Артыкул у часопісе Foreign Policy прысьвечаны аналізу перайманьня досьведу рэвалюцыяў і мае падзагаловак “Гісторыя паўтараецца, а рэвалюцыі – тым больш”.
Гісторыку складана назіраць за апошнімі падзеямі ў Эгіпце без адчуваньня дэжавю. Хіба мы не бачылі ўжо падобных усплёскаў на вуліцах і плошчах дзесьці раней, будзь то ў Тунісе месяц таму, у Іране 30 гадоў назад, або ў Францыі больш двух стагоддзяў таму? Ці стане Хосьні Мубарак новым Зін эль-Абідзіна бэн Алі, Мухамадам Рэзой Пэхляві ці Люі Шаснаццатым?
Але супастаўленьне мінулага і сучаснага – гэта не проста салёная гульня. Рэвалюцыянэры, больш чым усе астатнія палітычныя актывісты, схільныя сьвядома імітаваць сваіх папярэднікаў. У гэтым сэнсе самыя сур'ёзныя, найбольш значныя падзеі, якія зьмяняюць рэчаіснасьць, часта парадаксальным чынам зьяўляюцца і найбольш традыцыйнымі, як акторы бяруць свае рэплікі з драм, пастаўленых у іншы час і ў іншых месцах, і часта выкарыстоўваюць сцэнарыі, першапачаткова напісаныя для цалкам іншых тэатраў.
Цалкам артыкул зьмешчаны ТУТ.
Пераклад на расейскую ТУТ.
Гісторыку складана назіраць за апошнімі падзеямі ў Эгіпце без адчуваньня дэжавю. Хіба мы не бачылі ўжо падобных усплёскаў на вуліцах і плошчах дзесьці раней, будзь то ў Тунісе месяц таму, у Іране 30 гадоў назад, або ў Францыі больш двух стагоддзяў таму? Ці стане Хосьні Мубарак новым Зін эль-Абідзіна бэн Алі, Мухамадам Рэзой Пэхляві ці Люі Шаснаццатым?
Але супастаўленьне мінулага і сучаснага – гэта не проста салёная гульня. Рэвалюцыянэры, больш чым усе астатнія палітычныя актывісты, схільныя сьвядома імітаваць сваіх папярэднікаў. У гэтым сэнсе самыя сур'ёзныя, найбольш значныя падзеі, якія зьмяняюць рэчаіснасьць, часта парадаксальным чынам зьяўляюцца і найбольш традыцыйнымі, як акторы бяруць свае рэплікі з драм, пастаўленых у іншы час і ў іншых месцах, і часта выкарыстоўваюць сцэнарыі, першапачаткова напісаныя для цалкам іншых тэатраў.
Цалкам артыкул зьмешчаны ТУТ.
Пераклад на расейскую ТУТ.
