Сьвятары, грамадзкія дзеячы, палітыкі, пісьменьнікі, мастакі, музыканты і журналісты віншавалі сьвятара, які ўсё сваё жыцьцё прысьвяціў справе Беларушчыны.
У канцэртнай залі не было ніводнага вольнага месца. Вечарына пачалася з выступу музыкаў. Па чарзе прамаўлялі грамадзкія дзеячы, віншавалі а. Аляксандра Надсана і распавядалі пра ягоную дзейнасьць.
Алег ТрусаўСтаршыня Таварыства беларускай мовы Алег Трусаў выступіў з прамовай:
“Бальшавіцкі рэжым зьнішчаў сьвятарскую працу і фізычна і маральна. Вось 50 гадоў таму знайшоўся чалавек, які зрабіў немагчымае. Такіх людзей было вельмі мала — гэта ксёндз Чарняўскі, ягоныя папярэднікі Станкевіч і Гадлеўскі. Вось перад намі чалавек, які іх добра ведаў, які працягвае іхную справу, — а. Аляксандр”.
Выступоўцы на вечарыне прыгадвалі колькі сьвятар зрабіў для разьвіцьця беларускай гуманітарнай навукі, для аздараўленьня беларускіх дзяцей.
Марыя Міцкевіч
Марыя Міцкевіч, старшыня дзіцячага фонду “Сакавік”, казала пра гэта ў сваім выступе:
“Ён не пабаяўся і сам паехаў у тыя забруджаныя мясьціны. Размаўляў там зь людзьмі і казаў праўду пра Беларусь на Захадзе. Шмат сяброў з Ірляндыі і Ангельшчыны прымалі нашых дзяцей у сваіх сем’ях. Айцец Аляксандр сам сустракаў дзяцей у аэрапорце, заўсёды выяжджаў у шпіталь, калі трэба была дапамога, і сам размаўляў з доктарам наконт здароўя беларускага хлопчыка ці дзяўчынкі”.
Алена МакоўскаяСтаршыня згуртаваньня беларусаў сьвету “Бацькаўшчына” Алена Макоўская ўручыла а. Надсану вялікую кнігу ў скураной вокладцы. Яна падзякавала яму за дапамогу ў стварэньні бібліятэкі ў Менску:
“Асоба айца Аляксандра падавалася легендарнай. Яго цытавалі, пра яго расказвалі гісторыі, ім захапляліся. Сапраўды, як не захапляцца чалавекам, які, застаўшыся адзін на ўсю Беларускую каталіцкую місію ў Лёндане — і за кіраўніка, і за сьвятара — штодня маліўся за Беларусь.
Наведваў беларускія суполкі ў сьвеце, сустракаўся з вернікамі, ладзіў там службы, зьбіраў па тых жа беларускіх суполках для бібліятэкі і вёз іх у Лёндан”.
Прамовы чаргаваліся з выступамі музыкаў. Усе казалі, што залаты юбілей сьвятарства Аляксандр Надсан, безумоўна, мусіць адзначаць на радзіме, якой ён прысьвяціў усё сваё жыцьцё.
Аляксандр Надсан рукапакладзены на сьвятара ў 1958 годзе. Ад 1961 году служыў у Беларускай каталіцкай місіі ў Лёндане. У 1971 годзе браў актыўны ўдзел у заснаваньні беларускай бібліятэкі імя Францыска Скарыны. Ад 1989 году зьяўляецца старшынём Беларускага камітэта дапамогі ахвярам радыяцыі ў Вялікай Брытаніі. Аляксандр Надсан зрабіў вялікі ўклад у станаўленьне ўласна беларускай літургікі.
Ён пераклаў на беларускую мову Літургіі Яна Залатавуснага, Базыля Вялікага, Рыгора Вялікага (раней асьвячаных дароў), Ютрань, Вячэрню. Таксама тэксты Актоіху, выбраныя тэксты Мінэі, тэксты Поснай і Кветачнай Трыёдзей, таксама некаторыя тэксты Эўхалагіёну ды іншыя.
Аляксандр Надсан апынуўся на Захадзе ў 1944 годзе. Служыў у арміі Андэрса і быў паранены ў бітве пад Монтэ-Касіна.
У канцэртнай залі не было ніводнага вольнага месца. Вечарына пачалася з выступу музыкаў. Па чарзе прамаўлялі грамадзкія дзеячы, віншавалі а. Аляксандра Надсана і распавядалі пра ягоную дзейнасьць.
“Бальшавіцкі рэжым зьнішчаў сьвятарскую працу і фізычна і маральна. Вось 50 гадоў таму знайшоўся чалавек, які зрабіў немагчымае. Такіх людзей было вельмі мала — гэта ксёндз Чарняўскі, ягоныя папярэднікі Станкевіч і Гадлеўскі. Вось перад намі чалавек, які іх добра ведаў, які працягвае іхную справу, — а. Аляксандр”.
Выступоўцы на вечарыне прыгадвалі колькі сьвятар зрабіў для разьвіцьця беларускай гуманітарнай навукі, для аздараўленьня беларускіх дзяцей.
Марыя Міцкевіч, старшыня дзіцячага фонду “Сакавік”, казала пра гэта ў сваім выступе:
“Ён не пабаяўся і сам паехаў у тыя забруджаныя мясьціны. Размаўляў там зь людзьмі і казаў праўду пра Беларусь на Захадзе. Шмат сяброў з Ірляндыі і Ангельшчыны прымалі нашых дзяцей у сваіх сем’ях. Айцец Аляксандр сам сустракаў дзяцей у аэрапорце, заўсёды выяжджаў у шпіталь, калі трэба была дапамога, і сам размаўляў з доктарам наконт здароўя беларускага хлопчыка ці дзяўчынкі”.
“Асоба айца Аляксандра падавалася легендарнай. Яго цытавалі, пра яго расказвалі гісторыі, ім захапляліся. Сапраўды, як не захапляцца чалавекам, які, застаўшыся адзін на ўсю Беларускую каталіцкую місію ў Лёндане — і за кіраўніка, і за сьвятара — штодня маліўся за Беларусь.
Прамовы чаргаваліся з выступамі музыкаў. Усе казалі, што залаты юбілей сьвятарства Аляксандр Надсан, безумоўна, мусіць адзначаць на радзіме, якой ён прысьвяціў усё сваё жыцьцё.
Ён пераклаў на беларускую мову Літургіі Яна Залатавуснага, Базыля Вялікага, Рыгора Вялікага (раней асьвячаных дароў), Ютрань, Вячэрню. Таксама тэксты Актоіху, выбраныя тэксты Мінэі, тэксты Поснай і Кветачнай Трыёдзей, таксама некаторыя тэксты Эўхалагіёну ды іншыя.
Аляксандр Надсан апынуўся на Захадзе ў 1944 годзе. Служыў у арміі Андэрса і быў паранены ў бітве пад Монтэ-Касіна.
