Першым слова далі Станіславу Багданкевічу. Прафэсар, былы кіраўнік Нацыянальнага банку ўвайшоў у склад грамадзка-кансультатыўнай рады пры Адміністрацыі прэзыдэнта і ўжо ўдзельнічаў у першым паседжаньні новай структуры:
“Я асабіста даў згоду паўдзельнічаць дзеля таго, каб данесьці праграмы экспэртныя, дэмакратычныя, партыйныя да спадара Макея. А ён стала кантактуе зь першай асобай у дзяржаве. І, можа, гэта псыхалягічна паўплывае на грамадзкую самасьвядомасьць.
Я хачу сказаць, што ў тым дакумэнце, які я падрыхтаваў, рэзка крытыкуецца наша мадэль гаспадараньня. Менавіта яна прывяла да таго, што мы ўтрая адстаем па заробку ад шэрагу эўрапейскіх краінаў. І менавіта яна прывяла да крызісу. А ўсясьветны крызіс толькі пры гэтым прысутнічае. Гэта ж насамрэч унутрынацыянальны крызіс”.
Кіраўнік аналітычнага цэнтру “Стратэгія” Леанід Заіка таксама стаў сябрам грамадзка-кансультатыўнай рады. Ён лічыць: прапановы, якія сёньня разглядаюцца, можна прымаць у якасьці супэртэрміновых захадаў.
“Яны ўсе вельмі практычныя. Тут няма нічога такога, чаго ўлада ня можа зрабіць паводле азначэньня. Абсалютна! Яны не зьвязаныя зь нейкімі ідэалягічнымі саступкамі. Яны не зьвязаныя з палітычнымі стратамі для ўлады. Але яны працуюць на прыватны бізнэс, на новы сэктар, на новую эканоміку”.
Старшыня Нацыянальнага камітэту Анатоль Лябедзька адзначае: камітэт нясе адказнасьць за выпрацоўку пазытыўнай альтэрнатывы для людзей і для Беларусі.
“Я — прыхільнік таго, каб мы стаялі на пазыцыі канструктыўнай апазыцыі. Якая мае свае прынцыпы, якая жорстка крытыкуе тое, што робіць улада. Але разам з тым якая і прапаноўвае, каб зрабіць лепш для людзей і краіны.
Сёньня мы дамовіліся падрыхтаваць два дакумэнты. Адзін фактычна прыняты за аснову. Гэта першачарговыя антыкрызісныя крокі. Ён будзе дапрацаваны, і мы вынесем яго на разгляд прэзыдыюму АДС як дакумэнт экспэртаў палітыкам.
І другі — на паседжаньне грамадзка-кансультатыўнай рады Станіслаў Багданкевіч, Леанід Заіка ды іншыя, хто гатовыя працаваць з АДС, павінны пайсьці з добра прапрацаваным дакумэнтам. І ён альбо падштурхнуў бы ўлады да канкрэтных дзеяньняў, альбо стаў бы лякмусавай паперай, якая дае адказ на пытаньне: ці хоча ўлада нешта рабіць?”