С.Невар:“Будоўлі ў Расеі — канцлягеры для беларусаў”

Малады прыватны будаўнік Сяргей Невар з Крычава даў сабе зарок ніколі больш ня езьдзіць на заробкі ў Расею. Ён тлумачыць:

“Змушаны да гэтага. Бо ставіліся там да нас як да рабочай жывёлы. Працоўны дзень доўжыўся ад 8 раніцы да 10 альбо 11 гадзінаў вечара. Выходных не было. Прыгняталі нас пераважна чачэнцы. Гаспадары жывуць у Маскве, а непасрэдныя назіральнікі — каўказцы”.

Пра будоўлю ў Расеі суразмоўца мае толькі адмоўныя ўспаміны:

“Мяркую, што яе можна параўнаць з канцэнтрацыйным лягерам для беларусаў. Калі мы спрабавалі задаваць пэўныя пытаньні наконт заробку ці даўжыні працоўнага дня, то быў адзін адказ на ўсе пытаньні: “Качаць правы — на гістарычную радзіму! А як сюды прыехалі, то працуйце!” Калі ж чалавек усё ж адмаўляўся працаваць, то яго проста выстаўлялі за вароты на ўсе чатыры бакі без капейкі грошай у кішэні”.

Расказвае Сяргей Невар і пра вядомыя яму забойствы беларускіх будаўнікоў:

“З Расеі прывезьлі забітага хлопца. Яму было толькі 35 гадоў. Там у Расеі на будоўлі яго забілі. Калі казаць дакладна — зарэзалі. Таксама ў Крычаўскім раёне некалькі чалавек загінулі ў мінулым годзе. У Слаўгарадзкі раён сёлета прывезьлі труп”.

На Берасьцейшчыне сёлета пахавалі адзінаццаць нябожчыкаў, якіх сьмерць напаткала ў Расеі. Пра забойства Ігара Занькі расказвае яго маці, жыхарка Ганцавічаў Кацярына Віктараўна:

“Быў моцны ўдар ломам па галаве. І не знайшлі вінаватага. А хто каго ў Маскве знойдзе!? Ня ведаю я, за што яго забілі...”

З гутаркі вынікае, што ў Расею на заробкі езьдзіць цяпер зяць Кацярыны Занькі. Жанчына кажа, што ў апошняе вяртаньне з Масквы яго абрабавалі міліцыянты:

“Спынілі майго зяця. Бачаць, што беларус і без рэгістрацыі. Па 12 тысяч расейскіх рублёў зь яго і яго таварышаў адабралі. Аддалі хлопцы ўсё, што было ў кішэнях, і прыехалі дамоў голыя”.