ВАРШАЎСКІЯ СТУДЭНТЫ ЗЛАДЗІЛІ ГЭПЭНІНГ СУПРАЦЬ ЛУКАШЭНКІ

Аляксей Дзікавіцкі, Варшава

Каля стала, які стаяў на сярэдзіне адной з найбольш вядомых варшаўскіх вуліцаў – вуліцы Хмельнай, усе дзьве гадзіны, пакуль цягнулася акцыя, было людна. Мінакі ахвотна падпісвалі звароты да беларускіх уладаў з патрабаваньнем спыніць перасьлед прафсаюзаў і дасьледаваць справы зьніклых палітыкаў.

(Жыхарка Варшавы: ) “Чаму я падпісалася? Бо трымаць людзей у няволі – гэта вельмі дрэнна. Мая бабуля сядзела у сталінскім лягеры і ня дай Божа, каб гэта ў нас паўтарылася яшчэ раз”.

Сказала беларускай Свабодзе адна з жанчынаў, якая падпісала зварот.

Найбольш цікавай часткай гэпэнінгу быў, несумненна, выгляд яго ўдзельнікаў. Каля дзясятку маладых людзей трымалі вялізны транспарант з надпісам “Лукашэнка – апошні дыктатар Эўропы” і былі апранутыя ў міліцэйскія мундзіры з часоў Польскай Народнай Рэспублікі, а на шапках мелі прыклееныя паперкі з выявай цяперашняга гербу Беларусі.

Акрамя гэтага, дзяўчына, таксама ў міліцэйскай форме, “патрулявала” вуліцу з сабакам.

(Дзяўчына: ) “Гэта сымбалізуе беларускую дыктатуру. У нас таксама калісьці так было, але ўсё зьмянілася ў тым ліку і таму, што нам дапамаглі заходнія краіны. Цяпер мы хочам зрабіць тое самае для Беларусі”.

Каля ўдзельнікаў гэпэнінгу спыніліся і некалькі маладых людзей зь Беларусі.

(Хлопец зь Беларусі: ) “Я вельмі ўражаны, што польскія студэнты бяруць і папросту самі робяць акцыю ў падтрымку дэмакратыі ў Беларусі”.

(Дзяўчына зь Беларусі: ) “Я думаю, што нам папросту трэба не адставаць ад палякаў і тут у Варшаве, і асабліва ў самой Беларусі”.

Цікава, што гэпэнінг у Варшаве арганізавалі студэнты, якія не належаць да ніякай адмысловай арганізацыі, а папросту занепакоеныя сытуацыяй у суседняй краіне.

Вось што сказаў Радыё Свабода ўдзельнік акцыі, студэнт Варшаўскага ўнівэрсытэту Караль:

(Караль: ) “Вельмі часта мы не ўсьведамляем, што ўсяго дзьвесьце кілямэтраў ад Варшавы ёсьць мяжа з краінай, якой кіруе дыктатар. Ён не зьвяртае ўвагі на правы чалавека, на голас міжнароднай супольнасьці. Мы хочам, каб палякі задумаліся над гэтым, бо верым, што сьвядомасьць можа зьмяніць рэчаіснасьць”.