Зьміцер Падбярэскі, Менск Беларуская прэса за 8 лістапада
“Беларуская крыніца”, 1925 год. Беларускі Трубадур піша:
“Кожны здабытак культурны моўчкі не хаваецца ў музэй, а разглядаецца, удасканаляецца і пашыраецца, аднак са сьпевам беларускім людовым у нас крыху інакш дзеіцца, за мала на яго зьвяртаецца ўвагі. “А бязь песень-жа народ, што-ж ён варт быць можа? Ён і цёмны, як той скот, і бяды ня зложа!” — сказаў Янка Купала. Здаецца пара ўжо брацца і за гэтую справу… Каб дасканаліць і пашыраць сьпеў, патрэбна арганізацыя — трэба зарганізаваць Таварыства Беларускай Песьні, каторая-бы над гэтай справай працавала”.
“Знамя юности”, 1985 год. Са сьвяточнай дэманстрацыі:
“Па плошчы крочаць работнікі культуры, дзеячы літаратуры і мастацтва. Важныя задачы пастаўлены перад творчай інтэлігенцыяй пастановай ЦК КПСС “Аб мерах паляпшэньня выкарыстаньня клюбных установаў і спартовых збудаваньняў”. У ім адзначана, што ўмелая, прадуманая арганізацыя зьмястоўнага вольнага часу будзе спрыяць павышэньню працоўнай і грамадзкай актыўнасьці людзей, сцьверджаньню сацыялістычнага ладу жыцьця. Абавязак майстроў мастацтва і культуры — напоўніцу выкарыстоўваць выхаваўчыя магчымасьці тэатраў, музэяў, бібліятэк, палацаў і клюбаў, узначаліць паход за цьвярозы, захапляльны вольны час”.
“Народная Воля”, 1995 год. Іосіф Сярэдзіч:
“Маем абуральны факт — без суду і сьледзтва забіваецца першая штодзённая незалежная газэта. Дарэчы, бязьмежная сваволя ўлады адбілася і на такіх незалежных выданьнях, як “Белорусская деловая газета”, “Имя”, “Белорусская газета”. Будзем шчырыя, у гэтыя трывожныя дні вырашаецца лёс ня толькі вольнага друку, але й наагул дэмакратыі ў Беларусі. Усім зразумела: без свабоды слова ня можа быць ніякай іншай свабоды. А таму рэдакцыя газэты “Народная Воля” будзе рабіць усё магчымае, каб выжыць, каб вы, шаноўныя чытачы, маглі напоўніцу рэалізаваць сваё канстытуцыйнае права на атрыманьне ўсебаковай інфармацыі”.
“Кожны здабытак культурны моўчкі не хаваецца ў музэй, а разглядаецца, удасканаляецца і пашыраецца, аднак са сьпевам беларускім людовым у нас крыху інакш дзеіцца, за мала на яго зьвяртаецца ўвагі. “А бязь песень-жа народ, што-ж ён варт быць можа? Ён і цёмны, як той скот, і бяды ня зложа!” — сказаў Янка Купала. Здаецца пара ўжо брацца і за гэтую справу… Каб дасканаліць і пашыраць сьпеў, патрэбна арганізацыя — трэба зарганізаваць Таварыства Беларускай Песьні, каторая-бы над гэтай справай працавала”.
“Знамя юности”, 1985 год. Са сьвяточнай дэманстрацыі:
“Па плошчы крочаць работнікі культуры, дзеячы літаратуры і мастацтва. Важныя задачы пастаўлены перад творчай інтэлігенцыяй пастановай ЦК КПСС “Аб мерах паляпшэньня выкарыстаньня клюбных установаў і спартовых збудаваньняў”. У ім адзначана, што ўмелая, прадуманая арганізацыя зьмястоўнага вольнага часу будзе спрыяць павышэньню працоўнай і грамадзкай актыўнасьці людзей, сцьверджаньню сацыялістычнага ладу жыцьця. Абавязак майстроў мастацтва і культуры — напоўніцу выкарыстоўваць выхаваўчыя магчымасьці тэатраў, музэяў, бібліятэк, палацаў і клюбаў, узначаліць паход за цьвярозы, захапляльны вольны час”.
“Народная Воля”, 1995 год. Іосіф Сярэдзіч:
“Маем абуральны факт — без суду і сьледзтва забіваецца першая штодзённая незалежная газэта. Дарэчы, бязьмежная сваволя ўлады адбілася і на такіх незалежных выданьнях, як “Белорусская деловая газета”, “Имя”, “Белорусская газета”. Будзем шчырыя, у гэтыя трывожныя дні вырашаецца лёс ня толькі вольнага друку, але й наагул дэмакратыі ў Беларусі. Усім зразумела: без свабоды слова ня можа быць ніякай іншай свабоды. А таму рэдакцыя газэты “Народная Воля” будзе рабіць усё магчымае, каб выжыць, каб вы, шаноўныя чытачы, маглі напоўніцу рэалізаваць сваё канстытуцыйнае права на атрыманьне ўсебаковай інфармацыі”.