Беларускія русалкі ФОТА

Паводле павер'яў, менавіта ў гэты сьвяточны тыдзень можна было сустрэць русалак у разнастайных месцах: ля рэк, на галінках дрэваў, квітнеючых палях і нават на могілках

Гісторыя фэстывалю бярэ пачатак у старажытных славянаў. У паганскія часы Русальны Тыдзень лічыўся часам, калі русалкі, выйшаўшы з вады, яшчэ жылі на зямлі

На сьвяце жанчыны звычайна зьдзяйсьнялі абрады дзеля ўрадлівасьці зямлі і разьвітваліся зь вясной

Падчас сьвята абіраюць галоўную русалку, якая будзе адказная за ўраджай у новым годзе

Старажытныя славяне верылі, што падчас Тыдня трэба адпачываць. Русалкі маглі пакараць тых, хто спрабаваў працаваць у сьвята: вытаптаць прарослыя каласы, наслаць буру або засуху.

У гэты тыдзень людзі імкнуліся кантактаваць зь ляснымі духамі. Паводле паданьняў, русалкай станавіўся той, хто памёр, так і ня стаўшы дарослым. Гэта была магчымасьць "пагутарыць" зь дзецьмі, якія пайшлі з жыцьця.

Падчас Русальнага Тыдня дзецям і маладым дзяўчатам забаранялася выходзіць у палі: лічылася, што русалкі маглі адвесьці дзіця ў свой карагод, заказытаць або затанцаваць да сьмерці. Калі падчас Русальнага тыдня гінулі або паміралі дзеці, то казалі, што іх забралі русалкі.

Каб засьцерагчыся ад русальных чарадзействаў, трэба было насіць з сабой расьліны, якія рэзка пахнуць: палын, хрэн і часнык.