Сёньня я больш за гадзіну правёў у Першамайскім райвыканкаме Менску. Ніякага ажыятажу не назіраў. Каля кабінэтаў супрацоўнікаў аддзелу прадпрымальніцтва і рэгістрацыі пытаўся ў кожнага: можа, хтосьці прыйшоў сюды спэцыяльна менавіта сёньня, каб зарэгістравацца лягчэй і прасьцей? Аднак такіх не знайшлося.
Дзяўчына і сярэдняга веку мужчына, якія атрымалі пры мне пасьведчаньні аб рэгістрацыі, кажуць, што здалі свае дакумэнты яшчэ ў студзені. Ірына ўдакладняе:
“А мы свае заявы яшчэ да гэтага закону напісалі”.
Аляксандар Солад, супрацоўнік аддзелу, кажа: у сярэднім за дзень звычайна рэгіструюцца 4—5 прадпрымальнікаў:
“Летась зарэгістравалі 946 чалавек”.
Сёньняшні дзень, сьведчыць спадар Солад, ад іншых па колькасьці наведнікаў не адрозьніваецца. А кіраўніца аддзелу Тамара Карастылёва падкрэсьлівае, што новыя прадпрымальнікі найперш адчуюць перавагу новага закону ў тым часе, які закон адводзіць на афармленьне дакумэнтаў:
“Раней 5 дзён давалася на рэгістрацыю і 10 дзён для пастаноўкі на ўлік, усяго 15 працоўных дзён. А цяпер чалавек прыйшоў, мы яго адразу ўнесьлі ў базу дадзеных, прысвоілі нумар у Адзіным дзяржаўным рэгістры. А заўтра мы ўжо раздрукуем і аддаём яму пасьведчаньне. І ён пайшоў працаваць”.
Чаму ж тады патэнцыйныя прадпрымальнікі не бягуць хутчэй рэгістравацца? Эканаміст Міхась Залескі ўпэўнены, што яны і не пабягуць. І тлумачыць, чаму:
Таксама і тут. У нас “правярнуліся” з мукамі і пакутамі каля мільёна чалавек. Яны паспрабавалі займацца прадпрымальніцтвам за часы незалежнасьці. Зь іх засталося тысяч 90 дзеяздольных, правераных баямі прадпрымальнікаў. А іншыя хай гадуюцца. Тэмп не павялічыцца. Запасу, лавы запасных, як у спорце кажуць, у нас няма”.
Прадпрымальнік Віктар Гарбачоў лічыць, што дзяржава вельмі зацягнула з новым законам:
