Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Беларускі шоў-бізнэс мае сваю энцыкляпэдыю


Прыватны выдавец Зьміцер Колас выпусьціў у сьвет “Энцыкляпэдыю беларускай папулярнай музыкі”.


Упершыню ў адным выданьні падаюцца творчыя біяграфіі каля 500 удзельнікаў беларускага шоў-бізнэсу – кампазытараў, музыкаў, сьпевакоў, паэтаў, прадусараў, гукарэжысэраў, якія працуюць у розных стылях і жанрах гэтак званай папулярнай музыкі. Унікальнасьць выданьня яшчэ і ў тым, што энцыкляпэдыя мае не вялікі аўтарскі калектыў, а практычна аднаго аўтара – музычнага крытыка Зьмітра Падбярэскага.

Вячаслаў Ракіцкі: “Зьміцер, ты, па сутнасьці, выканаў шматгадовую працу цэлага аддзелу навукова-дасьледчага інстытуту. Толькі некалькі чалавек крыху табе дапамагалі. Як асьмеліўся на такі праект? Як змог гэта пацягнуць?”

Зьміцер Падбярэскі: “Справа ў тым, што пра большасьць выканаўцаў, якія папулярныя ў розных слаях грамадзтва, няма ніякіх энцыкляпэдычных зьвестак. І я падумаў, што такую інфармацыю трэба сабраць і зьмясьціць у адным месцы, каб пра гэтых музыкаў як найменей забываліся. Дый самі музыкі, як я зразумеў у час працы над кнігай, забываюць, што яны рабілі, прыкладам, пяць гадоў таму. А пра тыя гурты, якія існавалі пры канцы 1960-х гадоў, сёньня ўжо ўвогуле мала хто памятае”.

Ракіцкі: “Наколькі поўная гэтая энцыкляпэдыя? Ці бачыш сам, што засталіся белыя плямы?”

Падбярэскі: “Поўнай яна прынцыпова быць ня можа. Усясьветны досьвед паказвае, што зрабіць на сто адсоткаў поўным падобнае выданьне практычна немагчыма. Натуральна, там не хапае многіх імёнаў з розных прычынаў. Некаторыя людзі проста не адказалі на пытаньні анкеты, якую я дасылаў. Асабліва гэта тычыцца тых, хто жыве па-за межамі Беларусі. Да некаторых, як, прыкладам, да Яўгена Грышмана я так і ня здолеў дабрацца. Пра некаторых людзей ужо, на жаль, атрымаць зьвесткі і немагчыма, як, прыкладам, пра Анатоля Гілевіча”.

Ракіцкі: “Чаму навукова-дасьледчыя інстытуты не вывучаюць сучасную папулярную музыку? У Беларусі застаецца жывучым стэрэатып, што поп-музыка ня ёсьць мастацтвам?”

Падбярэскі: “Калі браць папулярную песьню, дык яна ў бальшыні сваёй, магчыма, і не зьяўляецца мастацтвам. Але тым ня меней выканаўцы такіх песень існуюць, выдаюць дыскі. А чаму не вывучаецца?.. У Беларусі сапраўды існуе грэблівае стаўленьне да гэтак званых “лёгкіх жанраў”. Але ж ці лёгкія жанры ў джазавай музыцы?! Яна часам больш складаная, чым музыка акадэмічная”.

Ракіцкі: “А вы не баіцеся, што ў вашай энцыкляпэдыі згубяцца сярод поп-выканаўцаў джазавыя і рок-музыкі?”

Падбярэскі: “Не, я не баюся. Пра поп-выканаўцаў часьцей гавораць, пішуць, іх больш паказваюць па тэлебачаньні. Але вельмі многія зь іх ня здольныя зрабіць сольнага канцэрта, а джазавыя музыкі і рок-выканаўцы выступаюць з сольнымі канцэртамі. Папса – вельмі спэцыфічная галіна. Але дыскрымінаваць яе ў падобнага роду даведніках ці абмінаць увагай нельга”.

Ракіцкі: “Тэрмін “папулярная музыка” вельмі ўмоўны, спрэчны. Працуючы над такой кнігай, як ты вызначаў, што ёсьць папулярная музыка?”

Падбярэскі
: “У шырокім значэньні я называю папулярнай музыкай усю музыку, якая папулярная ў пэўных асяродках. Там могуць быць і песьні бардаў, і папулярныя мэлёдыі, як, прыкладам, адажыё з балету “Маленькі прынц” Яўгена Глебава. У больш вузкім значэньні поп-музыка – гэта тая творчасьць, якая мае карані ў блюзавай традыцыі. Менавіта з блюзу выйшаў рок-н-рол, дый папулярная песьня таксама. Да іх я далучаў таксама песьні бардаў, калі яны запісваліся ў студыях з акампанэмэнтам гурту ці аркестру”.

Ракіцкі: “А ці мае беларуская папулярная музыка нейкія свае мастацкія парамэтры?”

Падбярэскі: “У Беларусі ўсталяваўся вельмі цікавы напрамак, які мае і сваё вызначэньне – фолк-мадэрн. Такога паняцьця я нідзе больш не сустракаў. А ў цэлым беларуская папулярная музыка знаходзіцца, я так лічу, у рэчышчы ўсясьветнай папулярнай музыкі”.

Ракіцкі: “Наколькі ваша праца будзе запатрабаванай? Дзе будзе кніга прадавацца? Ці рэальнае яе трапляньне ў бібліятэкі?”

Падбярэскі: “Я думаю, што бібліятэкі будуць гэтую кнігу набываць. А як яна будзе распаўсюджвацца, гэта ўжо клопат выдаўца Зьмітра Коласа. Калі зважаць на ягоны вопыт, раз ён замест плянаванай тысячы асобнікаў надрукаваў дзьве тысячы, напэўна ж, кніга будзе запатрабаваная”.
Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG