Зьміцер Падбярэскі, Менск
“Полесская правда”, 1925 год:
“Першым пунктам парадку дня Ўсесаюзнага зьезду Саветаў стаіць пытаньне аб уваходжаньні Ўзбэкістану і Туркмэністану ў склад Саюзу як раўнапраўных сяброў нашага агульнага дзяржаўнага аб’яднаньня. Дагэтуль наш Саюз складаўся з чатырох частак: РСФСР, Беларусі, Украіны і Закаўкаскай фэдэрацыі; у цяперашні час дадаюцца дзьве рэспублікі: Узбэкістан і Туркмэністан, якія прадстаўляюць сабой Сярэднюю Азію. Гэтыя новыя зьмяненьні ў нашай саюзнай канстытуцыі маюць вялізнае значэньне”.
“Бацькаўшчына”, 1955 год:
“На Беларусі адным часам быў сакратар ЦК Воўкаў, а старшынёю Саўнаркому — Ваўковіч. Да спалучэньня гэтых прозьвішчаў папросту ўсе былі прывыклі. Раптам Ваўковіча здымаюць з працы, як ворага народу, і прызначаюць замест яго Кавалёва. Адна з дыктарак Менскае радыёстанцыі, маладая дзяўчына, перадаючы якуюсь пастанову, замест “Воўкаў, Кавалёў”, па старой прывычцы аб’явіла “Воўкаў, Ваўковіч”. Гэтага было дастаткова, каб яе адразу-ж тут арыштаваць і пазьней расстраляць, а бацькоў адправіць на выгнаньне ў Калыму”.
“Звязда”, 1995 год. Максім Танк:
“Увогуле мне цяжка ўсвядоміць усё тое, што адбылося зь Беларуссю на працягу ХХ стагоддзя. Столькі было прынесена ахвяр на алтар свабоды і незалежнасці! У 1930-х гадах беларускія патрыёты ў Заходняй Беларусі ішлі ў турмы за тое, каб іх браты маглі гаварыць і вучыць дзяцей на роднай мове… А цяпер адбываецца многа незразумелых мне рэчаў. Напрыклад, да мяне калі-нікалі наведваюцца “хадакі” з інтэлігенцкага асяродка, якія просяць падпісаць тую ці іншую адозву, праект, прапанову, заклік, пратэст. Я падпісваю розныя паперы, хаця не веру ў іх мэтазгоднасць. Лепш пісаць вершы. Яны лепш за ўсё раскажуць пра тое, пра што баліць душа, што непакоіць мяне як грамадзяніна”.
“Першым пунктам парадку дня Ўсесаюзнага зьезду Саветаў стаіць пытаньне аб уваходжаньні Ўзбэкістану і Туркмэністану ў склад Саюзу як раўнапраўных сяброў нашага агульнага дзяржаўнага аб’яднаньня. Дагэтуль наш Саюз складаўся з чатырох частак: РСФСР, Беларусі, Украіны і Закаўкаскай фэдэрацыі; у цяперашні час дадаюцца дзьве рэспублікі: Узбэкістан і Туркмэністан, якія прадстаўляюць сабой Сярэднюю Азію. Гэтыя новыя зьмяненьні ў нашай саюзнай канстытуцыі маюць вялізнае значэньне”.
“Бацькаўшчына”, 1955 год:
“На Беларусі адным часам быў сакратар ЦК Воўкаў, а старшынёю Саўнаркому — Ваўковіч. Да спалучэньня гэтых прозьвішчаў папросту ўсе былі прывыклі. Раптам Ваўковіча здымаюць з працы, як ворага народу, і прызначаюць замест яго Кавалёва. Адна з дыктарак Менскае радыёстанцыі, маладая дзяўчына, перадаючы якуюсь пастанову, замест “Воўкаў, Кавалёў”, па старой прывычцы аб’явіла “Воўкаў, Ваўковіч”. Гэтага было дастаткова, каб яе адразу-ж тут арыштаваць і пазьней расстраляць, а бацькоў адправіць на выгнаньне ў Калыму”.
“Звязда”, 1995 год. Максім Танк:
“Увогуле мне цяжка ўсвядоміць усё тое, што адбылося зь Беларуссю на працягу ХХ стагоддзя. Столькі было прынесена ахвяр на алтар свабоды і незалежнасці! У 1930-х гадах беларускія патрыёты ў Заходняй Беларусі ішлі ў турмы за тое, каб іх браты маглі гаварыць і вучыць дзяцей на роднай мове… А цяпер адбываецца многа незразумелых мне рэчаў. Напрыклад, да мяне калі-нікалі наведваюцца “хадакі” з інтэлігенцкага асяродка, якія просяць падпісаць тую ці іншую адозву, праект, прапанову, заклік, пратэст. Я падпісваю розныя паперы, хаця не веру ў іх мэтазгоднасць. Лепш пісаць вершы. Яны лепш за ўсё раскажуць пра тое, пра што баліць душа, што непакоіць мяне як грамадзяніна”.