Мікалая Аўтуховіча рэгулярна правяраюць міліцыянты, а працуе ён у фірме “Ніка-таксі 22222”. У ёй трынаццаць машын. Таксоўкі, якія належалі самому Аўтуховічу, сканфіскавалі, але частку машын пакінулі яго жонцы Алене.
“Я лічуся проста кіроўцам. Кіроўцам таксоўкі мне не дазволілі працаваць, бо ў мяне рэжым, я пасьля дзевятнаццатай гадзіны павінен быць дома. Мне не дазваляюць выяжджаць за тэрыторыю Ваўкавыска ні па працы, ніяк. У выходныя дні мне ўвогуле не дазваляюць выходзіць з дому: у суботу і ў нядзелю, і ў сьвяточныя дні”.
Я лічуся проста кіроўцам. Кіроўцам таксоўкі мне не дазволілі працаваць, бо ў мяне рэжым, я пасьля дзевятнаццатай гадзіны павінен быць дома
Пакуль Аўтуховіч быў у турме, а яго машыны — пад арыштам, у Ваўкавыску зьявіліся новыя таксоўкі, іх стала больш. Аўтуховіч падбаў пра ўзровень сэрвісу, цяпер яго ўсе прытрымліваюцца, кажуць у горадзе. Вось меркаваньне аднаго з жыхароў:
Спадар: “За той час, як ён змагаўся, падняліся новыя фірмы. Трэба аддаць яму належнае, што ён нейк ускалыхнуў усё. Без Аўтуховіча не было б гэтых іншых фірмаў. У яго была пастаўлена справа, усё арганізавана, дыспэтчарская служба добра працавала”.
Дачка Мікалая Аўтуховіча Каця скончыла сёлета школу, агульны бал атэстату — амаль дзясятка. Аднак трапіць у рамках праграмы Каліноўскага на вучобу ў Польшчу яна не змагла.
Аўтуховіч: “Пракінулі яе па праграме Каліноўскага. Прайшла тэсты, зьезьдзіла ў консульства, гутарку прайшла. А потым сказалі: вам няма васямнаццаці гадоў”.
Паступаць вучыцца ў беларускія ВНУ было ўжо запозна, і сёньня Каця дома. Як думаюць Аўтуховічы дзейнічаць далей?
Аўтуховіч: “Цяпер я хачу адправіць яе ў Польшчу на падрыхтоўчы курс, ну “нулёўку”. Зраблю ўсё магчымае, візу зрабілі, цягам месяца ўсё вырашыцца. Але цяжка, куды ні стукаесься, паўсюль зачынена”.
Мікалая Аўтуховіча пасадзілі ў 2006 годзе на тры з паловай гады, абвінаваціўшы ў нясплаце падаткаў у асабліва буйным памеры і ў ажыцьцяўленьні прадпрымальніцкай дзейнасьці без рэгістрацыі, без атрыманьня ліцэнзіі. За кратамі прадпрымальнік прабыў крыху больш за два гады. Падчас сьледзтва, а затым і суду ён праводзіў галадоўкі пратэсту. Спачатку, пакуль ішло сьледзтва, ён дамогся, каб яго перавялі са сьледчага ізалятара пад хатні арышт у Ваўкавыск. Але напярэдадні суду ён уцёк і быў затрыманы праз два месяцы ў Менску, дзе хаваўся.
