2 ліпеня а 12.00 адбудзецца паніхіда з нагоды гадавіны сьмерці Сержука Вітушкі, беларускага адраджэнца, лідэра легендарнай менскай «Талакі».
Пра Сержука Вітушку ўзгадваюць сябры і паплечнікі.
Палітык Віктар Івашкевіч, адзін з заснавальнікаў «Талакі»:
«Напрыканцы існаваньня Беларускай сьпеўна-драматычнай майстроўні студэнты тэатральна-мастацкага інстытуту ладзілі сустрэчу з прадстаўнікамі таварыства аховы помнікаў і з рэстаўратарамі з нагоды пажару ў Мірскім замку. Памятаю, як у залю зайшоў малады рабочы „Інтэгралу“ — сьветлы ружовашчокі юнак, падобны да анёлка. Падчас свайго выступу ён падаўся мне вельмі добрасумленным чалавекам, які глыбока перажываў за тое, пра што гаворыць. Гэта быў Сяржук Вітушка. Тады я зь ім і пазнаёміўся. Калі ўтварылася „Талака“, то Сяржук быў падобны да рыцара, які шмат працы ўзваліў на свае плечы, каб разгарнуць рух па ўсёй Беларусі».
«Калі сёньня гаварыць пра тое, хто стаяў ля вытокаў беларускай незалежнасьці, то адным зь першых варта назваць менавіта Сержука Вітушку. І гэта не перабольшваньне, таму што ў апошнія савецкія гады ён акумуляваў вакол сябе энэргію моладзі. Ён меў добрую харызму, да яго цягнуліся ў літаральным сэнсе сотні маладых людзей. І менавіта дзякуючы яго рупнасьці і энэргіі былі адноўленыя многія фэсты і сьвяты, праводзіліся розныя сустрэчы, ініцыятывы, круглыя сталы, экалягічныя паходы на Палесьсе і на Дзьвіну, ладзіліся талокі на Верхнім горадзе, акцыі пратэсту супраць зьнішчэньня помнікаў даўніны. Мала хто згадае, але сквэр каля Купалаўскага тэатру быў уратаваны ў тым ліку і дзякуючы ягонай ініцыятыўнасьці. Калі казаць пра сёньня, то мне люта бракуе гэткіх чыстых людзей, для якіх беларушчына — ня спосаб самарэалізацыі ці спосаб зарабіць грошы, але проста справа жыцьця, якой ён служыў самааддана і шчыра. Няхай сёньня нехта называе гэта рамантыкай, ідэалізмам, але сёньня, калі вакол пануе мэркантылізм, мне вельмі не хапае такога сьветлага чалавека, як Сяргей Вітушка».
Палітык Віктар Івашкевіч, адзін з заснавальнікаў «Талакі»:
Віктар Івашкевіч
«Сяржук Вітушка быў ідэальна чысты чалавек. Ягонае непасрэднае дачыненьне да „Талакі“ надавала ўсёй справе надзвычайную высакароднасьць. Ён не даваў скаціцца ў нейкія палітычныя інтрыгі. У гэтым сэнсе Сяржук для талакоўцаў быў меркаю маральнасьці».Генік Лойка
Мастак Генік Лойка — сябра Беларускай сьпеўна-драматычнай майстроўні:«Напрыканцы існаваньня Беларускай сьпеўна-драматычнай майстроўні студэнты тэатральна-мастацкага інстытуту ладзілі сустрэчу з прадстаўнікамі таварыства аховы помнікаў і з рэстаўратарамі з нагоды пажару ў Мірскім замку. Памятаю, як у залю зайшоў малады рабочы „Інтэгралу“ — сьветлы ружовашчокі юнак, падобны да анёлка. Падчас свайго выступу ён падаўся мне вельмі добрасумленным чалавекам, які глыбока перажываў за тое, пра што гаворыць. Гэта быў Сяржук Вітушка. Тады я зь ім і пазнаёміўся. Калі ўтварылася „Талака“, то Сяржук быў падобны да рыцара, які шмат працы ўзваліў на свае плечы, каб разгарнуць рух па ўсёй Беларусі».
Сяргей Харэўскі
Сяргей Харэўскі, гісторык, мастацтвазнаўца:«Калі сёньня гаварыць пра тое, хто стаяў ля вытокаў беларускай незалежнасьці, то адным зь першых варта назваць менавіта Сержука Вітушку. І гэта не перабольшваньне, таму што ў апошнія савецкія гады ён акумуляваў вакол сябе энэргію моладзі. Ён меў добрую харызму, да яго цягнуліся ў літаральным сэнсе сотні маладых людзей. І менавіта дзякуючы яго рупнасьці і энэргіі былі адноўленыя многія фэсты і сьвяты, праводзіліся розныя сустрэчы, ініцыятывы, круглыя сталы, экалягічныя паходы на Палесьсе і на Дзьвіну, ладзіліся талокі на Верхнім горадзе, акцыі пратэсту супраць зьнішчэньня помнікаў даўніны. Мала хто згадае, але сквэр каля Купалаўскага тэатру быў уратаваны ў тым ліку і дзякуючы ягонай ініцыятыўнасьці. Калі казаць пра сёньня, то мне люта бракуе гэткіх чыстых людзей, для якіх беларушчына — ня спосаб самарэалізацыі ці спосаб зарабіць грошы, але проста справа жыцьця, якой ён служыў самааддана і шчыра. Няхай сёньня нехта называе гэта рамантыкай, ідэалізмам, але сёньня, калі вакол пануе мэркантылізм, мне вельмі не хапае такога сьветлага чалавека, як Сяргей Вітушка».