(Ларыса, Менск:) “Станам Аляксандра Казуліна занепакоены амбасадары, якія знаходзяцца ў нашай краіне, а таксама дзяржавы, якія ўваходзяць у склад Эўразьвязу. Яны накіроўваюць свае заявы з патрабаваньнем вызваліць усіх палітзьняволеных, бо яны нічога супрацьпраўнага не зрабілі, а толькі мелі думкі, якія адрозьніваюцца ад поглядаў афіцыйных асобаў. Але пакуль афіцыйны Менск не зьвяртае на гэтыя заявы ніякай увагі. А нам, простым людзям, таксама не абыякава, што ў нашай краіне адбываюцца такія акцыі пратэсту ў выглядзе галадоўкі. Галадоўка, якую абвясьціў Казулін, можа прывесьці да незваротных працэсаў. Гэта можа скончыцца кепска. Хочацца спытаць у дзяржаўных асобаў: “Што, Вас не турбуе лёс чалавека?” Няўжо ня знойдзецца чалавека сярод нашага ўраду, які сьмела вырашыць пытаньне адносна Казуліна, каб той мог спыніць сваю галадоўку”.
(Спадарыня:) “Прывітаньне, шаноўная “Свабода”! Хачу падзякаваць амэрыканскаму паслу, што выступіла ў абарону Казуліна. Але гэтага мала. Можа і не мала, але я думаю, што было б лепей, калі б ўсе паслы сталі на абарону Казуліна. Ва ўсяго сьвету просім. Ён за нашу краіну, за нас усіх аддаў сябе на пакуты. Ён чалавек, трэба яго вызваліць з турмы. Просім усіх, абараніце ад турмы Казуліна! Гэта для нас будзе вялікая радасьць! Казулін – гэта чалавек!”
(Спадарыня:) “Калі назіраеш сустрэчу Пуціна і Лукашэнкі, складваецца ўражаньне, што сустракаюцца не два прэзыдэнты дзьвюх незалежных дзяржаваў, а шэф Пуцін і падначалены Лукашэнка, які да сьмерці баіцца свайго шэфа. Пуцін, які разваліўся ў фатэлі, відавочна адчувае сябе гаспадаром. А сьціснутыя калені Лукашэнкі і рукі, складзеныя “замком,” кажуць пра яго верную службу і ўдзячнасьць Пуціну за падтрымку яго кандыдатуры ў дзень выбараў 19 сакавіка 2006 года. Так што, калі яны сустракаюцца на так званыя перамовы, Пуцін патрабуе ў Лукашэнкі разьлік і нагадвае, верагодна, што будзе ўключаны лічыльнік і пойдуць працэнты. Так што без сумневу, калі Лукашэнка застаецца ва ўладзе, газавы транзыт будзе прададзены. А калі Лукашэнка, як мага хутчэй, пойдзе ў адстаўку і гэтым пытаньнем будзе займацца Сідорскі, становішча Пуціна як гаспадара зьнікне, бо Сідорскі яму нічым не абавязаны”.
(Яцкевіч Аляксандр, Віцебск:) “Хачу выказацца наконт пабудовы атамнай станцыі. Даражэнькія мае, не, не і не. Хопіць таго, што на постсавецкай прасторы пабудавалі “зэкаўскі камунізм”. Калі мы зробім гэтую станцыю, мы ж ня думаем, якія будуць тэхналёгіі, як будуць захоўвацца тыя самыя адходы...”
(Спадарыня:) “Прывітаньне, шаноўная “Свабода”! Хачу падзякаваць амэрыканскаму паслу, што выступіла ў абарону Казуліна. Але гэтага мала. Можа і не мала, але я думаю, што было б лепей, калі б ўсе паслы сталі на абарону Казуліна. Ва ўсяго сьвету просім. Ён за нашу краіну, за нас усіх аддаў сябе на пакуты. Ён чалавек, трэба яго вызваліць з турмы. Просім усіх, абараніце ад турмы Казуліна! Гэта для нас будзе вялікая радасьць! Казулін – гэта чалавек!”
(Спадарыня:) “Калі назіраеш сустрэчу Пуціна і Лукашэнкі, складваецца ўражаньне, што сустракаюцца не два прэзыдэнты дзьвюх незалежных дзяржаваў, а шэф Пуцін і падначалены Лукашэнка, які да сьмерці баіцца свайго шэфа. Пуцін, які разваліўся ў фатэлі, відавочна адчувае сябе гаспадаром. А сьціснутыя калені Лукашэнкі і рукі, складзеныя “замком,” кажуць пра яго верную службу і ўдзячнасьць Пуціну за падтрымку яго кандыдатуры ў дзень выбараў 19 сакавіка 2006 года. Так што, калі яны сустракаюцца на так званыя перамовы, Пуцін патрабуе ў Лукашэнкі разьлік і нагадвае, верагодна, што будзе ўключаны лічыльнік і пойдуць працэнты. Так што без сумневу, калі Лукашэнка застаецца ва ўладзе, газавы транзыт будзе прададзены. А калі Лукашэнка, як мага хутчэй, пойдзе ў адстаўку і гэтым пытаньнем будзе займацца Сідорскі, становішча Пуціна як гаспадара зьнікне, бо Сідорскі яму нічым не абавязаны”.
(Яцкевіч Аляксандр, Віцебск:) “Хачу выказацца наконт пабудовы атамнай станцыі. Даражэнькія мае, не, не і не. Хопіць таго, што на постсавецкай прасторы пабудавалі “зэкаўскі камунізм”. Калі мы зробім гэтую станцыю, мы ж ня думаем, якія будуць тэхналёгіі, як будуць захоўвацца тыя самыя адходы...”