Менску на вуліцы Славінскага. Ён сказаў, што мой дом будавалі расейцы і таму я павінен размаўляць па-расейску.
У нашай краіне 90% людзей, як ён сказаў, размаўляюць па-расейску. Як я, увогуле, маю нахабства і права размаўляць па-беларуску.
Пагражаў мне, што напіша заключэньне, што я дэбіл, бо ня змог вывучыць расейскую мову.
Я спытаў чаму беларус ня мае права размаўляць па-беларуску і сказаў, што мы жывем у Беларусі, а не ў Расеі”.
Франак Вячорка падаў скаргу на рашэньне міжгарнізоннага суду. 5 траўня вырашыцца ці пагадзіцца вышэйшая інстанцыя зь яго высновамі.
“Для міжнародных структураў гвалтоўны палітычны прызыў, такая ж тэма як і палітычныя вязьні. Мы абскарджваем рашэньне фактычна спыніць расьсьледаваньне аб незаконным прызыве.
На жаль, застаюцца праблемы са здароўем: праблемы з ціскам, з сэрцам.
Мы чакаем выкананьня абяцаньня мясцовага камандаваньня накіраваць яго спачатку ў паліклініку мясцовую, а потым яго трэба зьмяшчаць у вайсковы шпіталь”.
Франак падаў рапарт, каб яму дазволілі прыехаць на разгляд касацыі. Пакуль няма адказу камандаваньня.
Іван Шыла рыхтуецца здаваць 9 чэрвеня экзамэн па ангельскай мове. Тыдзень таму ён атрымаў дазвол здаваць экзамэн на атэстат у Лепелі, але ў школе паведамілі, што, магчыма, давядзецца яшчэ здаць экзамэн па інфарматыцы. Сёньня пытаньне вырашылася на карысьць аднаго экзамэну.
“Ён будзе ўсё ж здаваць адзін экзамэн. Адзінае пытаньне застаецца: адпусьцяць, ці –не. Я спрабаваў высьветліць як там рухаюцца справы ў Менскім абласным судзе. Так і не знайшлі ні справу, ні чалавека, які будзе ёй займацца. Думаю, што пасьля выходных буду ўжо нешта ведаць”.
Алесю Каліце 1 траўня споўнілася 25 гадоў. Ягоныя сваякі і сябры не змаглі ў гэты дзень паціснуць яму руку, бо ў частцы дагэтуль працягваецца карантын з-за вятранкі. Сябры накіравалі Алесю віншавальныя паштоўкі і лісты.
“На дзень народзінаў салдаты аддаюць сваё сьметанковае масла імяніньніку. Каліта на свой дзень народзінаў на вячэру атрымаў больш за кіляграм масла. Трэба есьці тое масла, якое табе скінулі ў талерку”.
