Азэрбайджан адмовіўся выдаць агрэман, то бок даць папярэднюю згоду, на прызначэньне расейскага дыплямата Георгія Зуева амбасадарам у Баку. Свабода пацікавілася, ці былі падобныя выпадкі зь беларускімі дыпляматамі.
«Надзвычайнай сытуацыяй» назваў такое рашэньне ў эфіры радыёстанцыі «Эхо Москвы» былы намесьнік міністра замежных спраў Расеі, а цяпер вядучы навуковы супрацоўнік Інстытуту ўсясьветнай эканомікі і міжнародных дачыненьняў Георгі Кунадзэ.
«Гэта досыць рэдкая рэч. Адмова ў выдачы агрэмана амбасадару іншай краіны — гэта, вядома ж, я б сказаў, надзвычайнае здарэньне», — падкрэсьліў ён.
Выпадак з Рыжанковым
А ці былі падобныя выпадкі ў гісторыі сучаснай беларускай дыпляматыі? На гэтае пытаньне Свабоды прэсавы сакратар Міністэрства замежных спраў Беларусі Дзьмітры Мірончык адказаў, што такія выпадкі яны не камэнтуюць.
«Запыт агрэману і адказ на яго — станоўчы або адмоўны — яны ніколі публічна не анансуюцца і не камэнтуюцца», — сказаў ён.
Міжнародны аглядальнік Раман Якаўлеўскі кажа, што і зь беларускімі дыпляматамі былі падобныя здарэньні. Але паколькі афіцыйнай інфармацыі наконт гэтага ня знойдзеш, то суразмоўца можа з поўнай упэўненасьцю казаць пра адзін выпадак. Ён тычыцца цяперашняга першага намесьніка кіраўніка прэзыдэнцкай адміністрацыі Максіма Рыжанкова, які раней працаваў у амбасадзе Беларусі ў Польшчы.
«Падчас ягонай кадэнцыі ў двухбаковых дачыненьнях узьнікла напружанасьць, якая вылілася ў асымэтрычную высылку з краін па некалькі дыпляматаў, — узгадаў Якаўлеўскі. — Рыжанкоў быў вымушаны вярнуцца ў Менск. Празь нейкі час, паводле неафіцыйнай інфармацыі, беларускі бок накіраваў запыт на прызначэньне яго амбасадарам у Румынію. Але Бухарэст ня даў агрэману, бо існуе практыка салідарнай палітыкі краін Эўразьвязу».
