Радыё Свабода
Хальч: “Людзі дзеляцца на чатыры катэгорыі: разумны, пісьменны, хітры і просты”
Цэнтар Эўропы: “А мне хочацца, каб мы былі, як Францыя, Англія, Нямеччына”
Абеды ў Івянцы
Крывошын: “Людзі тут самыя добрыя, самыя чулыя”
Шаркоўшчына: бляск і гаротнасьць прадпрымальніцкай Мэкі
Дунілавічы: “Тут быў маслазавод, кожны божы дзень дзьвесьце кіляграмаў масла адпраўлялі на Варшаву”
Бычкі: “Казаў: жыць добра, толькі я ў дрэнны час нарадзіўся”
Кублічы: “Да вайны было спрытна. Ня вёска, а мястэчка Кублічы называлася”
Браслаў: Два твары “зямлі, застылай у хвалях”
Абеды ў Івянцы
Латыголь: “Калі ня будзем скаціну трымаць, то і здохнем”
Завараты: “Хоць мы былі бедныя, але было весела”
Уздоўж Аўгустоўскага каналу: “Памятаю, як пры Польшчы тут хадзіў параход”
Зьвянячы: “Позна рэанімаваць, калі пацыент ужо труп”
Абеды ў Івянцы: "На кірмаш трэба ісьці па пяску, а на алеі да помніка Дзяржынскаму ўзарвалі асфальт і паклалі брук"
Дубок: “Месца, дзе можна спаткацца з Богам”
“Хоць Корсакі і паходзяць з князёў, а ў зямлю ўбіліся пакаленьнямі – назаўжды!”
Вялікія Аўцюкі: “Цяпер ніхто не памірае бокам. Усе паміраюць ракам”
Залесьсе: “Школы заўжды былі ў вёсцы цэнтрам духоўнасьці...”
Сьвіраны: Кніжнае падарожжа
Мялешкавічы: “Каб Лукашэнка пабачыў гэтую вёску, ён абамлеў бы і памёр”
Беніца – ня бедніца
Абеды ў Івянцы: "У БРСМ мы чыталі "Народную волю"