Лінкі ўнівэрсальнага доступу

Лета Алеся Дзянісава: «Dzieciuki запісваюць новы альбом»


Алесь Дзянісаў, вакаліст панк-рок гурту Dzieciuki.
Алесь Дзянісаў, вакаліст панк-рок гурту Dzieciuki.

Мастацтва адпачынку. Адказы і парады.

Алесь Дзянісаў — гарадзенскі музыка, вакаліст панк-рок гурта Dzieciuki, журналіст-фрылянсэр.

Як вы праводзіце гэтае лета?

Стандартна. Акрамя працы, стараюся, як мага часьцей, выяжджаць на прыроду. Пасьпеў зь сябрамі зьезьдзіць у васьмідзённы паход на роварах. Да Баранавіч даехалі цягніком, адтуль пайшлі на Несьвіж, Мір, Шчорсы, Любчу. Стараліся ехаць не па трасах, а па жвіровых, лясных дарогах. Нехта купаецца, нехта рыбачыць, глядзім славутасьці. Кожныя выходныя зь сябрамі стараемся выяжджаць на Нёман, на Юбілейнае возера, з начоўкай або без, вялікім кагалам — з жонкамі, дзеткамі, сабакамі.

Гэтым летам працягваецца запіс трэцяга альбому гурту Dzieciuki. Таму мала граем канцэртаў. За ўсё лета прынялі ўдзел толькі ў двух фэстывалях у Польшчы. У жніўні маемся паехаць на два фэсты ў Літве і Польшчы.

Які ваш найлепшы летні ўспамін зь дзяцінства?

Гэтыя ўспаміны зьвязаныя зь вёскамі: Ржаўка Навасільскага раёну Арлоўскай вобласьці (адтуль паходзяць бацькі маёй маці, горад Навасіль раней уваходзіў у склад Вялікага Княства Літоўскага) і Чамярысы Брагінскага раёну Гомельскай вобласьці (адтуль паходзіць бацька). Там можна было хадзіць у лес у грыбы і ягады, катацца на ровары, лавіць рыбу, калоць дровы, пасьвіць кароваў, зьбіраць каларадзкіх жукоў. Адтуль я ўмею касіць траву нармальнай касой. Цяпер гэтых вёсак у маім жыцьці няма. У расейскай вёсцы нікога не засталося, а дом даўно прадалі. Вёска Чамярысы пасьля выбуху на Чарнобыльскай АЭС увайшла ў зону адсяленьня.

Што вы заўсёды бераце з сабой?

Пашпарт. Бяру складныя нож, лыжку, відэлец. Заўсёды з сабой лекі, бо я ў паходах мэдык. Бяру ліхтарык. Еду, прыкладам, у менскай маршрутцы, калі цёмна, а я начапіў на галаву ліхтарык і чытаю.

Чаму каштоўнаму вы навучыліся?

Радавацца жыцьцю кожную сэкунду. Усе чакаюць лета, а яно вельмі хутка праходзіць. Трэба цаніць тое, што дае прырода, бо ў нас досыць дэпрэсіўнае надвор’е. Цягам года — сонейка няшмат. У нас людзі кажуць: «Такая сьпёка, усё дрэнна». А потым: «А дзе ж гэта лета? Можа, лепей пакупацца трэба было?». У нас людзі заўсёды ныюць. Прыйшло цяпло — ныюць, адышло — ныюць.

Якую музыку вы слухаеце, якія кнігі чытаеце?

Апошняя кніга, якую прачытаў, — «Самурай» Алеся Кіркевіча. З апошняга слухаў новы альбом «ДДТ», пераслухаў апошні альбом Neuro Dubel пасьля таго, як памёр Саша Кулінковіч.

Ці адключаеце вы тэлефон і інтэрнэт у адпачынку?

Абавязкова, бо гэта зло, калі ты адпачываеш. Калі мы едзем на роварах, то ўключаем тэлефоны толькі ўвечары, каб адзваніцца маці, жонцы і сказаць, што з намі ўсё ў парадку. І адключаем. Ранкам таксама тэлефануем родным, што зьбіраемся, едзем туды і туды. Тэлефон агулам уключаны хвілін 15-20. Калі нехта пасьпеў патэлефанаваць у гэты час, то яму пашчасьціла, паразмаўляю яшчэ зь ім.

Што вы дазваляеце сабе толькі ў адпачынку?

Калі мы выбіраліся зь сям’ёй за мяжу (Украіна, Польшча, Славаччына), дазвалялі сабе хадзіць часта ў кавярні, траціць грошы.

Ваша парада на адпачынак

Не сядзіце ў хаце. Выяжджайце ў лес, на лецішча, калі няма магчымасьці паехаць кудысьці далей.

Якім бы быў ваш адпачынак, калі б вы маглі не абмяжоўваць сябе ні ў фінансах, ні ў часе?

Я б накіраваўся ў Ірляндыю зь сям’ёй, зь сябрамі. Было б ідэальна паглядзець усю краіну, патусавацца па маленькіх гарадах, пабываць на азёрах. І зусім не абавязкова ж цягнуць з сабой свае байдаркі ці ровары, бо можна ўзяць напракат.

Якім быў ваш самы запамінальны адпачынак?

Усе былі клясныя. У Марыянскую ўпадзіну я не апускаўся, на Эвэрэст не падымаўся, на слане палову Індыі не праехаў. А астатнія адпачынкі былі бяз выбухоўкі ў галаве, але ўсе запамінальныя.

Раскажыце самую рамантычную гісторыю, якая з вамі здаралася ў адпачынку?

Васемнаццаць гадоў таму мы з маёй жонкай вырашылі, што будзем разам. Гэта здарылася падчас паходу з вучнямі на прыроду пад Горадню. Мы працавалі ў адной школе настаўнікамі гісторыі.

Лета Ганны Кандрацюк: «У падарожжа бяру малітоўнік і мапу»

Лета Тацяны Караткевіч: «За дзень накручваю на ровары ад 20 да 50 кілямэтраў»

Лета Кацярыны Сумаравай: «Не ўяўляю адпачынак без этудніка і палотнішчаў»

Лета Джона Пазьняка: «Навучыўся пакаваць у валізку ня больш за 8 кг»

Лета Вальжыны Морт: «Які ў сыцылійскіх бюракратаў прыгожы почырк!»

Лета Юрыя Зісера: «Алексіевіч можна бясконца чытаць і перачытваць»

Лета Анатоля Лябедзькі: «Застаюцца ўспаміны, хто клайпэдзкі дурань, хто палангаўскі»

Лета Аляксандра Класкоўскага: «Зноў круцім пэдалі»

Лета Аляксандра Мілінкевіча: «У Берштах інтэрнэт хутчэйшы, чым у Варшаўскім ўнівэрсытэце»

Лета Аляксея Хацкевіча: «Мне дастаткова спальніка і банкаўскай карткі»

Лета Міхаэля Сэндэра: «Кароткі адпачынак — не адпачынак, а стрэс»

Лета Сяргея Далідовіча: «Пакінуўшы спорт, трэную дачок»

Лета Барыса Штэрна: «Я б параіў падарожнікам Лёндан»

Лета Меліты Станюты: «Бяз кнігі за мяжой — як бяз пашпарта»

Лета Паўліны Цімохінай: «Дазвольце сабе рабіць тое, што хочаце»

Лета Анастасіі Царук: «Раніцай бегаю ад 5 да 9 кілямэтраў»

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG