З Санкт-Пецярбургу прыйшла жалобная вестка пра сьмерць слыннага гісторыка і грамадзкага дзеяча Валянціна Грыцкевіча.
Гэта здарылася 5 сакавіка пасьля цяжкай і працяглай хваробы. Валянціну Грыцкевічу ішоў 80-ты год.
Валянцін Грыцкевіч нарадзіўся 30 сакавіка 1933 году ў Менску, у сям’і настаўніка і мэдыка. Скончыў Інстытут замежных моваў (1955), Мэдыцынскі інстытут (1956), гістарычны факультэт БДУ (1957). Працаваў лекарам ва Ўзьлянах на Меншчыне, у Менску, Ленінградзе. З 1971 году — старшым навуковым супрацоўнікам Ваенна-мэдыцынскага музэю Мінабароны СССР. Адначасова выкладаў гісторыю ў Пецярбурскім (Ленінградзкім) унівэрсытэце культуры (з 1980 г.), з 1988 г. — дацэнт катэдры музэязнаўства гэтага ж інстытуту.
Навуковыя дасьледаваньні Валянціна Грыцкевіча былі прысьвечаныя гісторыі беларускай мэдыцыны (кандыдацкую дысэртацыю абараніў у 1963 г.) Напісаў кнігі «З факелам Гіпакрата», «Адысея наваградзкай лекаркі: Саламея Русецкая», «Падарожжы нашых землякоў», «Дзесяць шляхоў зь Вільні», «Нашы славутыя землякі», «Ад Нёмана да берагоў Ціхага акіяна», «Эдуард Пякарскі», «Успаміны і дзёньнікі ў фондах ваенна-мэдыцынскага музэю: Анатаваны каталёг», «Ваенныя мэдыкі — кавалеры ордэна Славы трох ступеняў»; «Шляхі вялі празь Беларусь»…
Валянцін Грыцкевіч быў адным з арганізатараў і неадменным старшынём Беларускага грамадзка-культурнага таварыства ў Пецярбургу (з 1989 г.), сябрам Саюзу беларускіх пісьменьнікаў, Міжнароднага ПЭН-цэнтру, ганаровым сябрам Міжнароднай асацыяцыі беларусістаў, сябрам Расейскага геаграфічнага таварыства, Пецярбурскага таварыства гісторыкаў мэдыцыны, замежным сябрам Беларускага таварыства гісторыкаў мэдыцыны, сябрам Вялікай Рады Згуртаваньня беларусаў сьвету «Бацькаўшчына».
Валянцін Грыцкевіч нарадзіўся 30 сакавіка 1933 году ў Менску, у сям’і настаўніка і мэдыка. Скончыў Інстытут замежных моваў (1955), Мэдыцынскі інстытут (1956), гістарычны факультэт БДУ (1957). Працаваў лекарам ва Ўзьлянах на Меншчыне, у Менску, Ленінградзе. З 1971 году — старшым навуковым супрацоўнікам Ваенна-мэдыцынскага музэю Мінабароны СССР. Адначасова выкладаў гісторыю ў Пецярбурскім (Ленінградзкім) унівэрсытэце культуры (з 1980 г.), з 1988 г. — дацэнт катэдры музэязнаўства гэтага ж інстытуту.
Навуковыя дасьледаваньні Валянціна Грыцкевіча былі прысьвечаныя гісторыі беларускай мэдыцыны (кандыдацкую дысэртацыю абараніў у 1963 г.) Напісаў кнігі «З факелам Гіпакрата», «Адысея наваградзкай лекаркі: Саламея Русецкая», «Падарожжы нашых землякоў», «Дзесяць шляхоў зь Вільні», «Нашы славутыя землякі», «Ад Нёмана да берагоў Ціхага акіяна», «Эдуард Пякарскі», «Успаміны і дзёньнікі ў фондах ваенна-мэдыцынскага музэю: Анатаваны каталёг», «Ваенныя мэдыкі — кавалеры ордэна Славы трох ступеняў»; «Шляхі вялі празь Беларусь»…
Валянцін Грыцкевіч быў адным з арганізатараў і неадменным старшынём Беларускага грамадзка-культурнага таварыства ў Пецярбургу (з 1989 г.), сябрам Саюзу беларускіх пісьменьнікаў, Міжнароднага ПЭН-цэнтру, ганаровым сябрам Міжнароднай асацыяцыі беларусістаў, сябрам Расейскага геаграфічнага таварыства, Пецярбурскага таварыства гісторыкаў мэдыцыны, замежным сябрам Беларускага таварыства гісторыкаў мэдыцыны, сябрам Вялікай Рады Згуртаваньня беларусаў сьвету «Бацькаўшчына».