Лінкі ўнівэрсальнага доступу

У Беларусі няма могілак для хатніх жывёл


Агляд недзяржаўнага рэгіянальнага друку 4 чэрвеня: “Бобруйский курьер”, “Газэта Слонімская”, “Вольнае Глыбокае”.

Журналісты газэты «Бобруйский курьер» уздымаюць праблему могілак хатніх жывёл. Аказваецца, у Беларусі няма ніводных афіцыйных могілак для сабак і катоў. Людзі вымушаныя хаваць сваіх чацьвяраногіх сяброў дзе-небудзь у лесе. Журналісты знайшлі непадалёк ад Бабруйску такое пахаваньне. Распавядае Алеся Скапінцава:
“Там каля 20 пахаваньняў. Нават ёсьць магіла з сапраўдным помнікам сабаку з надпісам: “Цэзару, самаму вернаму, роднаму, адданаму”, усё, як у людзей. Дарэчы, усе магілы ў кветках, вельмі прыбраныя, дагледжаныя, прыгожыя. Мы тэлефанавалі ў фірмы, якія робяць помнікі: яны кажуць, што выконваюць і такія замовы. Помнік невялічкага памеру, каля мэтру, каштуе ад 450 (з гранітнай крошкі) да 900 тысяч беларускіх рублёў (з чорнага граніту)”.
У рэдакцыю “Газэты Слонімскай” зьвярнуўся інвалід Міхаіл Гаротка. 19 гадоў таму яму паставілі кардыястымулятар, тэрмін дзеяньня якога – 10 гадоў. Кардыястымулятар выраблены быў яшчэ у савецкі час на ваенным заводзе пад Масквой, ён адпрацаваў два тэрміны. Слонімскія мэдыкі параілі спадару Гаротку зьвярнуцца ў Горадню. Працягвае журналіст Мікола Канановіч:
“Прыехаў дзядзька, дарэчы, інвалід трэцяй групы, сардэчнік, на аўтобусе, адседзеў у чарзе паўтары гадзіны, а яму сказалі два словы: “Няма месцаў!” Толькі 1 жніўня можам прыняць”. Чалавек прыходзіць у рэдакцыю і пытаецца: “Ці дажыву я да 1 жніўня?” Канечне, чалавек пакрыўджаны. Пакуль дзед чакае...”
“Вольнае Глыбокае” працягвае змагацца за аднаўленьне прыпынку пасажырскіх цягнікоў на чыгуначнай станцыі Палівачы (у мястэчку Празарокі). Распавядае рэдактар газэты Ўладзімер Скрабатун, які праводзіў журналісцкае расьсьледаваньне:
“Прадстаўнік, які не захацеў назваць прозьвішча, сказаў, што каб спыніць цягнік у Празароках а потым яго ўрухоміць, трэба спаліць саляркі на 30 тысяч рублёў. А квіткі будуць каштаваць ад сілы 10 тысяч, і таму эканамічна нявыгадна спыняць цягнік у Празароках”.
Дарэчы, у 1922 годзе была падобная сытуацыя, і мясцовыя жыхары накіравалі ў Вільню, у дырэкцыю Польскай чыгункі скаргу. Ім спачатку адказалі, што эканамічна нявыгадна трымаць касірку на станцыі. Але потым прыпынак аднавілі.
Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG