Казімер Яноўскі, Гомель Гомельская абласная канфэрэнцыя прадстаўнікоў палітычных партыяў і грамадзкіх арганізацыяў, якая адбылася 3 красавіка, вылучыла ў якасьці адзінага кандыдата на пасаду прэзыдэнта навукоўца з Гародні, кіраўніка праграмаў Фонду спрыяньня лякальнаму разьвіцьцю Аляксандра Мілінкевіча.
80 дэлегатаў канфэрэнцыі прадстаўлялі практычна ўвесь спэктар палітычных і грамадзкіх суполак дэмакратычнага кшталту рэгіёну.
Удзельнікі канфэрэнцыі заслухалі шасьцёх магчымых прэтэндэнтаў на галоўную пасаду ў дзяржаве, аднак у бюлетэні для тайнага галасаваньня былі ўключаныя толькі чацьвёра – Анатоль Лябедзька, Сяргей Калякін, Аляксандр Мілінкевіч ды Станіслаў Шушкевіч.
Прозьвішчы Аляксандр Вайтовіча ды Ўладзімера Коласа ў бюлетэні не ўносіліся ў сувязі з тым, што яны не падпісалі заяву кааліцыі пра супрацоўніцтва.
Паводле некаторых удзельнікаў, вынікі галасаваньня былі трохі нечаканымі. Большасьць дэлегатаў падтрымліваюць толькі аднаго прэтэндэнта ў якасьці адзінага кандыдата на пасаду прэзыдэнта – вучонага з Горадні Аляксандра Мілінкевіча. Ён адзін атрымаў больш за палову галасоў дэлегатаў: 48 ад 79 тых, хто узяў удзел у галасаваньні.
Іншыя прэтэндэнты – Анатоль Лябедзька, Сяргей Калякін ды Станіслаў Шушкевіч – разам не набралі нават паловы галасоў удзельнікаў канфэрэнцыі, якая, дарэчы, мела магчымасьць падтрымаць усіх чатырох прэтэндэнтаў.
Я папрасіў спадара Мілінкевіча выказаць сваё стаўленьне да рашэньня Гомельскай канфэрэнцыі дэмакратычных сілаў:
(Мілінкевіч: ) “З тых выступаў, што прагучалі на канфэрэнцыі, галоўны аргумэнт на маю карысьць быў, падаецца, той, што мне, як чалавеку беспартыйнаму, які даўно ў грамадзкім жыцьці, лягчэй аб`яднаць людзей розных палітычных поглядаў. Можа, гэта і адыграла сваю ролю”.
Суразмоўца пагаджаецца, што схема вылучэньня адзінага кандыдата не бездакорная, але яна прынятая і павінна ажыцьцяўляцца:
(Мілінкевіч: ) “Увогуле немагчыма стварыць ідэальную сыстэму. І дэмакратыя не ідэальная сыстэма. Але гэта схема была выпрацаваная шляхам доўгіх кампрамісаў. Можна казаць пра розныя партыі, што яны ня маюць вялікага ўплыву. Аднак усе разам – а аб`ядналіся фактычна ўсе палітычныя суб`екты – яны ўяўляюць сілу. Таму, я лічу, да пэўнага часу трэба дыскутаваць, але калі прынятая схема, трэба абавязкова працаваць”.
У гэтым месяцы канфэрэнцыі ў падтрымку адзінага кандыдата пройдуць ва ўсіх іншых абласных цэнтрах краіны. Затым ужо адбудзецца нацыянальны кангрэс дэмакратычных сілаў, які конча вызначыць адзінага лідэра на прэзыдэнцкіх выбарах 2006 году.
Удзельнікі канфэрэнцыі заслухалі шасьцёх магчымых прэтэндэнтаў на галоўную пасаду ў дзяржаве, аднак у бюлетэні для тайнага галасаваньня былі ўключаныя толькі чацьвёра – Анатоль Лябедзька, Сяргей Калякін, Аляксандр Мілінкевіч ды Станіслаў Шушкевіч.
Прозьвішчы Аляксандр Вайтовіча ды Ўладзімера Коласа ў бюлетэні не ўносіліся ў сувязі з тым, што яны не падпісалі заяву кааліцыі пра супрацоўніцтва.
Паводле некаторых удзельнікаў, вынікі галасаваньня былі трохі нечаканымі. Большасьць дэлегатаў падтрымліваюць толькі аднаго прэтэндэнта ў якасьці адзінага кандыдата на пасаду прэзыдэнта – вучонага з Горадні Аляксандра Мілінкевіча. Ён адзін атрымаў больш за палову галасоў дэлегатаў: 48 ад 79 тых, хто узяў удзел у галасаваньні.
Іншыя прэтэндэнты – Анатоль Лябедзька, Сяргей Калякін ды Станіслаў Шушкевіч – разам не набралі нават паловы галасоў удзельнікаў канфэрэнцыі, якая, дарэчы, мела магчымасьць падтрымаць усіх чатырох прэтэндэнтаў.
Я папрасіў спадара Мілінкевіча выказаць сваё стаўленьне да рашэньня Гомельскай канфэрэнцыі дэмакратычных сілаў:
(Мілінкевіч: ) “З тых выступаў, што прагучалі на канфэрэнцыі, галоўны аргумэнт на маю карысьць быў, падаецца, той, што мне, як чалавеку беспартыйнаму, які даўно ў грамадзкім жыцьці, лягчэй аб`яднаць людзей розных палітычных поглядаў. Можа, гэта і адыграла сваю ролю”.
Суразмоўца пагаджаецца, што схема вылучэньня адзінага кандыдата не бездакорная, але яна прынятая і павінна ажыцьцяўляцца:
(Мілінкевіч: ) “Увогуле немагчыма стварыць ідэальную сыстэму. І дэмакратыя не ідэальная сыстэма. Але гэта схема была выпрацаваная шляхам доўгіх кампрамісаў. Можна казаць пра розныя партыі, што яны ня маюць вялікага ўплыву. Аднак усе разам – а аб`ядналіся фактычна ўсе палітычныя суб`екты – яны ўяўляюць сілу. Таму, я лічу, да пэўнага часу трэба дыскутаваць, але калі прынятая схема, трэба абавязкова працаваць”.
У гэтым месяцы канфэрэнцыі ў падтрымку адзінага кандыдата пройдуць ва ўсіх іншых абласных цэнтрах краіны. Затым ужо адбудзецца нацыянальны кангрэс дэмакратычных сілаў, які конча вызначыць адзінага лідэра на прэзыдэнцкіх выбарах 2006 году.