Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Праз “pARTisan” — па культавых месцах Горадні


Утупнае слова на гарадзенскай сустрэчы належала Максіму Жбанкову
Утупнае слова на гарадзенскай сустрэчы належала Максіму Жбанкову

Яны прэзэнтавалі новы нумар альманаха сучаснай беларускай культуры “pARTisan”.

Карэспандэнт: “Артур Клінаў зноў у Горадні, ужо другі раз. Вы сказалі, што будзе асвойваць гарадзенскую прастору…”

Клінаў: “Калі мы былі ў мінулы раз, то гэта была нават не прэзэнтацыя, і мы абяцалі, што прыедзем восеньню зь вялікай імпрэзай. А што датычыць асваеньня Гарадзеншчыны, то вельмі хацелася б, каб “pARTisan” у Горадні ведалі, чыталі, дасылалі нам тэксты. Мы плянуем у кожным нумары друкаваць культурніцкія матэрыялы з усіх рэгіёнаў Беларусі. Нам было б вельмі цікава тое, што адбываецца ў Горадні і рэгіёне. Нават мы ўводзім з бліжэйшых нумароў рубрыку “Культавыя месцы”. Мы хацелі б прапанаваць некалькім выбітным дзеячам Горадні апісаць свае культавыя месцы ў іхнім горадзе, якія яны лічаць на ўласны прыватны пункт гледжаньня культавымі”.

Карэспандэнт: “Спадар Акудовіч, вы сам гарадзенскі. Як Вам з пэрспэктывы сталіцы бачыцца Горадня? Ці можна чакаць адсюль тэкстаў — філязофскіх, празаічных, нейкіх альманахаў, часопісаў?”

Акудовіч: “Я люблю сваё мястэчка Сьвіслач і люблю Горадню, але абстрактнай любоўю. Што да літаратуры, то ёсьць цэлы шэраг супэрталенавітых людзей — Шалкевіч, Пацюпа, які, праўда, пераехаў у Менск, Гумянюк, Чобат і шмат яшчэ. Горадня, бясспрэчна, для беларускай літаратуры вельмі шмат значыць. Але ёсьць фэномен Горадні, над якім мы даўно разважаем: чамусьці гарадзенцы праз заходні індывідуалізм ніяк не згуртуюцца. Гэты факт разьяднанасьці творцаў Горадні нас трывожыць, але, магчыма, гэта наканаваньне. Мабыць, заходні індывідуалізм адбіваецца і кожны жыве на сваім літаратурным хутары, але гэта разам з тым не адбіваецца на прысутнасьці гарадзенцаў у агульналітаратурным беларускім дыскурсе”.

Карэспандэнт: “Сярод слухачоў на сустрэчы зь менскімі гасьцямі я заўважыў Міколу Ваўранюка зь Беластоку, журналіста Польскага тэлебачаньня. Я размею, што ты прыехаў адмыслова на гэтую сустрэчу?”

Ваўранюк: “Беласток толькі за 70 кілямэтраў ад Горадні, і я лічу, што наш агульны арэал — беластоцка-гарадзенскі — часам церпіць на недахоп інфармацыі зь Менску пра тое, што там адбываецца. Зразумела, ёсьць інтэрнэт, але гэтага мне асабіста мала. Мне патрэбны кантакты з жывымі людзьмі, з тэкстам, які я магу ўзяць у рукі, нават, як некаторыя кажуць, каб панюхаць друкарскую фарбу”.

Карэспандэнт: “А хто найбольш цікавы з тых, хто прыехаў, для цябе асабіста?”

Ваўранюк: “Мне самы цікавы Валянцін Акудовіч, паколькі ён ня першую групу літаратараў прасоўвае наперад. Прычым, цікавыя менавіта ягоныя думкі”.
Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG