Днямі скончылася сьледства па крымінальнай справе, якую ўзбудзіла пракуратура Менску супраць намесьніка старшыні "Маладога фронту" Яўгена Скочкі. Цяпер справа будзе перададзеная ў суд. 14 лютага 1999 году, у Дзень сьвятога Валянціна, адбылася акцыя "Маладога фронту" пад лёзунгам "Беларусь - у Эўропу". Арганізатарам і адказным за правядзеньне акцыі быў Яўген Скочка. Пад час шэсьця юнакі абыходзілі амбасады Францыі, Вялікабрытаніі, Нямеччыны, Польшчы, і ўручалі супрацоўнікам амбасадаў лісты, у якіх заяўлялася пра намер моладзі будаваць незалежную эўрапейскую краіну, а таксама не падтрымліваць дыктатарскую палітыку. (Скочка:) " Сама справа была ўзбуджаная 23 лютага, за некалькі дзён да майго выхаду са спэцразьмеркавальніку. Са спэцразьмеркавальніку мяне прывезьлі непасрэдна ў пракуратуру, нават вызваліўшы на дзьве гадзіны раней да тэрміну. Следчы па важных справах Магарыл зачытаў паперку, дзе было напісана, што па факце 14 лютага узбуджаная крымінальная справа, і я з'яўляюса падазраваемым. Сьледчы рабіў выгляд "добрага чалавека", увесь час вітаўся, усьміхаўся. Калі перачытваў справу, я бачыў, што гэтая справа рыхтавалася менавіта як групавое парушэньне. Багатае дасье - даведкі з маёй школы... Чаму ўлады пайшлі на крымінальную справу? Як заўсёды, яны баяцца моладзі. І любая, нават дробная праява супраціву гэтай уладзе з боку моладзі ў іх выклікае шаленства. Спачатку яны, калі ўваходзяць у адносіны з "Маладым фронтам", спрабуюць пагражаць - маўляў, нейкія там малакасосы, ці вы ж такія маладыя, адукаваныя, добрыя. Але пасьля, калі ёсьць за што зачапіцца, дык улады абавязкова заводзяць крымінальную справу ці адміністратыўную, і абавязкова караюць. За мяжой нават турма чужая, а тут- свая. Там няма чаго рабіць, за мяжой. Я вырас на гэтай зямлі, і акрамя гэтай зямлі я сабе нічога не ўяўляю. Я лічу, што ў прынцыпе да турмы ня дойдзе. Хутчэй за ўсё, каб мяне "вырубіць", могуць даць максымальны тэрмін умоўна. Максымальны тэрмін - гэта тры гады. Каб я болей не тое што не прыходзіў на акцыі пратэсту, а каб болей не быў здольны іх арганізоўваць і нават казаць нешта супраць уладаў. Але ўлады, як звычайна, жорстка памыляюцца. Спыніць моладзь немагчыма".
Днямі скончылася сьледства па крымінальнай справе, якую ўзбудзіла пракуратура Менску супраць намесьніка старшыні "Маладога фронту" Яўгена Скочкі. Цяпер справа будзе перададзеная ў суд. 14 лютага 1999 году, у Дзень сьвятога Валянціна, адбылася акцыя "Маладога фронту" пад лёзунгам "Беларусь - у Эўропу". Арганізатарам і адказным за правядзеньне акцыі быў Яўген Скочка. Пад час шэсьця юнакі абыходзілі амбасады Францыі, Вялікабрытаніі, Нямеччыны, Польшчы, і ўручалі супрацоўнікам амбасадаў лісты, у якіх заяўлялася пра намер моладзі будаваць незалежную эўрапейскую краіну, а таксама не падтрымліваць дыктатарскую палітыку. (Скочка:) " Сама справа была ўзбуджаная 23 лютага, за некалькі дзён да майго выхаду са спэцразьмеркавальніку. Са спэцразьмеркавальніку мяне прывезьлі непасрэдна ў пракуратуру, нават вызваліўшы на дзьве гадзіны раней да тэрміну. Следчы па важных справах Магарыл зачытаў паперку, дзе было напісана, што па факце 14 лютага узбуджаная крымінальная справа, і я з'яўляюса падазраваемым. Сьледчы рабіў выгляд "добрага чалавека", увесь час вітаўся, усьміхаўся. Калі перачытваў справу, я бачыў, што гэтая справа рыхтавалася менавіта як групавое парушэньне. Багатае дасье - даведкі з маёй школы... Чаму ўлады пайшлі на крымінальную справу? Як заўсёды, яны баяцца моладзі. І любая, нават дробная праява супраціву гэтай уладзе з боку моладзі ў іх выклікае шаленства. Спачатку яны, калі ўваходзяць у адносіны з "Маладым фронтам", спрабуюць пагражаць - маўляў, нейкія там малакасосы, ці вы ж такія маладыя, адукаваныя, добрыя. Але пасьля, калі ёсьць за што зачапіцца, дык улады абавязкова заводзяць крымінальную справу ці адміністратыўную, і абавязкова караюць. За мяжой нават турма чужая, а тут- свая. Там няма чаго рабіць, за мяжой. Я вырас на гэтай зямлі, і акрамя гэтай зямлі я сабе нічога не ўяўляю. Я лічу, што ў прынцыпе да турмы ня дойдзе. Хутчэй за ўсё, каб мяне "вырубіць", могуць даць максымальны тэрмін умоўна. Максымальны тэрмін - гэта тры гады. Каб я болей не тое што не прыходзіў на акцыі пратэсту, а каб болей не быў здольны іх арганізоўваць і нават казаць нешта супраць уладаў. Але ўлады, як звычайна, жорстка памыляюцца. Спыніць моладзь немагчыма".